55 - دعاى در ساعت مخصوص به آن حضرت ارواحنا فداه

    در كتاب «مفتاح الفلاح» اين دعا براى ساعت مخصوص امام زمان ارواحنا فداه - از هنگام زردى آفتاب تا غروب آن - در هر روز نقل شده است :

    أَللَّهُمَّ يا خالِقَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ، وَالْمِهادِ الْمَوْضُوعِ ، وَرازِقَ الْعاصي وَالْمُطيعِ ، اَلَّذي لَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلا شَفيعٌ .

    أَسْأَلُكَ بَأَسْمائِكَ الَّتي إِذا سُمِّيَتْ عَلى طَوارِقِ الْعُسْرِ عادَتْ يُسْراً ، وَإِذا وُضِعَتْ عَلَى الْجِبالِ كانَتْ هَباءً مَنْثُوراً ، وَإِذا رُفِعَتْ إِلَى السَّماءِ تَفَتَّحَتْ لَهَا الْمَغالِقُ ، وَإِذا هُبِطَتْ إِلى ظُلُماتِ الْأَرْضِ اتَّسَعَتْ لَهَا الْمَضائِقُ . وَإِذا دُعِيَتْ بِهَا الْمَوْتَى انْتَشَرَتْ مِنَ اللُّحُودِ ، وَإِذا نُودِيَتْ بِهَا الْمَعْدُوماتُ خَرَجَتْ إِلَى الْوُجُودِ ، وَإِذا ذُكِرَتْ عَلَى الْقُلُوبِ وَجِلَتْ خُشُوعاً ، وَإِذا قُرِعَتِ الْأَسْماعُ فاضَتِ الْعُيُونُ دُمُوعاً .

    أَسْأَلُكَ بِمُحَمَّدٍ رَسُولِكَ الْمُؤَيَّدِ بِالْمُعْجِزاتِ ، اَلْمَبْعُوثِ بِمُحْكَمِ الْاياتِ ، وَبِأَميرِالْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ أَبي طالِبٍ ، اَلَّذِي اخْتَرْتَهُ لِمُؤاخاتِهِ وَوَصِيَّتِهِ ، وَاصْطَفَيْتَهُ لِمُصافاتِهِ وَمُصاهَرَتِهِ .

    وَبِصاحِبِ الزَّمانِ الْمَهْدِيِّ ، اَلَّذي تَجْمَعُ عَلى طاعَتِهِ الْآراءَ الْمُتَفَرِّقَةَ ، وَتُؤَلِّفُ بِهِ بَيْنَ الْأَهْواءِ الْمُخْتَلِفَةِ ، وَتَسْتَخْلِصُ بِهِ حُقُوقَ أَوْلِيائِكَ ، وَتَنْتَقِمُ بِهِ مِنْ شَرِّ أَعْدائِكَ ، وَتَمْلَأُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلاً وَإِحْساناً ، وَتُوَسِّعُ عَلَى الْعِبادِ بِظُهُورِهِ فَضْلاً وَامْتِناناً ، وَتُعيدُ الْحَقَّ إِلى مَكانِهِ عَزيزاً حَميداً ، وَتُرْجِعُ الدّينَ عَلى يَدَيْهِ غَضّاً جَديداً ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، فَقَدِ اسْتَشْفَعْتُ بِهِمْ إِلَيْكَ ، وَقَدَّمْتُهُمْ أَمامي وَبَيْنَ يَدَيْ حَوائِجي .

    وَأَنْ تُوزِعَني شُكْرَ نِعْمَتِكَ ، فِي التَّوْفيقِ لِمَعْرِفَتِهِ ، وَالْهِدايَةِ إِلى طاعَتِهِ ، وَتَزيدَني قُوَّةً فِي التَّمَسُّكِ بِعِصْمَتِهِ وَالْإِقْتِداءِ بِسُنَّتِهِ ، وَالْكَوْنِ في زُمْرَتِهِ ، إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ .(28)

       بار الها؛ اى به وجود آورنده آسمان برافراشته و زمين گسترده ؛ اى روزى بخش گناه‏كار و فرمان بر؛ اى كسى كه هيچ سرپرستى ندارد، و كسى جز او قادر به شفاعت نيست .

