(30)

دعاى ديگرى از امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه

براى رهايى از سختى ‏ها و مشكلات

در كتاب «الكلم الطيّب» مى‏ نويسد : نسخه‏ اى به خطّ يكى از سادات بزرگوار و مورد اطمينان ديدم كه در آن نوشته بود :

    در ماه رجب سال هزار و نود و سه هجرى قمرى از برادر دانشمند اسماعيل بن حسين جابرى انصارى شنيدم كه مى‏ گفت : شيخ متّقى حاج عليّا مكّى گويد : براى احقاق حقّى در ميان عدّه‏ اى از دشمنان گرفتار شدم، ترسيدم كه جانم با خطر مرگ مواجه شود، از اين جهت خيلى ناراحت بودم.

    روزى دعايى در جيب خود پيدا كردم، تعجّب كردم ؛ زيرا كه من از كسى دعا نگرفته بودم، و از اين جريان در تحيّر بودم تا شبى در عالم خواب شخصى را كه در لباس افراد شايسته و زهّاد بود ديدم او مى‏ گفت : فلان دعا را ما به تو داديم، آن را بخوان تا از شدّت و پريشانى نجات پيدا كنى.

    من كه اين گوينده را نمى‏ شناختم به همين جهت، تعجّبم زيادتر شد، دفعه بعد حضرت امام زمان ارواحنا فداه را در خواب ديدم حضرتش فرمود :

    دعايى را كه به تو دادم بخوان، و به هر كسى كه خواستى ياد بده.

    دفعات متعدّدى اين دعا را خواندم و به زودى گشايشى در كارم پيدا كردم، و اين عمل را تجربه كردم، پس از مدّتى دعا را گم كردم، و خيلى ناراحت و متأسّف شدم، و از بدى عمل خود نادم و پشيمان بودم.

    ناگاه شخصى آمد و به من گفت : دعاى تو در فلان جا افتاده است، من نمى ‏دانستم كه آنجا رفته باشم، رفتم و دعا را برداشتم، و به شكرانه آن سجده شكر بجاى آوردم، و آن دعا اين است :

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

    رَبِّ أَسْئَلُكَ مَدَداً رُوحانِيّاً تَقْوى بِهِ قُوايَ الْكُلِّيَّةُ وَالْجُزْئِيَّةُ، حَتَّى أَقْهَرَ بِمَبادي نَفْسي كُلَّ نَفْسٍ قاهِرَةٍ، فَتَنْقَبِضَ لي إِشارَةُ دَقائِقِها، اِنْقِباضاً تَسْقُطُ بِهِ قُويها، حَتَّى لايَبْقى فِي الْكَوْنِ ذُو رُوحٍ إِلّا وَنارُ قَهْري قَدْ أَحْرَقَتْ ظُهُورَهُ.

    يا شَديدُ، يا شَديدُ، يا ذَا الْبَطْشِ الشَّديدِ، يا قاهِرُ يا قَهَّارُ، أَسْئَلُكَ بِما أَوْدَعْتَهُ عِزْرائيلَ مِنْ أَسْمائِكَ الْقَهْرِيَّةِ، فَانْفَعَلَتْ لَهُ النُّفُوسُ بِالْقَهْرِ، أَنْ تُودِعَني هذَا السِّرَّ في هذِهِ السَّاعَةِ، حَتَّى اُ لَيِّنَ بِهِ كُلَّ صَعْبٍ، وَاُذَلِّلَ بِهِ كُلَّ مَنيعٍ، بِقُوَّتِكَ يا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتينِ.

    اين دعا هنگام سحر - در صورت امكان - سه مرتبه، و هنگام صبح سه مرتبه، و هنگام شب نيز سه مرتبه خوانده مى‏ شود، و اگر كارش بسيار مشكل بود، پس از خواندن آن سى مرتبه بگويد :

    يا رَحْمانُ يا رَحيمُ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، أَسْئَلُكَ اللُّطْفَ بِما جَرَتْ بِهِ الْمَقاديرُ.(1)

---

1) الكلم‏ الطيّب : 10، جنّة المأوى : 225، دار السلام : 288/1.