مقدّمه (1)

    حمد و سپاس بي كران خدائى را سزاست كه ما را آفريد، و رسول گرامش صلى الله عليه وآله وسلم را كه خاتم پيامبران است به سوى ما فرستاد، و براى تكميل دين(2) و روى آوردن به سوى اعمال(3) شايسته، ولايتِ امامان هدايتگر را براى ما آشكار ساخت.

    خدائى كه ما را به سوى اخلاق نيكو(4) و كسب اجر و پاداش اعمال(5) خوب رهنمون فرمود تا در بوستان‏هاى جاودانه بهشتى(6) وارد شده، و در مقام برتر(7) در جايگاه امن جنّت(8) و بهشت برين(9) منزل گرفته، و ملائكه رحمت پروردگار را مشاهده كنيم كه مترنّم به كلام زيباى خدايند: « سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحيمٍ »(10)، «سلام (بر شما) كه گفتارى دلنشين از سوى پروردگار مهربان است».

    و درود و سلام بى‏ پايان بر پيامبر خدا حضرت محمّد مصطفى صلى الله عليه وآله وسلم و بر خاندان مقدّس و مطهّر او، بزرگوارانى كه آمده ‏اند تا با سخنان و كلمات پاكيزه(11) و عطر آگين خود وظيفه‏ هاى مردم(12) را بيان كنند، و آنان را با نور مصباح(13) الهى كه مانند «كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ »(14)، «ستاره درخشانى كه از درخت مبارك زيتون مى ‏درخشد»، به سوى درياهاى انوار(15) راهنمايى كرده و در پرتو روشنايى آن راه‏هاى عارفانى(16) كه عزم سفر به سوى شهر علم و حكمت را نموده ‏اند، آشكار ساخته ؛ تا از باب سعادت(17) وارد آن شهر شوند.

    و سلام و درود مخصوص، بر آخرين شخص آنان كه براى عدل و داد قيام مى‏ كند و داراى دعوت نبوى، قهر و غلبه حيدرى، پاكى و عصمت فاطمى، شكيبائى و صبر حسنى، دليرى و شجاعت حسينى، پرستش و عبادت سجّادى، فخر و بزرگوارى باقرى، آثار و نشانه ‏هاى جعفرى، دانش‏هاى بيكران كاظمى، ادلّه و برهان‏هاى رضوى، بخشش و جود تقوى، پاكيزگى و برگزيدگى نقوى، هيبت و بزرگى عسكرى، و غيبت الهى است.

    شخصيّتى كه براى برپايى حقّ قيام مى‏ كند، و انسانها را به سوى صدق و راستى دعوت مى‏ نمايد، او كلمه خدا، امان خدا و حجّت خداست، او براى احياء امر الهى غالب ، و مدافع از حرم الهى است.

    او پيشواى آشكار و نهان، بردارنده اندوه‏ها و بلاها، صاحب جود و بخشش، نيكوئى و احسان بيكران، يعنى امام به حقّ ابوالقاسم محمّد بن الحسن صاحب عصر و زمان، خليفه و جانشين خدا و پيشواى انسانها و پريان است.

    او در شبهاى تاريك ستاره روشن و تابان(18)، و هنگام خطرات سفرها و زمانها مايه ايمنى و امان(19)، و به هنگام بلاها و سختيها سپر نگه دارنده(20) است.

 * * *

    و اين كتاب، هديه‏ اى است از بنده ‏اى ضعيف و فانى به محضر شما اى مولاى مهربان و والا، كه اگر مورد قبولتان قرار گيرد، مشمول احسان خداوند مى ‏شوم، خدائى كه هستى و احسان شما را بر من منّت نهاد اى صاحب عصر و زمان.

    اين كتاب با پذيرش شما، براى من باقيات صالحات(21) و زاد و توشه براى روز رستاخيز(22) - روزى كه در آن «لايَنْفَعُ مالٌ وَلا بَنُونٌ » (23) «فرزندان و اموال نفعى نمى‏ رسانند» - مى‏ شود، و براى سائلان مايه رستگارى(24) و براى شب زنده‏ داران چراغ و روشنائى(25) مى‏ گردد، اگر آن را بخوانند و جوياى كليد رستگارى(26) براى گشودن درهاى(27) بهشت باشند.

