(13)

دعا براى ظهور آن بزرگوار ارواحنا فداه

پس از نماز ظهر در هر روز

  در كتاب «فلاح السائل» آمده است : از اذكار مهمّ در تعقيب نماز ظهر ، اقتدا كردن به امام صادق عليه السلام در دعا كردن براى حضرت مهدى صلوات الله عليه است . امامى كه رسول خدا حضرت محمّد صلى الله عليه وآله وسلم در روايات صحيح به امّتش بشارت او را داده است و به آن‏ها وعده داده كه آن حضرت در آخرالزمان ظهور مى‏ كند .

  محمّد بن رهبان دبيلى روايت كرده است : ابو على محمّد بن حسن بن محمّد بن جمهور قمى گفت : پدرم از پدرش محمّد بن جمهور و او از احمد بن حسين سكّرى و او از عبّاد بن محمّد مداينى نقل كرد كه :

در مدينه بر امام صادق عليه السلام وارد شدم هنگامى كه از نماز ظهر فارغ شده بود ، آن حضرت دست‏ها را به سوى آسمان بلند كرده بود و مى‏ گفت :

  يا سامِعَ كُلِّ صَوْتٍ ، يا جامِعَ (كُلِّ فَوْتٍ) ، يا بارِئَ كُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ الْمَوْتِ ، يا باعِثُ ، يا وارِثُ ، يا سَيِّدَ السَّادَةِ ، يا إِلهَ الْآلِهَةِ ، يا جَبَّارَ الْجَبابِرَةِ ، يا مَلِكَ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ ، يا رَبَّ الْأَرْبابِ ، يا مَلِكَ الْمُلُوكِ . يا بَطَّاشُ ، يا ذَا الْبَطْشِ الشَّديدِ ، يا فَعَّالاً لِما يُريدُ ، يا مُحْصِيَ عَدَدِ الْأَنْفاسِ وَنَقْلِ الْأَقْدامِ ، يا مَنِ السِّرُّ عِنْدَهُ عَلانِيَةٌ ، يا مُبْدِئُ ، يا مُعيدُ .

  أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ عَلى خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَبِحَقِّهِمُ الَّذي أَوْجَبْتَ لَهُمْ عَلى نَفْسِكَ ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ ، وَأَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ السَّاعَةَ السَّاعَةَ بِفِكاكِ رَقَبَتي مِنَ النَّارِ ، وَأَنْجِزْ لِوَلِيِّكَ وَابْنِ نَبِيِّكَ الدَّاعي إِلَيْكَ بِإِذْنِكَ ، وَأَمينِكَ في خَلْقِكَ ، وَعَيْنِكَ في عِبادِكَ ، وَحُجَّتِكَ عَلى خَلْقِكَ ، عَلَيْهِ صَلَواتُكَ وَبَرَكاتُكَ وَعْدَهُ .

  أَللَّهُمَّ أَيِّدْهُ بِنَصْرِكَ ، وَانْصُرْ عَبْدَكَ ، وَقَوِّ أَصْحابَهُ وَصَبِّرْهُمْ ، وَاجْعَلْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصيراً ، وَعَجِّلْ فَرَجَهُ ، وَأَمْكِنْهُ مِنْ أَعْدائِكَ وَأَعْداءِ رَسُولِكَ ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ .

  اى شنوندۀ هر صدا ؛ اى گردآورنده (هر نابود) ؛ اى آفرينندۀ هر جان و روان بعد از مرگ؛ اى برانگيزاننده؛ اى وارث ؛ اى آقا و سروَر آقايان ؛ اى معبود معبودها ؛ اى چيره و متسلّط بر چيره شوندگان ؛ اى پادشاه دنيا و آخرت ؛ اى پرورش‏ دهندۀ پرورش‏ دهندگان؛ اى پادشاه پادشاهان .

  اى بسيار سخت‏گير ؛ اى صاحب سخت‏گيرى شديد ؛ اى انجام دهنده هر چه مى‏ خواهد ؛ اى شمارشگر تعداد نفس‏ها و حركت و جابجايى قدم‏ها ؛ اى كسى كه پنهان در نزد او آشكار است ؛ اى آغازگر آفرينش؛ اى باز گرداننده .

  از تو مى‏ خواهم به حقّ خودت بر بندگان برگزيده‏ ات از ميان آفريدگانت ، و به حقّى كه براى ايشان بر خودت لازم كردى ؛ كه بر محمّد و اهل بيتش درود بفرستى كه سلام بر او و بر آنان باد ، و در همين ساعت، در همين ساعت بر من منّت گذاشته و مرا از آتش ، رها كنى؛ و براى ولىّ خودت و فرزند پيامبر خودت كه دعوت‏ كننده به سوى تو به اجازۀ تو و امانت‏دارت در ميان خلق تو و چشم تو در ميان بندگان تو، و حجّت تو بر آفريدگان تو است - كه درودها و بركات تو بر او باد - وعده‏ ات را انجام بده .

