امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
دعا براى ظهور امام زمان ارواحنا فداه لازم و ضرورى است

دعا براى ظهور امام زمان ارواحنا فداه

    لازم و ضرورى است

    پس از بيان آداب دعا مى ‏گوييم : مهمّ‏ترين، ضرورى ‏ترين و لازم‏ترين دعائى كه بايد مردم در زمان غيبت انجام دهند، دعا براى ظهور امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه است.

    زيرا كه آن حضرت صاحب ما و صاحب عصر و زمان است، بلكه صاحب امر و ولىّ و سرپرست همه جهانيان است، مگر مى ‏شود از او غافل شد در حالى كه آن حضرت امام ما است، و غفلت از امام يعنى غفلت و فراموشى از اصلى از اصول دين.

    پس لازم است كه براى آن حضرت دعا نموده و پيش از آن كه براى خود و نزديكان و آشنايان خود دعا كنيم، براى آن بزرگوار دعا كنيم.

    مرحوم سيّد بن طاووس در كتاب «جمال الاُسبوع» مى ‏نويسد :

    پيشوايان ما عليهم السلام براى دعا جهت امام عصر صلوات اللَّه عليه اهمّيت مخصوصى قائل بودند، و اين بيانگر آنست كه دعا براى آن حضرت از مهمّترين وظايف اهل اسلام و ايمان مى ‏باشد، و ما روايتى را نقل كرديم كه امام صادق عليه السلام در تعقيب نماز ظهر كامل‏ترين دعا را در حقّ امام زمان ارواحنا فداه انجام مى ‏دادند تا در حقّ خويشتن.

    و ما در لابلاى عناوين گذشته فصل زيبايى را به دعاى امام كاظم عليه السلام براى حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه اختصاص داديم ؛ بديهى است كسى كه موقعيّت اين دو بزرگوار را در اسلام بشناسد در پيروى از آن‏ها عذرى براى او باقى نمى‏ ماند.(96)

    و در كتاب «فلاح السائل» بعد از آنكه فضائل دعا براى برادران را متذكّر مى ‏شود، مى ‏نويسد : اگر دعا براى برادران دينى اين اندازه فضيلت دارد پس فضيلت دعا براى سلطان تو كه علّت هستى توست، چقدر خواهد بود؟

    تو خوب مى ‏دانى و معتقد هستى كه اگر حضرتش نبود خداى متعال تو را نمى ‏آفريد. نه تو را ؛ بلكه هيچ فردى از افراد زمان او و زمان تو را نمى‏ آفريد، و لطف الهى به سبب وجود شريف او علّتِ هستى تو و ديگران شده است، و او سبب رسيدن بشريّت به همه خوبى ‏ها است.

    بپرهير ؛ بپرهيز از آنكه خويشتن يا فرد ديگرى را در دوستى و دعا بر آن حضرت مقدّم بدارى ! دل و زبان خويش را به دعا براى مولاى عظيم الشأن يكى نموده و حواسّت را جمع نما.

    مبادا به خاطر آنچه كه گفتم گمان كنى كه او به دعاى تو نيازمند است، هيهات ! كه اگر عقيده تو چنين باشد در اعتقاد و دوستى خود بيمار هستى ؛ بلكه آنچه را كه گفتم به خاطر اين بود كه حقّ عظيم و احسان بزرگ او را براى تو بيان كرده و بشناسانم.

    بديهى است كه اگر پيش از آنكه براى خود و عزيزانت دعا كنى، براى او دعا نمايى خداى متعال درهاى اجابت را هر چه زودتر در مقابل تو باز مى ‏نمايد.

    زيرا كه تو - اى بنده خدا ! - درهاى پذيرش دعا را با قفل‏هاى جنايات خود بسته ‏اى.

    بنابراين ؛ اگر با دعا براى مولا به پيشگاه مالك و صاحب اختيار زندگان و مردگان - يعنى خداى متعال - بروى و دعا كنى، اميد است كه به خاطر آن بزرگوار درهاى اجابت براى تو باز شود، تا خود و ديگران - كه براى آنها دعا مى ‏كنى - مشمول فضل الهى گرديده، و رحمت و كرم و عنايت خدا شامل حالتان گردد، زيرا كه تو در دعاى خود به ريسمان او چنگ زده ‏اى.

    شايد بگويى : فلانى و فلانى - كه از اساتيد تو هستند و تو از آنان پيروى مى‏ كنى - به اين گفتار عمل نمى‏ كنند !

