10 محرم الحرام
دعای امام صادق عليه السلام براى ظهور حضرت مهدى ارواحنا فداه در ظهر روز عاشورا
عبدالله بن سنان مى گويد : در روز عاشورا ، نزد آقايم امام صادق عليه السلام رفتم ، و آن حضرت را با رنگى پريده و چهره اى اندوهگين يافتم ، و ديدم اشك از چشمان مباركش چون مرواريدهاى غلطان ، جارى بود . گفتم : اى فرزند رسول خدا ؛ چرا گريه مى كنى ؟ خدا چشمانت را هرگز نگرياند .
حضرت فرمود :
مگر غافلى؟ مگر نمى دانى كه در چنين روزى حسين بن على عليهما السلام به شهادت رسيده است؟
گفتم : آقاى من ، درباره روزه امروز چه مى فرماييد ؟
حضرت فرمود : امساك كن بدون اين كه نيّت روزه كرده باشى؛ و افطار نما ، بدون آن كه غذاهاى لذيذ بخورى . تمام روز را روزه مدار و ساعتى پس از نماز عصر با جرعه اى از آب ، افطار كن . همانا در چنين ساعتى از روز عاشورا جنبش و هياهوى دشمن تمام و جنگ و خونريزى شديد آنها با خاندان پيامبر خاتمه يافت ، و در روى زمين سى كشته از آنها در ميان جسدهاى پاك دوستان و هم پيمانانشان به خاك و خون افتاد . بر رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم اين مصيبت بسيار گران و سخت است ؛ اگر آن حضرت اكنون زنده بود خودش صاحب عزاى آنان بود .
عبداللَّه مى گويد : حضرت چنان گريه كرد كه محاسن مباركش از اشك ديده اش آغشته شد ؛ سپس چنين فرمود :
خداوند عزّ وجلّ آفرينش نور را در روز جمعه - اوّلين روز ماه مبارك رمضان - در تقديرش قرار داد؛ و تاريكى را در روز چهارشنبه (روز عاشورا) دهمين روز محرّم مانند چنين روزى آفريد . و براى هر يك از آن روزها ، راه و شيوهاى قرار داد .
اى عبداللَّه ؛ بهترين كارى كه در اين روز مى توانى انجام دهى اين است كه لباس هاى پاكيزه ات را بپوشى و تسلّب نمايى .
عرض كردم : تسلّب چيست ؟
فرمود : گريبانت را باز كن و همانند عزاداران آستين خود را بالا بزن ؛ سپس به بيابان بى آب و علف يا مكانى برو كه كسى تو را نبيند ، يا منزل خلوتى اختيار كن ، يا به خلوتگاه ديگرى برو و هنگام بالا آمدن آفتاب چهار ركعت نماز با ركوع و سجود نيكو بجاى آور، و بين هر دو ركعتى سلام بده ؛ در ركعت اوّل سوره حمد و «قل يا أيّها الكافرون» ، و در ركعت دوّم سوره حمد و «قل هو اللَّه أحد» را بخوان .
سپس دو ركعت ديگر را بجاى آور ؛ در ركعت اوّل «حمد» و سوره «احزاب» ، و در ركعت دوّم «حمد» و «منافقون» را بخوان ، يا سورههاى ديگرى را كه مى توانى بخوانى ، اختيار كن . سپس نماز را تمام كرده و به طرف (كربلا) قبر و بارگاه امام حسين عليه السلام رو مىكنى و در نظر آور قتلگاه آن حضرت را و كسانى كه با آن بزرگوار بودند - از فرزندان و اهل بيت ايشان - و بر او سلام و درود فرست ، و دشمنانش را نفرين نما و از كارهاىشان بيزارى بجوى ؛ با اين عمل ، خداوند تو را به مراتب بالايى در بهشت نايل كند و گناهانت را فرو ريزد . سپس از جايى كه در بيابان يا هر محلّ خلوت ديگرى كه هستى ، چند قدم بردار و بگو :
إِنَّا للَّهِِ وَإِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ ، رِضاً بِقَضاءِ اللهِ وَتَسْليماً لِأَمْرِهِ .