    از تو درخواست مى ‏كنم، به واسطه نام‏هايت كه اگر بر راه‏هاى صعب و دشوار خوانده شود ، آسان مى‏گردند؛ و اگر بر كوه‏ها نهاده شود ، از هم پاشيده و پراكنده مى‏ شوند ؛ و اگر به سوى آسمان بالا برده شود، تمامى بسته ‏ها فرا رويش گشوده شوند ؛ و اگر به تاريكى‏هاى زمين فرو فرستاده شود، تمامى تنگى‏ها فرا رويش گسترده شوند؛ و اگر بر مردگان خوانده شود، از قبرها به درآيند؛ و اگر بر نيست‏ها و نابود شدگان دميده شود، به عرصه وجود درآيند؛ و اگر بر دل‏ها يادآورى شود ، از روى خشوع به لرزه درآيند ؛ و اگر بر گوش‏ها خوانده شوند، اشك شوق ازديدگان سرازير خواهد شد . از تو درخواست مى‏ كنم ؛ به واسطه حضرت محمّد صلى الله عليه وآله وسلم رسول و فرستاده‏ات كه با معجزه ‏هايت او را تأييد نمودى، و او را با نشانه‏ هاى محكم و استوار برانگيختى ، و از تو درخواست مى‏ كنم به واسطه امير مؤمنان علىّ بن ابى طالب؛ كه براى برادرى و جانشينى آن حضرت اختيار كردى، و او را براى دوستى خالص و دامادى پيامبرت ، برگزيدى .

    و نيز به واسطه حضرت مهدى - صاحب زمان و روزگار - از تو درخواست مى‏كنم همان عزيزى كه ديدگاه‏هاى پراكنده را بر فرمان‏بردارى از او گرد مى‏آورى؛ و به واسطه او خواسته‏ هاى مختلف را به هم پيوند مى ‏دهى؛ و حقّ دوستانت را به واسطه او باز مى‏ ستانى و برمى‏ گردانى؛ و از بدترين دشمنانت، به واسطه آن بزرگوار انتقام مى‏ گيرى؛ و به وسيله او، زمين را پر از عدل و داد و نيكى مى‏ كنى؛ و با ظهور او ، فضل و احسانت را بر بندگانت توسعه مى‏دهى و فراوان مى‏ گردانى؛ و حقّ و راستى را به جايگاه او در حالى كه عزيز و نيرومند و ستوده باشد باز مى‏ گردانى؛ و دين و آيين راستين خود را به دست با كفايت او تر و تازه مى‏گردانى ؛ (از تو مى ‏خواهم) كه بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى ؛ واقعيّت آن است كه من ايشان را شفيع خود ساخته‏ام و آنان را پيشاپيش خود و پيشاپيش حوائجم به درگاه تو آورده‏ام تا خواسته‏ هايم را برآورده سازى .

    و (از تو مى‏ خواهم) سپاسگزارى نعمت خودت را نصيبم كنى؛ در اين كه مرا به شناخت آن حضرت توفيق داده، و به فرمان‏برى از او رهنمون گشته‏اى، و نيرويم را براى چنگ زدن به نگهبانى ويژه او و پيروى از روش‏هاى او، و بودن جزو همراهان و يارانش فزونى بخشى . راستى كه تو شنواى دعا هستى ، به خاطر مهربانيّت ، اى مهربان‏ترين مهربانان .

    علّامه خواجويى در تعليقه خود آورده است :

    اين كه فرموده :«الّذي تجمع على طاعته الآراء المتفرّقة» ؛ «ديدگاه‏ هاى مختلف و پراكنده را بر فرمان‏بردارى از او گرد مى‏ آورى» ، دلالت بر اين مطلب دارد كه در زمان دولت و حكومت مقتدرانه و فراگير آن حضرت ، ديدگاه‏ها و خواسته‏ ها با هم تفاوت ندارند و يكى مى‏ شوند ؛ تا جايى كه هر كه سخن و نظرى مى‏ گويد ، در راستاى فرمان بردارى از آن حضرت است .

