(1)

نقش نگين انگشتر

پيامبران و ائمّه ‏عليهم السلام

حسين بن خالد صيرفى گويد: به حضرت امام رضا عليه السلام عرض كردم: ... نقش نگين ‏انگشتر حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام چه بوده است؟

حضرت فرمود:

چرا از كسانى كه پيش از او بودند، نمى ‏پرسى؟

عرض كردم: اكنون از آن‏ها مى‏ پرسم.

امام ‏عليه السلام فرمود:

نقش نگين آدم «لا إله إلاّ اللَّه، محمّد رسول اللَّه» بود؛ «معبودى جز خداوند نيست، محمّد فرستاده خدا است»، و با همان به زمين هبوط كرد و فرود آمد.

نوح هنگامى كه بر كشتى سوار شد خداوند عزّ وجلّ به او وحى فرمود: اى ‏نوح؛ اگر از غرق‏ شدن مى‏ ترسى هزار مرتبه بگو: «لا إله إلاّ اللَّه»، سپس از من ‏نجات خود و همراهانت را بخواه تا شما را از غرق ‏شدن نجات دهم.

چون نوح و همراهانش در كشتى قرار گرفتند و طناب كشتى را رها كردند، باد تندى بر آنان وزيد، نوح خود را از غرق شدن ايمن نيافت، باد هم به او مهلت ‏نمى ‏داد تا هزار مرتبه «لا إله إلاّ اللَّه» بگويد، به زبان سريانى گفت: «هيلولياً ألفاً ألفاً، يا ماريا؛ يا ماريا؛ اتقن»، آنگاه موج دريا آرام شد و كشتى قرار گرفت، و نوح با خود گفت: كلامى كه به سبب آن خدا مرا از غرق ‏شدن نجات داد، سزاوار است كه هرگز از من جدا نگردد، لذا بر نگين انگشتريش نوشت:

«لا إله إلاّ اللَّه» ألف مرّة، يا ربّ اصلحني.

معبودى جز خداوند نيست هزار مرتبه، پروردگارا؛ مرا اصلاح كن. (و اين ترجمه ‏همان كلام سريانى است).

ابراهيم هنگامى كه در منجنيق قرار داده شد جبرئيل ناراحت شد، خداوند به او وحى فرمود: اى جبرئيل؛ چه چيز تو را ناراحت ساخته است؟

عرض كرد: پروردگار من؛ ابراهيم، خليل تو است و بر روى زمين كسى جز او تو را نمى‏ پرستد، دشمنت و دشمنش را بر او مسلّط ساخته ‏اى.

خداوند به او وحى فرمود: ساكت باش، بنده ‏اى مانند تو كه مى ‏ترسد چيزى از دست او برود شتاب مى‏ كند، ولى من بنده ‏ام در اختيارم مى ‏باشد هر زمان كه ‏بخواهم او را مى ‏گيرم.

امام ‏عليه السلام فرمود: پس از شنيدن كلام پروردگار جبرئيل قلب و روحش آرام گرفت، و متوجّه ابراهيم شد، به او گفت: آيا در اين حالى‏ كه هستى حاجتى دارى؟ فرمود: امّا به تو هرگز حاجتى ندارم.

خداوند در حال فرودآمدن ابراهيم جبرئيل را نزد او روانه ساخت و انگشترى كه ‏بر آن شش كلمه نقش شده بود برايش فرستاد و آن كلمات چنين بود:

لا إله إلاّ اللَّه، محمّد رسول اللَّه، لا حول ولا قوّة إلاّ باللَّه، فوّضت أمري ‏إلى اللَّه، أسندت ظهري إلى اللَّه، حسبي اللَّه.

معبودى جز خداوند نيست، محمّد فرستاده خداوند است، هيچ توانائى و نيروئى‏ جز به سبب خداوند نيست، كار خود را به خدا واگذار نمودم، پشت خود را به خدا محكم ساختم، خدا مرا بس است.

خداوند به او وحى فرمود: اين انگشتر را در انگشت خود كن و من آتش را بر تو سرد و سلامت مى گردانم.

سپس حضرت امام رضا عليه السلام فرمود:

نقش نگين انگشتر موسى دو كلمه بود كه آن را از تورات برگرفته بود:

اصبرْ تُوجِر، اصدق تُنْجِ.

شكيبا باش تا اجر و پاداش داده شوى، راست بگو تا نجات يابى.

و نقش نگين سليمان چنين بود:

سبحان من ألجم الجنّ بكلماته.

پاك و منزّه است خداوندى كه جنّ را با كلمات خود لجام نهاد و مهار كرد.

و نقش نگين عيسى دو كلمه بود كه از انجيل برگرفته بود:

طوبى لعبد ذكر اللَّه من أجْله، وويل لعبد نسي اللَّه من أجْله.

خوشا بحال بنده ‏اى كه بخاطر او خدا ياد شود، و واى بر بنده ‏اى كه بخاطر او خدا فراموش شود.

نقش نگين حضرت محمّد صلى الله عليه وآله وسلم: «لا إله إلاّ اللَّه، محمّد رسول اللَّه» بود.

نقش نگين حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام «الملك للَّه» بود؛ يعنى جهان و فرمانروائى ‏جهان از آنِ خداوند است.

نقش نگين حسن بن على‏ عليه السلام «العزّة للَّه» بود؛ يعنى عزّت و شكست ‏ناپذيرى ‏براى خداست.

نقش نگين حسين بن على ‏عليه السلام «إنّ اللَّه بالغ أمره» بود؛ يعنى خداوند امر خود را به انجام خواهد رسانيد.

علىّ بن الحسين ‏عليه السلام همان انگشتر پدر را در دست مى ‏كرد، امام باقر عليه السلام نيز همان انگشتر امام حسين‏ عليه السلام را در دست مى ‏نمود.

نقش نگين جعفر بن محمّد عليه السلام «اللَّه وليّي وعصمتي من خلقه» بود؛ يعنى ‏خدا سرپرست من و نگهدار من از آفريدگانش مى ‏باشد.

نقش نگين موسى بن جعفر عليه السلام «حسبي اللَّه» بود؛ يعنى خدا مرا بس است.

حسين بن خالد گويد: آن‏گاه حضرت امام رضا عليه السلام دست مبارك خود را گشود، انگشتر پدرش در انگشت مبارك او بود و نقشى كه بر آن بود به من نشان داد.(1)

---

1) عيون اخبار الرضا عليه السلام: 55/2، وسائل الشيعة: 411/3 با اختلاف.