    پاسخ آن معلوم است، زيرا كه آن‏ها از مولاى ما غافل هستند، و در مورد او كوتاهى و سستى مى‏ ورزند.

    آن گاه سيّد بن طاووس رحمه الله مى ‏فرمايد : آنچه را براى تو گفتم عمل كن كه آن حقيقتى است روشن، و كسى كه در مورد مولاى ما سهل انگارى كند و سستى ورزد و از آنچه بيان كردم غافل شود، به خدا سوگند او به اشتباهى كه مايه ننگ و عار است، مبتلا است.

    سپس ايشان مى ‏فرمايد : آيا اهميّت اين امر را از ديدگاه ائمّه اطهار عليهم السلام چگونه مى ‏بينى؟ آيا آن گونه كه تاكنون نسبت به اين موضوع رفتار نموده‏ اى، بى ‏اعتنائى به آن نبوده است؟

    بنابراين در نمازهاى واجب از زياد دعا نمودن براى آن حضرت - و كسى كه دعا براى او جايز است - خوددارى مكن.

    در روايت صحيحى از محمّد بن علىّ بن محبوب كه شيخ قمى‏ ها در زمان خودش بود - در كتاب «مصنّف» - نقل شده كه حضرت امام صادق عليه السلام فرمود :

 كلّما كلّمت اللَّه تعالى في صلاة الفريضة فليس بكلام.

 در نماز واجب با هر سخنى كه با خدا تكلّم كنى، كلام نيست ( يعنى دعا نماز را باطل نمى‏ كند).

    باز تكرار مى ‏كنم و مى ‏گويم : به دليل آنچه بيان كردم عذرى براى تو در اهميّت ندادن به دعا براى تعجيل ظهور باقى نماند.(97)

    صاحب «مكيال المكارم» مى‏ فرمايد : همان گونه كه آيات و روايات دلالت مى‏ كند، دعا از بزرگترين اقسام عبادت است و ترديدى نيست كه مهم‏ترين نوع دعا و باعظمت‏ترين آنها دعا براى كسى است كه خداوند حقّ او را و دعا براى او را بر همه واجب نموده است.

    و به بركت وجود او نعمت خداوند بر همه مخلوقات او مى ‏رسد ؛ همانگونه كه شكّى نيست كه مقصود از اشتغال به خداوند، مشغول بودن به عبادت خداوند است. و مداومت به دعا سبب مى ‏شود كه خداوند او را در عبادت كمك نمايد، و او را از اولياء خود قرار دهد.

    پس نتيجه آن اين است كه : مواظبت در دعا براى مولاى ما حضرت حجّت ارواحنا فداه، و سئوال كردن از خداوند تعجيل فرج و ظهور او را، و برطرف نمودن غم و اندوه آن بزرگوار و ايجاد سرور آن حضرت ؛ موجب فراهم شدن اين مسئله مهمّ مى‏ گردد.

    بنابراين بر اهل ايمان لازم است كه اهتمام ورزيده و در هر مكان و زمانى براى تعجيل ظهور آن حضرت دعا نمايند.

    آنچه مناسب با اين مطلب است و گفتار ما را تأييد مى ‏كند مطلبى است كه حضرت امام حسن مجتبى عليه الصلاة والسلام آن را در عالم خواب يا مكاشفه به مرحوم آية اللَّه ميرزا محمّد باقر فقيه ايمانى فرمودند :

 «در منبرها به مردم بگوئيد و به آنان دستور دهيد توبه نموده و درباره تعجيل ظهور ( حضرت ) حجّت ( ارواحنا فداه ) دعا نمايند.

 دعا براى آمدن آن حضرت مانند نماز ميّت نيست كه واجب كفائى باشد و با انجام دادن عدّه ‏اى، از ديگران ساقط شود ؛ بلكه مانند نمازهاى پنجگانه است كه بر هر فرد بالغ واجب است براى ظهور امام زمان ( ارواحنا فداه ) دعا كند».(98)

    با توجّه به آنچه نقل كرديم، لزوم و ضرورت دعا براى ظهور امام زمان ارواحنا فداه معلوم شد.


96) جمال الاُسبوع : 307.

97) فلاح السائل : 44.

98) مكيال المكارم : 438/1. 

 

    بازدید : 4692
    بازديد امروز : 14192
    بازديد ديروز : 23196
    بازديد کل : 127623517
    بازديد کل : 88883777