فضائل حضرت فاطمه زهرا عليها السلام

 

• از نور عظمت الهى آفريده شده: 890، 261 .
• او علّت غائى خلقت است: 275.
• آسمانها و زمين‏هاى هفتگانه به نور آن حضرت روشن گشتند: 907، 890.
• آدم قبّه‏ اى را در بهشت ديد كه فاطمه‏ عليها السلام در آن بود: 270.
• آدم آن حضرت را براى پذيرش توبه‏ اش واسطه قرار داد: 251.
• نام آن حضرت از نام خدا برگرفته شده: 251.
• علّت نام گذارى آن حضرت به فاطمه: 912 ، 894 ،890 ،269 ،261 ،260 ،259.
• علّت نام گذارى آن حضرت به زهرا: 907.
• در آسمان منصوره ناميده شده: 912 279.
• صديقه كبرى: 258.
• نطفه آن حضرت از ميوه درخت طوبى بود: 908.
• نور فاطمه ‏عليها السلام از ميوه بهشتى به صلب پدرش منتقل شد: 253.
• كيفيت انعقاد فاطمه ‏عليها السلام و كناره‏ گيرى پيامبر از خديجه: 281.
• فاطمه حوريه‏ اى به شكل آدميان آفريده شده: 912، 280 ،270.
• زنان بهشتى خديجه را در زايمان كودكش يارى نمودند: 902.
• هنگام ولادت نور وجودش همه جا را روشن كرد: 902 ،164.
• نور آن حضرت اهل مكّه را مدهوش ساخت: 902.
• در هنگام ولادت، شهادت به يكتائى خدا و رسالت پدرش داد: 902.
• در ولادت آن حضرت اهل آسمان يكديگر را مژده و بشارت دارند: 902.
• شناخت آن حضرت محور فكر گذشتگان بود: 266.
• هر كه حقيقت او را بشناسد ليلة القدر را درك كرده: 269.
• مردم از شناخت آن حضرت عاجزند: 269.
• از نظر گفتار شبيه‏ ترين مردم به پيامبر بود: 282.
• پيامبر بوى درخت طوبى را از فاطمه‏ عليها السلام استشمام مى ‏نمود: 908.
• كفو و همتاى حضرت على‏ عليه السلام بود: 280.
• خداوند فاطمه‏ عليها السلام را به حضرت على ‏عليه السلام تزويج نمود: 634 ، 268.
• خطبه عقد آن حضرت را در آسمان راحيل خواند: 251.
• مهريه فاطمه را خداوند تمام زمين قرار داد: 268.
• مهريه آن حضرت نصف دنيا است: 891.
• مهريه آن حضرت يك چهارم دنيا و اختيار بهشت و جهنّم است: 266.
• در روز سه مرتبه براى حضرت على‏ عليه السلام درخشش نورانى داشت: 259.
• نور آن حضرت بر هلال ماه رمضان چيره مى‏ گشت: 265.
• مجموعه حُسن و كمالات و خوبى‏ ها بود: 251 166.
• مجموعه شرافت و بزرگوارى بود: 251.
• بهترين اهل زمين از نظر عنصر و شرف و كرامت بود: 166.
• بهترين زنان در ميان آفريدگان بود: 882.
• سرور بانوان بهشتى است: 882.
• اطاعت آن حضرت بر جميع مخلوقات واجب بود: 901.
• بر اثر عبادت پاهاى مباركش ورم كرد: 274.
• براى مؤمنان و همسايگان دعا مى‏ كرد: 273.
• علم آن حضرت بر گذشته و آينده احاطه دارد: 253.
• علم باطن قرآن را دارا بود: 251.
• خصوصيّات مصحف حضرت فاطمه: 901.
• در مصحف حضرت فاطمه‏ عليها السلام حوادث گذشته و آينده بيان شده: 254.
• مصحف حضرت فاطمه ‏عليها السلام به امامان ‏عليهم السلام يكى پس از ديگرى منتقل گشته: 901.
• خداوند فاطمه‏ عليها السلام را به فرشتگان بزرگوار خود يارى رسانده: 262.
• گروهى از فرشتگان براى حفظ آن حضرت گماشته شده بودند: 899.
• قصه زنان بهشتى و بازگو نمودن آن براى سلمان: 903.
• عنايت‏ كردن رطب‏هاى بهشتى به سلمان: 903.
• برطرف شدن گرسنگى آن حضرت به دعاى پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم: 905.
