مسموم كردن پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله 

   شكست اقتصادى يهود يكى از عوامل مهمّ براى تصميم ‏گيرى آن‏ ها براى به شهادت رساندن رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بود.

   در کتاب «پیامبر صلی الله علیه وآله و یهود حجاز» می نویسد: «موضوع مسموم شدن رسول گرامى اسلام به دست يهود به گونه‏ اى در منابع تاريخى شهرت دارد كه جاى هيچ‏ ترديدى باقى نمى‏ گذارد. مورّخان نوشته‏ اند: زينب دختر حارث، همسر سلاّم بن مشكم كه چند تن از بستگان او درجنگ خيبر كشته شده بودند(47) قسمتى از اعضاى يك گوسفند كه پيامبر خوردن آن قسمت‏ ها را دوست داشت زهرآلود كرد و نزد او آورد. آن حضرت به همراه يارانش شروع به خوردن كردند امّا هنوز لقمه‏ اى را فرو نداده بود كه فرمود: اين‏ غذا به من خبر مى‏ دهد كه مسموم است. بشر بن براء كه لقمه‏ اى از آن را خورده بود به شهادت رسيد. پيامبر هم هنگام‏ رحلتش به مادر بشر فرمود: اين بيمارى اثر لقمه‏ اى است كه با فرزندت در خيبر خورديم.(48)

   وقتى آن حضرت از علّت اين كار پرسيد، زينب گفت: چون بستگانم را كشته بودى گفتم اگر پيامبر باشى از زهر خبردار مى‏ شوى و گرنه از دست تو راحت خواهيم شد.

   در اين‏كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم اين زن يهودى را كشته يا آزاد كرده است ميان مورّخان اختلاف وجود دارد. سهيلى‏ مى‏ گويد: جمع دو دسته روايات به اين است كه بگوييم پيامبر ابتدا انتقام خود را نگرفت و او را آزاد كرد؛ ولى وقتى براءاز دنيا رفت، اين زن يهودى را قصاص كرد(49)­.(50)

   در تاريخ، جريانات ديگرى وجود دارد كه كسانى ديگر نيز به مسموم نمودن رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم دست زده و آن حضرت‏ را شهيد نموده‏ اند.

---

47) المغازى: 679/2.

48) درباره داستان مسموميّت پيامبر ميان مورّخان اختلاف است. ابن اسحاق گويد: پيامبر لقمه‏ اش را فرو نبرد ولى واقدى گويد: آن حضرت از آن غذا خورد. هم‏چنين اين موضوع كه بشر همان موقع يا پس از يك سال‏ فوت كرد روشن نيست، ولى اصل داستان و اثر آن در وفات پيامبر - پس از سه سال - را تاريخ‏ نويسان‏ پذيرفته‏ اند. براى آگاهى بيشتر ر.ك: سيره ابن هشام: 337/2، المغازى: 677/2، الطبقات الكبرى: 82/2 و 154، تاريخ اليعقوبى: 375/1، التنبيه والاشراف: 224، جوامع السيرة: 169، الروض الأنف: 571/6.

49) الروض الأنف: 571/6.

50) پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و يهود حجاز: 59.