52 - دعاى غريق در زمان غيبت

 سيّد بزرگوار رضى الدين علىّ بن طاووس رحمه الله در كتاب «مهج الدعوات» از عبداللَّه بن سنان نقل كرده كه امام صادق عليه السلام فرمودند :

 به زودى شبهه‏ اى شما را فرا مى‏گيرد، پس شما بدون راهنما و امامى هدايت كننده باقى خواهيد ماند و نجات پيدا نمى‏ كند مگر كسى كه به وسيله «دعاى غريق» خدا را بخواند .

    عبداللَّه بن سنان گفت: دعاى غريق چگونه است؟

    حضرت فرمودند : مى‏ خوانى :

 يا اَللَّهُ يا رَحْمانُ يا رَحيمُ، يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ.

 اى خدا ؛ اى مهربان ؛ اى بخشنده ؛ اى دگرگون كننده قلبها ؛ قلب مرا بر دين خود (و لزوم پيروى از آن) ثابت بدار .

    پس گفتم : يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأَبْصارِ ، ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ .

             اى دگرگون كننده قلب‏ها و ديده‏ها؛ قلب مرا در پيروى از دين خودت استوار كن.

    پس حضرت فرمودند :

 همانا خداوند بلند مرتبه، «دگرگون كننده قلبها و ديده‏ ها مى‏ باشد» ، ولى تو آن طور كه من مى‏ خوانم ، بخوان، يعنى به اين صورت : يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلى دينِكَ .

    سيّد رحمه الله مى‏ فرمايد : شايد مراد از فرمايش حضرت در مورد «الأبصار» اين باشد كه دگرگونى قلب‏ها و ديده‏ها مربوط به قيامت است ؛ به خاطر اين كه ترس و وحشت در آن روز بسيار شديد مى‏ باشد ولى ترس در زمان غيبت ، از دگرگون شدن دل‏ها است نه ديده ‏ها .(17)

 

---

17) مهج الدعوات : 396 .