عدالت ؛ آرمان پيامبران بزرگ

    مسألۀ عدالت و پابرجايى آن در ميان جامعۀ بشريّت ، آنچنان ضرورى و مهمّ است كه خداوند بزرگ بعثت همۀ پيامبرانِ مرسل و نازل كردن كتاب‏هاى آسمانى را به آنان براى اجراى عدالت در ميان امّت‏ها و ريشه ‏كن شدن ظلم و ستم از ميان آنان بوده است .

    خداوند در سورۀ «حديد» مى ‏فرمايد :

 « لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَأَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَالْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ...» .(10)

 همانا ما رسولان خود را با ادلّه و معجزات فرستاديم و براى‏ شان كتاب و ميزان نازل نموديم تا مردم به عدالت رفتار نمايند... .

بنابراين هدف از رسالت پيامبران مرسل و نازل شدن كتاب‏هاى آسمانى بر آنان ، اقامۀ عدل و داد در ميان جامعه بوده است كه متأسّفانه با كارشكنى‏ هاى قابيليان از همان ابتداء تاكنون و تا قبل از قيام و حكومت حضرت بقيّة اللَّه الأعظم عجّل اللَّه تعالى فرجه ، عدل و داد بر جامعۀ بشريّت حكومت نكرده است .(11)

---

10) سورۀ حديد ، آيۀ 25 .

11) در زمان حكومت پنج سالۀ حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نيز دشمنان تا ‏ توانستند به كارشكنى ‏ پرداختند به گونه‏ اى كه فدك همچنان در دست غاصبان باقى ماند .