• مقصود از «دين القيّمة» فاطمه ‏عليها السلام است: 278.
• مقصود از ليلة در «ليلة القدر» فاطمه ‏عليها السلام است: 269.
• مقصوداز «إحدى‏ الكبر» فاطمه ‏عليها السلام‏ است:257.
• مقصود از حبّه در «كمثل حبّة» فاطمه ‏عليها السلام است: 255.
• او بيت المعمور يعنى كعبه اهل آسمان است: 251.
• مقصود از بحرين در «مرج البحرين» حضرت على و حضرت فاطمه ‏عليهما السلام است: 277.
• حضرت على و حضرت فاطمه ‏عليهما السلام دو دريايى عميق و بيكران از علم هستند: 277.
• بهترين عمل نيكى و احسان به حضرت فاطمه ‏عليها السلام است: 284.
• هر كس سه روز بر پيامبر و فاطمه‏ عليهما السلام سلام كند بهشت بر او واجب است: 892.
• هر كه فاطمه ‏عليها السلام را زيارت كند پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم را زيارت كرده است: 899.
• كسى كه بر آن حضرت درود فرستد خدا او را بيامرزد: 895.
• فضيلت طواف نمودن از طرف حضرت زهرا عليها السلام: 285.
• امام باقرعليه السلام در حال تب نام آن حضرت را با صداى بلند مى‏ فرمود: 272.
• قصّه امّ ايمن و فرود آمدن آب بهشتى براى او: 271.
• قصّه شهره نوه حضرت فضّه در مسير حجّ: 264.
• اسلام آوردن هشتاد يهودى به بركت چادر نورانى آن حضرت: 904.
• دوستى فاطمه‏ عليها السلام در صد موضع كه آسان‏ترين آنها مرگ است سود مى‏ دهد: 909.
• خدا قسم ياد كرده كه دوستان آن حضرت را عذاب نكند: 276.
• كسى كه فاطمه ‏عليها السلام و ذريّه آن حضرت را دوست بدارد گرفتار آتش نمى‏ شود: 801.
• هر كه فاطمه‏ عليها السلام از او خشنود باشد خدا و رسول از او خشنودند: 909.
• هر كه فاطمه‏ عليها السلام بر او خشمگين باشد خدا و رسول بر او خشمناكند: 909.
• استشمام بوى عطر فرشتگان هنگام احتضار آن حضرت: 898.
• در حال احتضار به جبرئيل و رسول خدا سلام كرد: 898، 897.
• در حالى كه لباس‏هاى خون آلود امام حسين ‏عليه السلام را در دست دارد محشور مى‏ شود: 906.
• تسليت پروردگار نسبت به شهادت امام حسين ‏عليه السلام به حضرت زهرا: 910.
• كيفيت ورود آن حضرت به محشر و صحنه قيامت: 276، 270.
• آشكار شدن مقام آن حضرت براى اهل محشر: 801.
• كيفيّت عبور فاطمه ‏عليها السلام به سوى بهشت: 911.
• تنها زنى است كه در قيامت سواره عبور مى‏ كند: 276.
• تقاضاى فاطمه‏ عليها السلام از پروردگار نزد درب بهشت: 911.
• خدا بخاطر آن حضرت گناه بندگان را مى‏ آمرزد: 251.
• شيعيان و دوستان خود را از ميان اهل محشر جدا مى‏ كند: 911.
• ذريه و شيعيان آن حضرت از آتش جدا و بركنارند: 260.
• فرزندان و شيعيان و هر كه را خدمتى به آن حضرت كرده به بهشت وارد مى‏ كند: 910.
• شفاعت آن حضرت: 801.
• در مورد دوستانش و دوستان ذريه‏ اش شفاعت مى‏ كند: 893.
• دوستان فاطمه‏ عليها السلام نسبت به دوستان خود شفاعت مى‏ كنند: 911.
• فاطمه‏ عليها السلام اول شخصى است كه وارد بهشت مى‏ شود: 896.
• بر اثر لبخند حضرت على و حضرت فاطمه‏ عليهما السلام تابش و درخششى در بهشت مشاهده مى‏ شود: 252.
• حضرت فاطمه ‏عليها السلام سرچشمه نهرهاى آب و شير و عسل در بهشت است: 251.
• كلام آن حضرت در مورد زن بهتر: 274.
• دعائى را كه آن حضرت به سلمان تعليم نمود: 903.