    با پذيرش نيكوى شما اى صاحب بخشش و احسان، اين كتاب مايه بصيرت دوست(28) در كشف كليدهاى نهانى و غيب(29) براى كسى كه در آن انديشه كند و آن را با تأمّل قرائت كند، خواهد بود. تا إن شاء اللَّه در گروه دوستان نزديك شما - آن كسانى كه آمادگان قدرتمند(30) هستند، و خداوند متعال آنان را براى يارى شما آماده ساخته - قرار گيرد.

    پس اى محبوب و اى عزيز ! «مَسَّنا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقينَ» (31).

    «اى عزيز، ما و خاندانمان را احتياج و درماندگى فرا گرفته، و با سرمايه‏اى اندك به سوى تو رو آورديم، پس پيمانه ما را پر فرما، و ما را صدقه ده، زيرا خداوند صدقه دهندگان را پاداش مى ‏دهد».

 * * *

    كتابى كه پيش رو داريد مجموعه ‏اى از نمازها، دعاها و زياراتى است كه يا از ناحيه مقدّسه حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه صادر شده و يا درباره صاحب ولايت كبرى در جهانيان، و آخرين جانشين و خليفه خدا در زمين حضرت حجّت بن الحسن العسكرى - كه بهترين تحيّات و درودها بر او و پدران پاك و فرزندان گرامى او باد - وارد شده است.

    سعى و كوشش مؤلّف بر اين است كه آنچه از ادعيه و زيارات و... در كتب معتبره تدوين شده و به دست ما رسيده گرد آورد(32) ؛ اگر چه مدّعى نيست كه اين كتاب مجموعه‏ اى جامع و كامل است ؛ زيرا از طرفى دوران طولانى غيبت و دورى و هجران ما از حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه ادعيه بسيار - و همچنين زيارات و صلوات و اذكار زيادى - را كه از ناحيه مقدّسه صادر شده، از دسترس ما دور ساخته است، و از طرف ديگر متأسّفانه ما در عصر غيبت در غفلت و بى‏ خبرى از وجود شريف آن حضرت بسر مى‏ بريم، و از آنچه از ناحيه مقدّسه آن حضرت صادر مى شود، بى‏ خبر هستيم.

    چه بسا از ناحيه آن بزرگوار مطالبى به دوستانشان رسيده كه آن را كتمان كرده‏ اند و به رشته تحرير در نياورده ‏اند، و ما از آن قضايا آگاه نيستيم.

    گواه و شاهد بر اين، مطلبى است كه از عالم ربّانى و فقيه صمدانى مرحوم آية اللَّه العظمى حاج شيخ مرتضى حائرى قدس سره نقل مى‏كنيم :

    ايشان فرمودند: دوستى داشتم كه با حضرت حجّت ارواحنا فداه ارتباط داشت، او برخى از روزها پيش من مى ‏آمد، ارتباط من با او تا اوّل انقلاب ادامه داشت، ولكن بعد از انقلاب اين ارتباط قطع شد، و سالها است كه او را نديده‏ ام !

    در ايّامى كه با او ارتباط داشتم مشكلى داشتم، روزى مشكلم را به او گفته و تقاضا كردم كه آن را حل كند. مشكل من اين بود كه : بعضى از طلّاب و افراد نيازمند براى رفع نيازهاى خود و كمك به آنها به من مراجعه مى‏ كردند، امّا از آنجايى كه برخى از آن‏ها را نمى‏ شناختم، ترديد مى‏ كردم كه آيا مجازم به چنين افرادى كمك نمايم يا نه؟ چون ممكن بود كه آن‏ها مستحقّ واقعى نباشند و من به آن‏ها كمك نمايم، و يا آنان واقعاً محتاج و نيازمند باشند و من به آن‏ها كمك نكنم.

    به هر حال، مشكلم را با او در ميان گذاشتم، ايشان گفت : مشكل تو را به محضر امام زمان ارواحنا فداه عرض مى‏ نمايم و إن شاء اللَّه جوابش را مى ‏آورم.