همانا ما از خداييم و به سوى او باز مى گرديم ؛ راضى به قضا و حكم اوييم ، و تسليم فرمانش هستيم .
در آن حال ، بايد حزن و اندوه در چهرهات آشكار باشد ؛ هر چه مى توانى ياد خدا كن ؛ آيه استرجاع (إنّا لله ...) را بخوان . وقتى اين كار را انجام دادى و اين راه را رفتى به جايى كه ابتدا در آن نماز گزاردى باز گرد ، و چنين بگو :
أَللَّهُمَّ عَذِّبِ الْفَجَرَةَ ، اَلَّذينَ شاقُّوا رَسُولَكَ ، وَحارَبُوا أَوْلِيائَكَ ، وَعَبَدُوا غَيْرَكَ ، وَاسْتَحَلُّوا مَحارِمَكَ ، وَالْعَنِ الْقادَةَ وَالْأَتْباعَ ، وَمَنْ كانَ مِنْهُمْ ، فَخَبَّ وَأَوْضَعَ مَعَهُمْ ، أَوْ رَضِيَ بِفِعْلِهِمْ لَعْناً كَثيراً .
أَللَّهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَاجْعَلْ صَلَواتِكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ ، وَاسْتَنْقِذْهُمْ مِنْ أَيْدِي الْمُنافِقينَ الْمُضِلّينَ ، وَالْكَفَرَةِ الْجاحِدينَ ، وَافْتَحْ لَهُمْ فَتْحاً يَسيراً ، وَأَتِحْ لَهُمْ رَوْحاً وَفَرَجاً قَريباً ، وَاجْعَلْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْكَ عَلى عَدُوِّكَ وَعَدُوِّهِمْ سُلْطاناً نَصيراً .
خداوندا ؛ فاجران و تبهكاران را به عذاب خود گرفتار كن ؛ آنها كه با پيامبرت دشمنى ورزيدند و با دوستانت به جنگ برخاستند ، و غير از تو را بندگى كردند ، و حرامهايت را حلال شمردند . (خدايا ؛) سران و پيروان آنها را لعنت كن و هر كه با آنها بوده پس فريب خورده و با آنان پست گرديدند ، يا به كردار آنان راضى گشتند ، بسيار نفرين فرما .
خدايا ؛ در فرج و راحتى آل محمّد شتاب بفرما ، و درود و رحمتت را بر پيامبر و ايشان قرار ده ، و آنان را از دست منافقينِ گمراه كننده رهايى ده ؛ و از شرّ كافران و منكران خودت نجات بخش ، و براى آنان گشايشى آسان مقدّر فرما ، و فرج و آسايش نزديك براى ايشان فراهم نما ، و از جانب خودت بدانها سلطه و حكومتى مقتدرانه بر دشمنان خود و دشمنان ايشان ، عنايت فرما .
سپس دستانت را بلند كن و با اين دعا براى خدا فروتنى كن ؛ و در حالى كه به دشمنان خاندان پيامبر عليهم السلام اشاره مى كنى ، چنين دعا كن:
أَللَّهُمَّ إِنَّ كَثيراً مِنَ الْاُمَّةِ ناصَبَتِ الْمُسْتَحْفَظينَ مِنَ الْأَئِمَّةِ ، وَكَفَرَتْ بِالْكَلِمَةِ ، وَعَكَفَتْ عَلَى الْقادَةِ الظَّلَمَةِ ، وَهَجَرَتِ الْكِتابَ وَالسُّنَّةَ ، وَعَدَلَتْ عَنِ الْحَبْلَيْنِ اللَّذَيْنِ أَمَرْتَ بِطاعَتِهِما ، وَالتَّمَسُّكِ بِهِما .
