فضائل امام سجّاد عليه السلام

• قصّه ازدواج شهر بانو مادر آن حضرت: 982.
• نصّ امام حسين ‏عليه السلام بر امامت آن حضرت: 983.
• سبب ملقب شدن آن حضرت به «زين العابدين»: 337.
• علّت نامگذارى آن حضرت به سجّاد: 981.
• در شبانه روز هزار ركعت نماز مى‏ خواند: 350، 331.
• به نماز كه مى‏ ايستاد رنگش دگرگون و اعضاء بدنش مى‏ لرزيد: 989، 350.
• بى توجّهى به افتادن رداء از شانه مباركش در حال نماز: 350.
• بى اعتنايى به آتش گرفتن خانه در حال سجده: 347.
• بى اعتنائى به افتادن فرزند در چاه و رها نكردن نماز: 336.
• بى توجّهى به آزار ابليس كه بصورت اژدها ظاهر شده بود در حال نماز: 337.
• با تسبيح آن حضرت درخت و كلوخ اطراف تسبيح مى‏ گفتند: 985.
• راز و نياز نيمه شب آن حضرت در بيابان: 991.
• اظهار عجز آن حضرت از اداى شكر نعمتهاى پروردگار: 976.
• هيچگاه بر خدا پيشنهادى نداشت و تسليم خواسته‏ هاى او بود: 990 ،979.
• شبانه روز صد مرتبه براى گنه‏كاران شيعه دعا مى‏كرد: 994.

   × × ×

• توصيف امام باقرعليه السلام از پدرش امام سجّاد عليه السلام: 981.
• توصيف امام صادق ‏عليه السلام نسبت به جدّش علىّ بن الحسين‏ عليهما السلام: 335.
• توصيف كنيز آن حضرت درباره حالات آن حضرت: 350.
• گفتار زهرى درباره آن حضرت: 997.
• صد خانواده از تهيدستان مدينه را سرپرستى مى‏ كرد: 331.
• بر سر سفره‏اش فقرا و اشخاص زمين گير حضور داشتند: 331.
• پيش از آنكه غذا ميل كند به فقرا مرحمت مى‏كرد: 350.
• علّت هم غذا نشدن آن حضرت با زنى كه او را مادر مى‏ ناميد: 334.
• شبهاى تاريك طعام و درهم و دينار براى فقرا به دوش مى‏ گرفت: 350 ،331.
• بطور ناشناس درب خانه فقرا مى‏رفت و به آنها كمك مى‏ كرد: 350.
• با افراد ناشناس مسافرت مى‏كرد تا به آنها خدمت كند: 988.
• با دست مباركش پاره سنگى را كه بين راه بود كنار مى‏ زد: 332.
• پاسخ بزرگوارانه آن حضرت به حسن بن الحسن كه به ايشان ناسزا گفت: 973.
• غلامى كه امام‏ عليه السلام او را دو بار صدا زد و جواب نداد: 987.
• تقاضاى قصاص از غلامى كه او را شلاقى زده بود: 349.
• درخواست قصاص از غلام متخلّفى كه او را تنبيه كرده بود: 974.
• بخشيدن و آزاد كردن كنيزى كه صورت آن حضرت را مجروح نمود: 346.
• بخشيدن و آزاد كردن غلامى كه باعث قتل يكى از فرزندان آن حضرت شد: 993.
• كيفيت رفتار آن حضرت با غلامانش در ماه رمضان و آزاد كردن آنها در شب آخر ماه: 992.

   × × ×

• آمدن باران به دعاى آن حضرت: 345.
• جوان شدن حبابه والبيّه به دعاى آن حضرت: 984.
• آزاد شدن فرزدق از زندان به دعاى آن حضرت: 996.
• پر شدن رداء از دُرّ به دعاى آن حضرت و نشان دادن آن به عبدالملك: 995.
• نصب حجر الأسود: 338.
• جدا كردن دو دستى كه بر روى حجر به هم چسبيده بود: 339.
• قصّه مرد بلخى كه هدايايى براى امام ‏عليه السلام مى‏ آورد: 340.
• دستور برگرداندن روح به زن بلخى: 340.
• نشان دادن يونس پيامبر را به عبد اللَّه بن عمر: 344.
• نشان دادن مخالفين را به صورت خرس و ميمون به يكى از دوستانش: 341.
• دريدن شير راهزنى را كه سر راه آن حضرت را در بيابان گرفت: 986.
• پرواز كردن آن حضرت به فضا: 342.
• خبر دادن آن حضرت از خوابى كه زهرى ديده بود: 975.
• ترجمه كلمات گنجشكها براى دوستانش:343.
• گفتار آن حضرت به زهرى در مورد معاشرت با مردم: 555.
• كلام امام‏ عليه السلام درباره فقيرى كه به او صدقه مى‏ داد: 334.
• كلام آن حضرت در فضيلت جويندگان علم و دانش: 350.
• كلام آن حضرت به كسى كه گفت شما را بخاطر خدا دوست دارم: 350.
• كلام آن حضرت در مذمّت خواب بين الطلوعين: 343.
• كلام آن حضرت در مورد هشت طلبكارى كه از انسان مطالبه مى‏ كنند: 977.
• پاسخ آن حضرت به پرسشهايى درباره نماز: 348.
• پاسخ آن حضرت به كسى كه درخواست كم كردن گريه را مى‏ نمود: 350.
• گريه طولانى امام ‏عليه السلام در مصائب پدر بزرگوارش: 350.