پنجم:

در كتاب «المجموع الرائق من أزهار الحدائق» آمده است:

   امام اميرالمؤمنين‏ عليه السلام پس از خطبه معروف به «طثنجيّه»(632) دعاى ذيل را بيان فرمود:

«تَحَصَّنْتُ بِالْمَلِكِ الْحَيِّ الَّذي لايَمُوتُ، وَاعْتَصَمْتُ بِذِي الْعِزَّةِ وَالْعَدْلِ وَالْجَبَرُوتِ، وَاسْتَعَنْتُ بِذِي الْعَظَمَةِ وَالْقُدْرَةِ وَالْمَلَكُوتِ، مِنْ كُلِّ ما أَخافُهُ وَأَحْذَرُهُ».

خود را در دژ محكم پادشاهى كه هرگز نمى‏ميرد قرار داده و مصون ساختم، و به (ذيل عنايت) خداوندى كه داراى عزّت، عدل و جبروت است، چنگ‏زدم و از خدايى كه صاحب، عظمت، قدرت و ملكوت است يارى طلبيدم؛از براى هر چيزى كه از آن بيم دارم و مى‏ترسم.

آنگاه حضرتش فرمود:

ما ذكر أحدكم هذه الكلمات عند نازلة أوشدّة إلّا أزاحها اللَّه عزّوجلّ عنه إلّا الموت.

هر كس اين كلمات را در هنگام نزول هر بلا يا شدّت و سختى -  جز مرگ - بخواند؛ خداوند متعال آن بلا يا شدّت و سختى را از او برطرف مى‏كند.

جابر به امام‏ عليه السلام عرض كرد: اى امير مؤمنان! فقط اين دعا را بخواند؟

حضرت‏ عليه السلام فرمود: سيزده اسم نيز به آن اضافه مى‏كنم.

 

   و اين اشاره به اسم مبارك پيامبر خداصلى الله عليه وآله وسلم و اسم مبارك حضرتش ‏عليه السلام واسامى فرزندانش‏ عليهم السلام كه آخرين آنان حضرت حجّت بن الحسن صاحب ‏الزمان (صلوات اللَّه عليه) است، مى‏باشد.(633)

-----------------------------------------------

632) در مصدر والمشارق: «التطنجيّة»، و در الصحيفة: «الطتنجيّة» آمده است.

633) المجموع الرائق: 452/1، الصحيفة العلويّة الثانية: 75. تمام اين خطبه با اين دعا را علّامه برسى‏ رحمه الله در«مشارق الأنوار: 170 - 166» نقل كرده است.