فَأَماتَتِ الْحَقَّ ، وَجارَتْ عَنِ الْقَصْدِ ، وَمالَأَتِ الْأَحْزابَ ، وَحَرَّفَتِ الْكِتابَ ، وَكَفَرَتْ بِالْحَقِّ لَمَّا جائَها ، وَتَمَسَّكَتْ بِالْباطِلِ لَمَّا اعْتَرَضَها ، وَضَيَّعَتْ حَقَّكَ ، وَأَضَلَّتْ خَلْقَكَ ، وَقَتَلَتْ أَوْلادَ نَبِيِّكَ ، وَخِيَرَةَ عِبادِكَ ، وَحَمَلَةَ عِلْمِكَ ، وَوَرَثَةَ حِكْمَتِكَ وَوَحْيِكَ .
أَللَّهُمَّ فَزَلْزِلْ أَقْدامَ أَعْدائِكَ وَأَعْداءِ رَسُولِكَ وَأَهْلِ بَيْتِ رَسُولِكَ . أَللَّهُمَّ وَأَخْرِبْ دِيارَهُمْ ، وَافْلُلْ سِلاحَهُمْ ، وَخالِفْ بَيْنَ كَلِمَتِهِمْ ، وَفُتَّ في أَعْضادِهِمْ وَأَوْهِنْ كَيْدَهُمْ ، وَاضْرِبْهُمْ بِسَيْفِكَ الْقاطِعِ ، وَارْمِهِمْ بَحَجَرِكَ الدَّامِغِ ، وَطُمَّهُمْ بِالْبَلاءِ طَمّاً ، وَقُمَّهُمْ بِالْعَذابِ قَمّاً ، وَعَذِّبْهُمْ عَذاباً نُكْراً ، وَخُذْهُمْ بِالسِّنينَ وَالْمَثُلاتِ الَّتي أَهْلَكْتَ بِها أَعْدائَكَ ، إِنَّكَ ذُو نَقِمَةٍ مِنَ الْمُجْرِمينَ .
أَللَّهُمَّ إِنَّ سُنَّتَكَ ضائِعَةٌ ، وَأَحْكامَكَ مُعَطَّلَةٌ ، وَعِتْرَةَ نَبِيِّكَ فِي الْأَرْضِ هائِمَةٌ . أَللَّهُمَّ فَأَعِنِ الْحَقَّ وَأَهْلَهُ ، وَاقْمَعِ الْباطِلَ وَأَهْلَهُ ، وَمُنَّ عَلَيْنا بِالنَّجاةِ ، وَاهْدِنا إِلَى الْإيمانِ ، وَعَجِّلْ فَرَجَنا ، وَانْظِمْهُ بِفَرَجِ أَوْلِيائِكَ ، وَاجْعَلْهُمْ لَنا وُدّاً ، وَاجْعَلْنا لَهُمْ وَفْداً .
أَللَّهُمَّ وَأَهْلِكْ مَنْ جَعَلَ يَوْمَ قَتْلِ ابْنِ نَبِيِّكَ وَخِيَرَتِكَ عيداً ، وَاسْتَهَلَّ بِهِ فَرَحاً وَمَرَحاً ، وَخُذْ آخِرَهُمْ كَما أَخَذْتَ أَوَّلَهُمْ ، وَأَضْعِفِ اللَّهُمَّ الْعَذابَ وَالتَّنْكيلَ عَلى ظالِمي أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ ، وَأَهْلِكْ أَشْياعَهُمْ وَقادَتَهُمْ ، وَأَبِرْ حُماتَهُمْ وَجَماعَتَهُمْ .
