به اراده و تصميم خود جهت دهيد

   زندگى ما را آنچه در سر مى‏ پرورانيم، تحت تأثير قرار مى ‏دهد، نه آنچه كه ‏آن را به زبان مى ‏آوريم! آرزوهاى عميق قلبى و افكار و اعتقاداتى كه داريم، درزندگى ما تحوّل ايجاد مى‏ كنند، نه آنچه را كه به آن تظاهر مى‏ كنيم و اعتقاد و ايمان قلبى به آن نداريم.

   بسيارى از انسانها هدفى را براى خود تعيين مى كنند و هميشه از آن دم ‏مى‏ زنند، ولى به دنبال آن نمى‏ روند. از اين رو هيچ گاه به آن دست نمى يابند و به‏ وصف ‏العيش اكتفا مى‏ كنند! در برابر اينها افرادى هستند كه با مرور زمان به ‏هدف خود مى ‏رسند و قيل و قال آنان واقعيّت پيدا مى‏ كند و به آرزوى ديرينه ‏خود موفق مى‏ شوند.

   چرا عدّه ‏اى از مردم اين گونه اند؟ و تعدادى ديگر تا آخر عمر به آرزوهاى ‏بى ‏حاصل پرداخته و سرانجام، زندگى خود را بدون آنكه به مقصود خود نائل ‏شوند به پايان مى ‏رسانند؟! با اين كه همه انسانها از نعمت اراده برخوردارند و مى‏ توانند بوسيله آن به اهداف خود دست يابند؛ حتّى افرادى كه خود را بى ‏بهره از نيروى اراده مى پندارند و گمان مى‏ كنند اراده آنان نابود شده نيزداراى قدرت اراده هستند.

   به عنوان مثال افراد معتاد كه گمان مى‏ كنند در برابر استعمال مواد مخدّر اراده ‏اى از خود ندارند و مى‏ پندارند كه ديگر هر گونه قدرت تصميم‏ گيرى را از دست داده ‏اند، آن گاه كه درباره به دست آوردن مواد مخدّر مى ‏انديشند، اراده ‏اى قوى دارند و با قاطعيّت تصميم مى‏ گيرند كه به هر صورت شده به مواد مخدّر دست يابند!

   همين طور اگر افراد تن پرور را زندانى كنند و در زندان از آنان كار بكشند، حاضر هستند براى فرار از زندان و به تعبير ديگر براى فرار از كار، به هر گونه ‏برنامه مشقّت ‏بار و به هر گونه نقشه خطرناك دست بزنند!

   بنابراين حتّى اين گونه افراد از نعمت اراده برخوردارند؛ ولى اراده آنان‏ جهت ندارد. اينان نيز بايد به اراده خود جهت داده و آن را به راه راست هدايت‏ كنند و در مسير صحيح از آن استفاده نمايند؛ نه در راه بدست آوردن مواد مخدّر يا فرار از كار و كوشش.

   كسانى‏ كه به ‏اراده خود جهت مى‏ دهند، زمينه پيشرفت‏ خود را فراهم‏ مى‏ كنند.