(7)

دعاى قنوت حضرت امام رضا عليه السلام

براى رفع گرفتارى و نجات از شرّ ستمگران

اَلْفَزَعُ الْفَزَعُ إِلَيْكَ يا ذَا الْمُحاضَرَةِ، وَالرَّغْبَةُ الرَّغْبَةُ إِلَيْكَ يا مَنْ بِهِ ‏الْمُفاخَرَةُ، وَأَنْتَ اللَّهُمَّ مُشاهِدُ هَواجِسِ النُّفُوسِ، وَمُراصِدُ حَرَكاتِ‏ الْقُلُوبِ، وَمُطالِعُ مَسَرَّاتِ السَّرآئِرِ مِنْ غَيْرِ تَكَلُّفٍ وَلا تَعَسُّفٍ. وَقَدْ تَرَى اللَّهُمَّ ما لَيْسَ عَنْكَ بِمُنْطَوٍى، وَلكِنَّ حِلْمَكَ امَنَ أَهْلَهُ عَلَيْهِ ‏جُرْأَةً وَتَمَرُّداً وَعُتُوّاً وَعِناداً، وَما يُعانيهِ أَوْلِيآؤُكَ مِنْ تَعْفِيَةِ اثارِ الْحَقِّ، وَدُرُوسِ مَعالِمِهِ، وَتَزَيُّدِ الْفَواحِشِ، وَاسْتِمْرارِ أَهْلِها عَلَيْها، وَظُهُورِالْباطِلِ، وَعُمُومِ التَّغاشُمِ، وَالتَّراضي بِذلِكَ فِي الْمُعامِلاتِ، وَالْمُتَصَرَّفاتِ ‏مُذْ جَرَتْ بِهِ الْعاداتُ، وَصارَ كَالْمَفْرُوضاتِ وَالْمَسْنُوناتِ. أَللَّهُمَّ فَبادِرْنا مِنْكَ بِالْعَوْنِ الَّذي مَنْ أَعَنْتَهُ بِهِ فازَ، وَمَنْ أَيَّدْتَهُ لَمْ ‏يَخَفْ لَمْزَ لَمَّازٍ، وَخُذِ الظَّالِمَ أَخْذاً عَنيفاً، وَلاتَكُنْ لَهُ راحِماً وَلا بِهِ ‏رَؤُوفاً. أَللَّهُمَّ اللَّهُمَّ اللَّهُمَّ بادِرْهُمْ. أَللَّهُمَّ عاجِلْهُمْ. أَللَّهُمَّ لاتُمْهِلْهُمْ. أَللَّهُمَّ غادِرْهُمْ بُكْرَةً وَهَجيرَةً وَسُحْرَةً وَبَياتاً وَهُمْ نآئِمُونَ، وَضُحىً‏ وَهُمْ يَلْعَبُونَ، وَمَكْراً وَهُمْ يَمْكُرُونَ، وَفُجْأَةً وَهُمْ امِنُونَ. أَللَّهُمَّ بَدِّدْهُمْ، وَبَدِّدْ أَعْوانَهُمْ، وَافْلُلْ أَعْضادَهُمْ، وَاهْزِمْ جُنُودَهُمْ، وَافْلُلْ حَدَّهُمْ، وَاجْتَثَّ سَنامَهُمْ، وَأَضْعِفْ عَزآئِمَهُمْ. أَللَّهُمَّ امْنَحْنا أَكْتافَهُمْ، وَمَلِّكْنا أَكْنافَهُمْ، وَبَدِّلْهُمْ بِالنِّعَمِ النِّقَمَ، وَبَدِّلْنامِنْ مُحاذَرَتِهِمْ وَبَغْيِهِمُ السَّلامَةَ، وَاغْنِمْناهُمْ أَكْمَلَ الْمَغْنَمِ. أَللَّهُمَّ لاتَرُدَّ عَنْهُمْ بَأْسَكَ الَّذي إِذا حَلَّ بِقَوْمٍ فَسآءَ صَباحُ الْمُنْذَرينَ.(8)

پناه بر تو، پناه بر تو اى همه جا حضور دارنده، و ميل و اشتياق به سوى تو است اى آنكه افتخار و برترى به سبب او است، و تو خداوندا؛ شاهد خطورات و وسوسه ‏هاى نَفْس‏ ها، و مراقب حركات دل‏ها، و آگاه از اسرار و پنهان‏ كارى ‏هاى باطن‏ها بدون هيچ‏ گونه دشوارى و زحمتى هستى، و خداوندا؛ مى ‏بينى آنچه را كه از تو پيچيده نشده و پنهان نمانده است، ولى حلم و بردبارى تو ايمنى بخشيده به اهل خلاف تا جرأت كنند و سرپيچى و گردنكشى و دشمنى با تو داشته باشند، و (تو مى ‏بينى) آنچه دوستانت مى ‏بينند از نابودى آثار حق و مندرس‏ گشتن نشانه‏ هاى آن، و افزايش كارهاى زشت، و ادامه ‏دادن اهل آن بر آن كارها، و آشكار شدن باطل، و عمومى گشتن ظلم و ستم، و راضى شدن به آن در داد و ستدها، و آنچه تصرّف مى ‏شود كه اين كار عادّى گشته و مانند واجبات و مستحبّات گرديده است. خداوندا؛ شتاب كن نسبت به ما از جانب خودت، با كمكى كه هر كس را آن گونه كمك كنى رستگار شود، و هر كسى را  كه تأييد نمائى از عيب ‏جوئى ديگران و طعنه آنان نترسد، و ستمگر را به شدّت در چنگ خود گرفتار كن، و نسبت به او رحم‏ كننده و مهربان نباش. خدايا؛ خدايا؛ خدايا؛ در مورد آنان شتاب كن. خداوندا؛ عجله كن. خداوندا؛ مهلت به ايشان مده. خدايا؛ آنان را بامدادان، و در وسط روز، و در سحرها، و شب‏ هنگام كه در خوابند، و در ميان روز كه سرگرمند و مشغولند گرفتارشان كن، و در مقابل مكر و حيله آنان بر آنان مكر كن، و در حاليكه در ايمنى و آرامش‏ اند ناگهان بر آنان هجوم آور. خداوندا؛ آنان را و يارانشان را پراكنده ساز، و هم ‏دستان و ياورانشان را شكست بده، و لشكريان ايشان را فرارى بده، و لبه تيز شمشيرشان را بشكن، و سران و مهتران آنان را ريشه‏ كن ساز، و پايدارى و سرسختى ايشان را دچار ضعف گردان. خداوندا؛ شانه‏ هاى ايشان را براى ما ببند، و ما را مالك سرزمين ‏هايشان گردان، و نعمت ‏هاى آنان را به گرفتارى و بلا تبديل كن، و ترس را از ايشان و ستم ايشان به سلامتى و امنيّت مبدّل گردان، و كامل‏ترين غنيمت‏ها را از آنان به ما برسان. خداوندا؛ از آنان بازمدار خشم و عذاب خود را؛ همان عذابى كه به هر گروهى برسد، روزگار آنان را سياه مى‏ گرداند.

---

8) مهج الدعوات: 79، البلد الأمين: 654.