(6)

زيارت جامعه ششم

اين زيارت، بيعت با امامان ‏عليهم السلام و تجديد عهد با ايشان است، از آن بزرگواران ‏روايت شده است كه فرموده ‏اند:

زيارت ما در واقع تازه‏ كردن عهد و ميثاقى است كه به عهده بندگان است. هنگام ‏زيارت بگو:

جِئْتُكَ يا مَوْلايَ زآئِراً لَكَ، وَمُسَلِّماً عَلَيْكَ، وَلآئِذاً بِكَ، وَقاصِداً إِلَيْكَ، اُجَدِّدُ ما أَخَذَ اللَّهُ لَكُمْ في رَقَبَتي مِنَ الْعَهْدِ وَالْميثاقِ وَالْوِلايَةِ لَكُمْ، وَالْبَرآءَةِ مِنْ أَعْدآئِكُمْ، مُعْتَرِفاً بِالْفَرْضِ مِنْ طاعَتِكُمْ.

اى مولاى من؛ در پيشگاه شما حضور يافته ‏ام تا شما را زيارت كرده و بر شما سلام گويم، و به شما پناهنده گشته، و آهنگ شما نموده ‏ام، با شما تجديد مى‏ كنم در آنچه خداوند از عهد و ميثاق و ولايت شما، و بيزارى و برائت از دشمنانتان بر عهده من نهاده است، در حالى كه به وجوب اطاعت شما اعتراف ‏كننده ‏ام.

سپس دست راست خود را بر قبر بگذار و بگو:

هذِهِ يَدُ مُصافَقَةٍ لَكَ عَلَى الْبَيْعَةِ الْواجِبَةِ عَلَيْنا، فَاقْبَلْ مِنّي ذلِكَ يا إِمامي، فَقَدْ زُرْتُكَ وَأَنَا مُعْتَرِفٌ بِحَقِّكَ مَعَ ما أَلْزَمَ اللَّهُ سُبْحانَهُ وَتَعالى مِنْ نُصْرَتِكَ، وَهذِهِ يَدي مُصافَقَةً عَلى ما أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ مُوالاتِكُمْ، وَالْإِقْرارِ بِالْمُفْتَرَضِ مِنْ طاعَتِكُمْ، وَالْبَرآءَةِ مِنْ أَعْدآئِكُمْ، وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.

اين دستى است كه در دست شما به عنوان بيعتى كه بر من واجب گشته نهاده ‏ام، پس آن را از من بپذير اى پيشواى من؛ به راستى كه به زيارت شما آمده و به همه آنچه خداوند پاك و منزّه و بلندمرتبه بر من لازم دانسته از ياريت معترفم، و اين دست من است كه در دست شما نهاده ‏ام به عنوان آنچه فرمان داده است خداوند تبارك و تعالى از ارادت شما، و اقرار به وجوب اطاعت شما، و بيزارى و برائت از دشمنان‏تان. و سلام بر شما و رحمت خداوند و بركات او بر شما باد.

سپس ضريح را ببوس و بگو:

يا سَيِّدي وَمَوْلايَ وَإِمامِي الْمُفْتَرَضَ طاعَتَهُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ بَقيتَ عَلَى ‏الْوَفآءِ بِالْوَعْدِ، وَالدَّوامِ عَلَى الْعَهْدِ، وَقَدْ سَلَفَ مِنْ جَميلِ وَعْدِكَ لِمَنْ ‏زارَ قَبْرَكَ ما أَنْتَ الْمَرْجُوُّ لِلْوَفآءِ بِهِ، وَالْمُؤَمَّلِ لِتَمامِهِ، وَقَدْ قَصَدْتُكَ مِنْ‏ بَلَدي، وَجَعَلْتُكَ عِنْدَ اللَّهِ مُعْتَمَدي، فَحَقِّقْ ظَنّي وَمُخَيَّلي فيكَ، صَلَواتُ‏ اللَّهِ عَلَيْكَ وَسَلَّمَ تَسْليماً.

   أَللَّهُمَّ إِنّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِزِيارَتي إِيَّاهُ، وَأَرْجُو مِنْكَ النَّجاةَ لي بِهِ مِنَ‏ النَّارِ، بِهِ وَبِابآئِهِ وَأَبْنآئِهِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ، رَضينا بِهِمْ أَئِمَّةً وَسادَةً وَقادَةً.

   أَللَّهُمَّ أَدْخِلْني في كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَهُمْ فيهِ، وَأَخْرِجْني مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَهُمْ مِنْهُ، وَاجْعَلْني مَعَهُمْ فِي الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.(19)

‏ اى سرور و مولاى من؛ و امام من كه اطاعتش واجب گشته است، گواهى مى‏ دهم كه تو بر وفاى به وعده و نويدت باقى‏ مانده، و بر عهد خود استوار و پابرجائى، و به راستى تحقّق يافته از وعده نيكويت به كسى كه قبرت را زيارت كرده آنچه تو نسبت به وفاى به آن و كامل‏ كردنش مورد اميد و آرزو هستى، از شهر خود آهنگ تو نموده، و شما را نزد خدا تكيه گاه خويش قرار داده ‏ام، پس گمان مرا و آنچه درباره تو در خيال خود پرورده ‏ام محقّق ساز، درود خدا و سلام فراوانش بر تو باد. خداوندا؛ همانا من با زيارت اين امام به درگاه تو تقرّب مى ‏جويم، و از تو اميد نجات و رهائى به وسيله او از آتش را دارم، به واسطه او و پدران و فرزندانش كه صلوات خدا و درودش بر آنان باد، راضى و خشنوديم كه آنان‏ پيشوايان و سروران و رهبران ما هستند. خداوندا؛ مرا وارد كن در هر خير و خوبى كه ايشان را وارد نمودى، و بيرون آور از هر شرّ و بدى كه آنان را از آن خارج ساختى، و مرا با ايشان قرار بده در دنيا و آخرت، اى مهربانترين مهربانان.

---

19) مستدرك الوسائل: 223/10، بحار الأنوار: 197/102.