(8)

دعاى غريق در زمان غيبت

    سيّد بزرگوار علىّ بن طاووس رحمه الله در «مهج الدعوات» مى ‏فرمايد : عبداللَّه بن سنان گويد : حضرت امام صادق عليه السلام فرمود :

 به زودى شبهه ‏اى دامن‏گير شما مى‏ شود، در آن موقع نه پرچمى است كه راه را براى شما نشان دهد، و نه امامى است كه شما را هدايت كند، و در آن دوران كسى نجات پيدا نمى‏ كند مگر آن كه دعاى غريق را بخواند.

    عرض كردم : دعاى غريق چگونه است؟

    فرمود : مى‏ گويى :

    «يا اَللَّهُ يا رَحْمانُ يا رَحيمُ، يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ».

    عرض كردم : يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأَبْصارِ، ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ.

    فرمود :

 خداوند متعال «مقلّب القلوب والأبصار» است، ولى همان طورى كه من مى ‏گويم بگو : يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ.

    سيّد رحمه الله مى‏ فرمايد : شايد جهت اين كه حضرت فرمود نگو : «والأبصار»، اين باشد كه دگرگونى دل‏ها و چشم‏ها از شدّت ترس و هراس در روز قيامت است، ولى در زمان غيبت فقط دل‏ها از ترس دگرگون مى ‏شود نه چشم‏ها.(1)

---

1) مهج الدعوات : 396.