  خداوندا؛ با يارى خودت او را تأييد كن، و بنده‏ ات را يارى نما، و اصحابش را قوّت بخش و آنان را شكيبايى عنايت كن؛ و براى ايشان از نزد خودت ، قدرت يارى‏ كننده‏ اى را قرار ده؛ و در راحتى و فرجش تعجيل كن ، و او را بر دشمنانت و دشمنان رسولت مكنت و قدرت ببخش ، اى مهربان‏ترين مهربانان .

  گفتم : فدايت شوم ؛ آيا اين طور نيست كه براى خويش دعا نموديد؟

  حضرت فرمود :

براى نور آل محمّد عليهم السلام و پيشرو و جلودار و انتقام گيرنده از دشمنان آل محمّد به امر خدا ، دعا كردم .

 گفتم : فدايت شوم ؛ كى خروج مى‏ كند ؟

 حضرت فرمود : هر گاه آن كه آفرينش و امور عالم در دست اوست، بخواهد .

 گفتم : آيا براى خروج او علامتى هست ؟

 حضرت فرمود : آرى ؛ نشانه‏ هاى مختلفى هست .

گفتم : مانند چه چيزى ؟

 حضرت فرمود : خروج علامت و پرچمى از شرق و پرچمى از غرب و فتنه‏ اى كه بر اهل «زوراء» سايه مى‏ افكند، و خروج مردى از فرزندان عمويم زيد در يمن، و به تاراج رفتن پرده بيت الحرام(1)  ، و خداوند هر چه بخواهد، انجام مى‏ دهد . (2)

  در كتاب «مكيال المكارم» آمده است : از اين دعا چند چيز استفاده مى‏ شود :

  اوّل : مستحبّ است دعا كردن در حقّ حضرت حجّت صلوات اللَّه عليه و درخواست تعجيل فرج آن حضرت بعد از نماز ظهر .

  دوّم : مستحبّ است بالا بردن دست‏ها هنگام دعا براى حضرت حجّت ارواحنا فداه .

  سوّم : مستحبّ است شفيع‏ گرفتن ائمّه و درخواست‏ كردن به حقّ ايشان ، قبل از طلب حاجت .

  چهارم : مستحبّ است حمد و ستايش خداى عزّ وجلّ در ابتداى دعا .

  پنجم: مستحبّ است مقدّم‏ داشتن صلوات بر محمّد و آل محمّدعليهم السلام بر طلب حاجت .

  ششم : پاك كردن روان از گناهان به وسيلۀ استغفار و مثل آن ؛ تا روان پاك و براى اجابت آماده شود . شاهد اين مطلب ، طلب مغفرت و رهايى از آتش است كه امام عليه السلام درخواست نموده است.

  هفتم : منظور از ولىّ مطلق كه بدون اضافه و قيد باشد در گفتار ائمّه عليهم السلام و دعاى ايشان همان مولاى‏ مان صاحب الزمان ارواحنا فداه است .

  هشتم : مستحبّ است دعا كردن در حقّ اصحاب و ياوران حضرت .

  نهم : امام صلوات اللَّه عليه در هر حالى شاهد بر اعمال بندگان است ، آن‏ها و رفتارشان را مى‏ نگرد كه جملۀ «چشم تو در ميان بندگانت» به آن اشارت و دلالت دارد .

  دهم : يكى از القاب حضرت حجّت ارواحنا فداه نور آل محمّد عليهم السلام است ؛ در روايات نيز شاهد بر آن وجود دارد ؛ محقّق نورى رحمه الله بعضى از آن‏ها را در كتابش بنام «نجم الثاقب» ذكر كرده است .

  يازدهم : آن حضرت ارواحنا فداه بعد از امير مؤمنان على‏ عليه السلام ، امام حسن و امام حسين‏ عليهما السلام افضل و برتر از ديگر ائمّه عليهم السلام مى‏ باشد و روايات ديگرى نيز آن را تأييد مى‏ كند .

  دوازدهم : خداوند عزّ اسمه حضرت را ذخيره فرموده و آمدنش را به تأخير انداخته است براى انتقام گرفتن از دشمنان خودش و دشمنان رسولش ؛ و روايات در اين باره متواتر است .

  سيزدهم : زمان ظهورش از اُمور پنهانى است كه مصلحت الهى چنين اقتضا كرده است ؛ در اين مورد هم روايات متواتر است .

  چهاردهم : نشانه‏ هاى گفته‏ شده در روايت از علايم حتمى و قطعى نيست ؛ به خاطر اين جمله كه در آخر كلام فرموده است: «وخداوند هر چه بخواهد، انجام مى‏ دهد». (3)

---

1) بحار الأنوار : 62/86 ، فلاح السائل : 170 ، المصباح : 48 ، البلد الأمين : 27 .

2) مكيال المكارم : 11/2 .

3) مكيال المكارم : 11/2 .