(13)

نماز امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه در شب جمعه

    سيّد بزرگوار علىّ بن طاووس رحمه الله مى ‏فرمايد : در كتاب «كنوز النجاح» تأليف فقيه ابو على فضل بن حسن طبرسى رضى الله عنه ديدم كه از مولاى ما حضرت حجّت صلوات اللَّه عليه چنين نقل كرده بود : حسين بن محمّد بزوفرى مى‏ گويد :

    از ناحيه مقدّسه حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه چنين صادر شد :

 كسى كه حاجتى به سوى خدا دارد، شب جمعه بعد از نيمه آن غسل كند و به محلّ نماز خود برود، و دو ركعت نماز بخواند، در ركعت اوّل سوره «حمد» را بخواند، چون به «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعينُ» رسيد صد بار آن را تكرار كند، و بعد سوره را تا آخر بخواند، و يك مرتبه سوره «توحيد» را بخواند، سپس ركوع و سجود كند، و ذكر آن را هفت مرتبه بگويد، و ركعت دوّم را نيز به همين كيفيّت بخواند، و اين دعا را بخواند، بعد هر حاجتى دارد - جز قطع رحم - از خداى بخواهد كه خداوند متعال حاجت او را حتماً برآورده مى‏ كند.

    و دعا اين است :

    أَللَّهُمَّ إِنْ أَطَعْتُكَ فَالْمَحْمَدَةُ لَكَ، وَ إِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ، مِنْكَ الرَّوْحُ وَمِنْكَ الْفَرَجُ، سُبْحانَ مَنْ أَنْعَمَ وَشَكَرَ، سُبْحانَ مَنْ قَدَرَ وغَفَرَ.

    أَللَّهُمَّ إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ، فَإِنّي قَدْ أَطَعْتُكَ في أَحَبِّ الْأَشْياءِ إِلَيْكَ وَهُوَ الْإيمانُ بِكَ، لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً، وَلَمْ أَدْعُ لَكَ شَريكاً، مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَيَّ لا مَنّاً مِنّي بِهِ عَلَيْكَ، وَقَدْ عَصَيْتُكَ يا إِلهي عَلى غَيْرِ وَجْهِ الْمُكابَرَةِ، وَلَا الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ، وَلكِنْ أَطَعْتُ هَوايَ، وَأَزَلَّنِي الشَّيْطانُ، فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَالْبَيانُ، فَإِنْ تُعَذِّبْني فَبِذُنُوبي غَيْرَ ظالِمٍ، وَ إِنْ تَغْفِرْ لي وَتَرْحَمْني، فَإِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ، يا كَريمُ يا كَريمُ به قدر يك نفس تكرار كند، سپس بگويد :

    يا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ، وَكُلُّ شَيْ‏ءٍ مِنْكَ خائِفٌ حَذِرٌ، أَسْأَلُكَ بِأَمْنِكَ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ، وَخَوْفِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مِنْكَ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُعْطِيَني أَماناً لِنَفْسي وَأَهْلي وَوَلَدي، وَسائِرِ ما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ، حَتَّى لا أَخافَ أَحَداً، وَلا أَحْذَرَ مِنْ شَيْ‏ءٍ أَبَداً، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ، وَحَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ، يا كافِيَ إِبْراهيمَ نُمْرُودَ، يا كافِيَ مُوسى فِرْعَوْنَ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَكْفِيَني شَرَّ فُلانِ بْنِ فُلانٍ.

 به جاى فلان بن فلان شخصى را كه از شرّ او مى‏ ترسد نام ببرد، خداوند إن شاء اللَّه وى را از شرّ او حفظ مى‏ كند.

 آنگاه به سجده رود و حاجت خود را بخواهد و به سوى خدا تضرّع و زارى كند، زيرا هيچ مرد و زن مؤمنى نيست كه اين نماز را بخواند و با اين دعا ؛ با خلوص نيّت دعا كند مگر آنكه درهاى آسمان براى اجابت به سوى او گشوده مى‏ شود، و در همان وقت و در همان شب هر حاجتى داشته باشد برآورده مى‏ شود، و اين از فضل خداوند براى ما و مردم است.(1)

---

1) مهج الدعوات : 351، و در المصباح : 522 با اندكى تفاوت.