هنگام ولادت و...

 

• فرشتگان به پيامبر تبريك و تهنيت گفتند: 967 ، 961.
• دردائيل به صف فرشتگان بازگشت: 967.
• صلصائيل دوباره مقام خود را بازيافت: 968.
• فطرس بال شكسته به بركت گهواره آن حضرت پر و بال يافت: 961.
• آتش بر دوزخيان خاموش و بهشت زينت داده شد: 967.
• جبرئيل بهمراه تهنيت خبر از شهادت آن حضرت داد و او را تسليت گفت: 967.
• جبرئيل براى آن حضرت گهواره جنبانى مى‏ كرد: 324 ،310.

   × × ×

• خداوند او را حسين ناميده است: 967.
• از نور آن حضرت آفتاب را آفريد: 907.
• زينت بخش آسمانها و زمين است: 314.
• در آسمان جلوه بيشتر و عظمت والاترى دارد: 314.
• لوح و قلم از نور آن حضرت آفريده شد: 164.
• چراغ هدايت و كشتى نجات است: 314.
• خدا دوست دارد هر كه حسين ‏عليه السلام را دوست بدارد: 327.
• پيامبر آن حضرت را از خود، و خودش را از آن حضرت معرفى نمود: 327.
• گوشت آن حضرت از گوشت رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم روئيده شده: 315.
• رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم ابراهيم را فداى آن حضرت نمود: 326.
• اظهار محبّت پيامبر به كودكى كه امام حسين ‏عليه السلام را دوست داشت: 952.
• هيبتى مانند هيبت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام داشت: 321.
• مفاخره آن حضرت با پدرش اميرالمؤمنين ‏عليه السلام: 310.
• توصيف امام زمان ‏عليه السلام درباره جدّش امام حسين‏ عليه السلام: ج 1 ص 482.
• سرور شهيدان از اولين و آخرين است: 953.
• سرور جوانان بهشت: 953.
• درى از درهاى بهشت است: 34 322.
• كسى كه با او دشمنى كند بوى بهشت بر او حرام است: 322 34.
• قصّه بچه آهو و درخواست امام حسين‏ عليه السلام: 969.

   × × ×

• مظهر سخاوت است: 166.
• انبان‏هايى بر پشت به خانه يتيمان و تهيدستان مى‏ برد: 320.
• بخشش هزار دينار به كسى كه پانصد دينار بدهى داشت: 319.
• عطا كردن هزار دينار به سائل پس از پرسيدن چند سؤال: 965.
• دستور نوشتن حاجت براى حفظ آبرو: 319.
• پاسخ دادن به نياز سائل قبل از قرائت نامه‏اش: 970.
• آزاد كردن كنير با هديه دادن دسته گلى به آن حضرت: 330.
• رفتار بزرگوارانه آن حضرت با كسى كه ناسزا گفت: 316.

   × × ×

• در نهان مردم با ايمان معرفتى نسبت به امام حسين ‏عليه السلام نهفته است: 313.
• سفيد شدن موهاى سر و صورت شخصى كه برايش حديثى در فضائل فرمود: 306.
• پريدن عقل از سر كسى كه برايش حديثى در فضائل فرمود: 307.
• علم آن حضرت علم پيامبر بود: 955.
• پيش از حدوث حادثه از آن آگاه است: 955.
• خبر دادن از تجمّع سركشان بنى اميه به فرماندهى عمر بن سعد براى كشتن آن حضرت 955.
• بيان حكم مسأله كسى كه در احرام چند تخم شتر مرغ پخته و خورده: 966.

   × × ×

• نشان دادن مكالمه پيامبر و ابوبكر را به اصبغ در مسجد قبا: 329.
• نشان دادن پيامبر و حضرت على و امام حسن‏ عليهم السلام را به جابر: 957.
• نشان دادن پدرش را به آنها كه معجزه از آن حضرت خواستند: 317.
• جدا شدن دست چسبيده مرد و زن به دعاى آن حضرت: 963.
• قطع شدن تب بيمار با ورود آن حضرت: 962.
• بيرون آوردن انگور و موز از ستون مسجد: 954.
• نفرين آن حضرت درباره ابن جويره و هلاكت او: 964.
• جوشيدن چشمه ‏اى آب با كشيدن خطى با انگشت: 958.
• آشاميدن‏ آب‏ از انگشت ‏ابهام‏ آن‏ حضرت:956.
• گفتگو كردن امام حسين ‏عليه السلام با امام  باقر عليه السلام در بين راه بعد از شهادت: 318.
• سخن گفتن سر مطهر امام حسين ‏عليه السلام در شهر دمشق: 971.
• خدا از طريق وحى ابراهيم را از كشته شدن آن حضرت آگاه نمود: 328.
• اندوه و غم و ناله ابراهيم براى مصيبت امام حسين‏ عليه السلام: 328.
• عوض گرفتن سوز و آه ابراهيم در مصيبت آن حضرت با ذبح اسماعيل: 328.
• خبردادن جبرئيل از شهادت آن حضرت: 953.
• لعن ‏و نفرين ‏جبرئيل ‏بر قاتل ‏آن ‏حضرت:953.
• فرشتگان پيامبر را در مصيبت آن حضرت‏ عليه السلام دلدارى مى‏ دادند: 323.
• پيامبر زياد پيشانى و گلوى آن حضرت‏ عليه السلام را مى ‏بوسيد: 324.
• نفرين رسول خدا بر قاتل آن حضرت: 323.
• قاتل امام حسين‏ عليه السلام جرمش از همه بزرگتر است: 967.
• گريستن حضرت زهرا عليها السلام هنگام شنيدن خبر شهادت آن حضرت: 967.
• مخيّر شدن بين دنيا و دفع دشمن يا رفتن به سوى پروردگار: 959.

   × × ×

• فضيلت داشتن زمين كربلا بر مكّه: ج2 ص514.
• 24 هزار سال پيش از آفرينش كعبه به عنوان حرم امن برگزيده شده: ج 2 ص 513.
• از بهترين مسكن‏هاى بهشت است: ج2 ص513.
• در ميان باغهاى بهشتى مى ‏درخشد: ج2 ص513.