    امام عصر صلوات اللَّه عليه ، رئيس و فرمان‏روايى مورد قبول و مورد اطاعت همگان است ، و هر كس به حقّ خود مى‏رسد ، خمس در جاى خود مصرف مى ‏شود ، و زكات ، غنيمت ، انفال ، ديه ‏ها ، قصاص و ديگر احكام نيز به درستى انجام مى‏ شوند و به مصرف مى ‏رسند .

    فدك ، به صاحبان واقعى‏اش مى ‏رسد ، و از تمام دشمنان خدا، به نفع دوستان خدا انتقام گرفته مى‏ شود ؛ چه زندگان آن‏ها و چه مردگان آن‏ها ، كه با زنده‏ كردنشان براى آن‏ها از دشمنان انتقام گرفته مى‏ شود .

    دليل مطالبى كه عرض شد ، روايت‏هاى فراوانى است كه در خصوص اين موضوعات آمده است .

    از جمله حديث‏هاى يادشده مى ‏توان اشاره كرد به اين حديث كه خداوند به زودى گروهى را هنگام ظهور حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه به دنيا برمى‏ گرداند، كه جزو شيعيان بوده ‏اند و ايمانى خالص داشته‏ اند، و از دنيا رفته ‏اند . برگرداندن ايشان به جهت دست‏يابى به ثواب يارى و كمك ‏رسانى به امام عصر صلوات اللَّه عليه ، و نيز شادكامى خودشان از ديدن برپايى دولت آن حضرت است .

    نيز، گروهى را كه كفرشان كامل بوده به دنيا برمى‏ گرداند تا از ايشان انتقام بكشد، و بخشى از عذاب و رنجشى را كه حقّ‏شان است - يعنى كشته شدن به دست شيعيان - به ايشان برسد ؛ و با مشاهده اقتدار و حكمرانى نيرومند آن حضرت ، به خوارى و رسوايى كشيده شوند .

    در آن زمان شريف، عدل و داد و نيكى در شرق و غرب هستى برپا مى‏شود؛ چنان كه خداوند در قرآن به اين موضوع امر فرموده است .

    همچنين ، بندگان خداوند ، توانگر و پر روزى خواهند شد، و هر چه براى زندگى مادى و نيز اُمور آخرت‏شان نياز دارند ، براى‏شان فراهم خواهد بود .

    در آن روزگار ، حقيقت و راستى به جايگاه ارزشمند و شايسته خود مى‏ رسد ، و آيين رهايى‏ بخش اسلام نيز - با وجود از بين رفتنش - دوباره برمى‏ گردد و از نو مطرح مى‏ شود ؛ بدين سان ، مسلمانان ، اسلام تازه را اختيار مى ‏كنند ، و در اين روزگار است كه حكومت زمين به طور كامل در اختيار نمايندگان الهى قرار مى‏ گيرد . خوشا به حال اهل آن روزگار ؛ خوشا به حال‏شان .

    بار الها ؛ در ظهورش شتاب فرما ، و كار قيام او را آسان گردان ، و ما را از كسانى قرار بده كه در زير خيمه‏ گاه‏هاى حكومت او درآيند ، و به شرف ديدار او و دوستانش نايل مى‏ شوند ، و پيش روى او به مبارزه مى‏ پردازند و دشمنان او را مى‏ كشند و خود نيز كشته مى‏ شوند تا فرمان او بلندمرتبه شود و آيين او قدرتمند گردد به حقّ محمّد و آل و عترتش ، كه درودهاى الهى نثارشان باد .(29)

 

---

28) مفتاح الفلاح : 498 ، المصباح : 194 (با اندكى تفاوت) .

29) مفتاح الفلاح : 502 .