وبا در ايران و نقش اضطراب

و وحشت مردم در مرگ آن‏ ها

در قرن گذشته در سال 1310 قمرى وبا شهر تهران را فرا گرفته ‏بود. مرگ و مير مردم تهران در آن زمان كه تعدادشان نسبت به اين ‏زمان بسيار كم بوده به 1500 نفر در هر روز مى ‏رسيد.

ميرزا يحيى دولت آبادى در جلد اوّل كتاب «حيات يحيى» مطالبى ‏درباره فراگير شدن وبا در تهران نوشته است كه چند سطر آن را براى شما نقل مى ‏كنيم:

او درباره وبا در محرم سال 1310 قمرى مى ‏نويسد: «در نيمه ماه‏ روز به روز بر طغيان وبا افزوده شد. اضطراب مردم به حدّ كمال رسيد هر كسى بيشتر مى ‏ترسد، زودتر مى ‏ميرد.

شمار مردگان در تهران به روزى 1500 نفر مى ‏رسد، اموات را در تابوت، و تابوت را بر پشت الاغ به قبرستان مى برند و هيچ گونه ‏تشريفات براى هيچ مرده ‏اى از هر خانواده ‏اى باشد، به جا آورده‏ نمى ‏شود.

با اين سادگى و آسانى باز يك روز و دو روز، جنازه‏ هاى ‏عزيزان در برابر پدران و مادران و ارحام و نزديكان بر زمين مانده است و وسايل كفن و دفن آن ها فراهم نمى‏ شود.»(1)

ميرزا يحيى دولت آبادى خودش از افرادى بوده كه به وبا مبتلا شده و سپس نجات يافته است.

بنابراين مردم هيچگاه نبايد خود را تسلیم شايعات کنند.

«توجّه به شايعات و افكار منفى، نااميدى و يأس را در پى‏ خواهد داشت. ترس افراطى و توجه به افكار منفى سبب بروز اختلال در عملكرد جسم مى ‏شود. اين موضوع به‏ خوبى دركتاب ‏هاى معتبر طب قديم، در بخش اعراض نفسانى، بحث شده است».

_________________________

(1) وبسایت خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از کتاب: حيات يحيى.