    بعد از مدّتى آمد و دعايى از طرف حضرت حجّت ارواحنا فداه به من داد و گفت : اگر كسى كه او را نمى‏ شناسى از تو تقاضاى كمك كرد اوّل اين دعا را بخوان بعد به او كمك كن، زيرا حضرت فرمودند :

    اگر اين دعا را بخواند و به شخصى كمك نمايد او نمى‏ تواند مالى را كه گرفته است در جائى كه مورد رضايت ما نيست، مصرف كند.

    آن دعا، دعاى مختصرى بود، و من بارها ديدم وقتى كه افراد ناشناس مى‏ آمدند و از محضر ايشان تقاضاى كمك مى ‏كردند اوّل آن دعا را قرائت مى ‏نمودند بعد مبلغى را به او مى دادند.

    هدف ما، از بيان اين قضيّه مهمّ - كه چه بسا برخى از افراد تحمّل درك آن را نداشته باشند - اين است كه معلوم شود كه تمام آنچه از ناحيه مقدّسه صادر شده به دست ما نرسيده است، و چه بسيارى از ادعيه و زيارات و صلواتى كه در قلب‏هاى پاك و سليمِ دوستان آن حضرت بوده و براى مردم اظهار نكرده‏اند، و دار فانى را وداع گفته‏اند.

    مرحوم محدّث نورى مى‏ گويد : گروهى از معتمدين اصحاب به من گفتند كه آنها حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه را در بيدارى زيارت نموده و از او معجزه‏هاى متعدّدى مشاهده كرده‏ اند، حضرت آنها را از امور پنهانى و غيبى متعدّدى آگاه نموده است، و براى آنها با دعاهاى مستجاب، دعا فرموده و آنها را از خطرات مهلك نجات داده است ؛ كه كلمات را ياراى توصيف و تفصيل آن موارد نيست.(33)

    بنابراين، آنچه در اين كتاب گرد آورده‏ام همان دعاها و زياراتى است كه در كتاب‏هاى معتبر موجود است، نه تمامى آنچه از آن بزرگوار صادر شده است.

    گفتنى است آنچه كه در اين مورد بدست آورده‏ ام همه از الطاف كريمانه مولاى كريم است، پس آنچه در اين مجموعه از حسن و زيبائى و بهاء و ارزش ديديد، از تأييدات حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه است، و هر نقص و اشتباهى كه با آن برخورد نموديد از نگارنده اين سطور است. اميدوارم خداى متعال در اين كار، صدق و اخلاصم بخشد، و اين كتاب را مايه يادآورى من و راهى براى تقرّب و نزديكى به سوى خويش و وليّش حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه قرار دهد.

    اين كتاب(34) غير از مقدّمه و خاتمه آن مشتمل بر دوازده باب است همانگونه كه 

 إنّ الشهور عنداللَّه اثنى عشر شهراً، وأنّ الأئمّة اثنى عشر إماماً، وأنّ النقباء اثنى عشر نقيباً.(35)

 

 همانا تعداد ماهها نزد خداوند دوازده ماه است، و پيشوايان و امامان دوازده امام هستند، و تعداد نقيبان قوم دوازده نقيب است.

    و بدانيد كه :

 « إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى رَبِّهِ سَبيلاً »(36)، « فَاقْرَؤُوا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوُهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَأَعْظَمَ أَجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ »(37).

 اين مايه يادآورى است، پس هر كس بخواهد مى ‏تواند به وسيله آن راهى به سوى پروردگارش قرار دهد.

 پس آنچه در امكانتان هست از آن قرائت كنيد، و نماز را بپاى داريد و زكات را بپردازيد، وبراى خداى منّان قرضى نيكو بدهيد، و بدانيد ( آنچه براى خود از خيرات مى‏ دهيد و پيش از خود مى‏ فرستيد آن را در پيشگاه خداوند احديّت مى ‏يابيد كه اين به خير شماست، و ارزش و پاداشى برتر دارد، و از خداوند طلب بخشش كنيد، همانا خداوند بسيار بخشنده و مهربان است.