از جنايات معاويه
*********************************************
19 محرم الحرام خوراندن سم به امام حسن مجتبی عليه السلام به دست جعده عليها اللعنة (به نقل ابن ابی الحدید)
*********************************************
براى نشان دادن ظلم و ستم معاويه كافى است كه او امام حسن عليه السلام را كه در عصرخود سرور خاندان پيغمبر و بعد از پدرش امام اهل بيت بود، با سمى كه براى همسرآن حضرت «جعده» - دختر اشعث بن قيس - فرستاد، شهيد كرد. روايات عترت طاهره در اين خصوص متواتر است. و گروهى از مورّخان سنّى نيز به آن اعتراف دارند.
ابن ابى الحديد(1) از ابوالحسن مدائنى روايت مى كند كه وفات امام حسن مجتبى عليه السلام در سال 49 هجرى روى داد. حضرت، چهل روز بيمار بود، و سن مباركش47 سال بود. معاويه سمى براى جعده - دختر اشعث بن قيس - فرستاد و گفت: اگرحسن را كشتى، صد هزار درهم به تو خواهم داد و تو را به عقد يزيد در مى آورم.
چون امام حسن عليه السلام وفات يافت، معاويه وجه را براى او فرستاد، ولى او را براى يزيد، تزويج نكرد و گفت: «مى ترسم آنچه را كه با حسن پسر پيغمبر انجام دادى با پسر من نيز انجام دهى!».
و نيز مدائنى از حصين بن منذر قاشى(2) روايت مى كند كه گفت: به خدا قسم؛ معاويه آنچه را كه در عهدنامه صلح با حسن متعهّد شده بود، عمل نكرد. او حجر بن عدى و اصحاب او را به قتل رسانيد، و براى پسرش يزيد بيعت گرفت و حسن را مسموم ساخت!!
ابوالفرج اصفهانى مروانى در كتاب «مقاتل الطالبيين» نوشته است: معاويه خواست براى پسرش يزيد بيعت بگيرد. براى او در اين خصوص چيزى مشكلتر از وجود حسن بن على عليهما السلام و سعد وقّاص نبود. پس هر دو را مسموم كرد، و در اثر آن درگذشتند.
ابن عبدالبر در «استيعاب» در شرح حال امام حسن عليه السلام از قتاده و ابوبكر بن حفص روايت مى كند كه: دختر اشعث بن قيس، حسن بن على عليهما السلام را مسموم كرد. عده اى مى گويند: اين عمل او به تحريك معاويه بوده است.
همه مىدانند كه معاويه در نقطه اى از شام به نام «مَرَج عذرا» چگونه حجر ابن عدى كندى صحابى معروف و ياران او را به جرم اينكه على عليه السلام را لعن نكردند، به قتل رسانيد. قتل آنها در سال 51 هجرى روى داد. تمام شخصيّتهايى كه در آن عصر بودند، صحابه، تابعين و خردمندان بعد از آنها، اين عمل معاويه را مورد نكوهش و اعتراض قرار دادند. عموم مورّخانى كه حوادث آن سال را نوشته اند در اين باره به تفصيل سخن گفته اند.
گمان نمى كنم خواننده، بتواند قتل عمرو بن حمق خزاعى - عابد پارساى مشهور - را به وسيله معاويه فراموش كند. سر بريده او اوّلين سر بريده اى بود كه در اسلام حمل شد.
عمرو بن حمق از برگزيدگان صحابه پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم بود. و گناهى جز محبّت به على عليه السلام نداشت، چون على عليه السلام خدا و پيغمبر را دوست مى داشت، و خدا و پيغمبر هم او را دوست مى داشتند.
معاويه اكتفا به كشتن دوستان خدا نكرد، بلكه نزديكترين افراد و خواص خود را نيز كشت. او عبدالرحمن بن خالد بن وليد را كه در صفين در ركاب او جنگ كرده بود و با وى بر دشمنى اميرالمؤمنين عليه السلام پيمان بسته بود نيز به قتل رسانيد! معاويه او را كشت تا مبادا مردم يزيد را رها كنند و او را خليفه نمايند. داستان او نزد مورّخان، مشهور است و سيره نويسان نيز آن را نوشته اند(3).(4)
1) شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: 4/4 (ط مصر).
2) به نقل از ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه: 70/4.
3) براى تفصيل اين حكايت، به كتاب استيعاب مراجعه كنيد.
4) اجتهاد در مقابل نص: 556.
منبع: معاویه ج ... ص ...
بازديد امروز : 0
بازديد ديروز : 111938
بازديد کل : 138455943
|