أَللَّهُمَّ وَضاعِفْ صَلَواتِكَ وَرَحْمَتَكَ وَبَرَكاتِكَ عَلى عِتْرَةِ نَبِيِّكَ ، اَلْعِتْرَةِ الضَّائِعَةِ الْخائِفَةِ الْمُسْتَذَلَّةِ ، بَقِيَّةِ الشَّجَرَةِ الطَّيِّبَةِ الزَّاكِيَةِ الْمُبارَكَةِ . وَأَعْلِ اللَّهُمَّ كَلِمَتَهُمْ ، وَأَفْلِجْ حُجَّتَهُمْ ، وَاكْشِفِ الْبَلاءَ وَاللَّأْواءَ ، وَحَنادِسَ الْأَباطيلِ وَالْعَمى عَنْهُمْ ، وَثَبِّتْ قُلُوبَ شيعَتِهِمْ وَحِزْبِكَ عَلى طاعَتِهِمْ وَوِلايَتِهِمْ وَنُصْرَتِهِمْ وَمُوالاتِهِمْ ، وَأَعِنْهُمْ وَامْنَحْهُمُ الصَّبْرَ عَلَى الْأَذى فيكَ ، وَاجْعَلْ لَهُمْ أَيَّاماً مَشْهُودَةً ، وَأَوْقاتاً مَحْمُودَةً مَسْعُودَةً ، يُوشِكُ فيها فَرَجُهُمْ ، وَتُوجِبُ فيها تَمْكينَهُمْ وَنَصْرَهُمْ ، كَما ضَمِنْتَ لِأَوْلِيائِكَ في كِتابِكَ الْمُنْزَلِ . فَإِنَّكَ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ « وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً »(1) .
أَللَّهُمَّ فَاكْشِفْ غُمَّتَهُمْ ، يا مَنْ لايَمْلِكُ كَشْفَ الضُّرِّ إِلّا هُوَ ، يا أَحَدُ يا حَيُّ يا قَيُّومُ ، وَأَنَا يا إِلهي عَبْدُكَ الْخائِفُ مِنْكَ ، وَالرَّاجِعُ إِلَيْكَ ، اَلسَّائِلُ لَكَ ، اَلْمُقْبِلُ عَلَيْكَ ، اَللّاجِئُ إِلى فِنائِكَ ، اَلْعالِمُ بِأَنَّهُ لا مَلْجَأَ مِنْكَ إِلّا إِلَيْكَ . أَللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْ دُعائي ، وَاسْمَعْ يا إِلهي عَلانِيَتي وَنَجْوايَ ، وَاجْعَلْني مِمَّنْ رَضيتَ عَمَلَهُ، وَقَبِلْتَ نُسُكَهُ، وَنَجَّيْتَهُ بِرَحْمَتِكَ، إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزيزُ الْكَريمُ.
أَللَّهُمَّ وَصَلِّ أَوَّلاً وَآخِراً عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَبارِكْ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَارْحَمْ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ ، بِأَكْمَلِ وَأَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ وَبارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلى أَنْبِيائِكَ وَرُسُلِكَ ، وَمَلائِكَتِكَ وَحَمَلَةِ عَرْشِكَ بِلا إِلهَ إِلّا أَنْتَ .
أَللَّهُمَّ وَلاتُفَرِّقْ بَيْني وَبَيْنَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ ، وَاجْعَلْني يا مَوْلايَ مِنْ شيعَةِ مُحَمَّدٍ وَعَلِيٍّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ وَذُرِّيَّتِهِمُ الطَّاهِرَةِ الْمُنْتَجَبَةِ ، وَهَبْ لِيَ التَّمَسُّكَ بِحَبْلِهِمْ ، وَالرِّضا بِسَبيلِهِمْ ، وَالْأَخْذَ بِطَريقَتِهِمْ ، إِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ .
خدايا ؛ گروه زيادى از امّت ، نسبت به امامان - كه حافظ دين و شريعت اند - عداوت ورزيده اند ؛ و به كلمه (حق) كافر گشتند ؛ و بر رهبران ستمگر روى آوردند و ملازم گشتند؛ و از كتاب خدا و سنّت پيامبر دور شدند و كناره گرفتند؛ و از دو ريسمان محكمى كه به اطاعتشان دستور دادى (يعنى: قرآن و عترت پيامبر عليهم السلام) روى گرداندند .
در نتيجه حق را ميراندند و از راه اعتدال و ميانهروى منحرف شدند ؛ و احزاب را يارى كردند ؛ كتاب تو را تحريف و دگرگون ساختند، و به آن چه از حق و حقيقت بدانها عرضه شد كفرورزيدند ؛ و به هر باطلى كه بر آنان عرضه شد ، تمسّك جستند؛ و حقّ تو را ضايع ساختند ، و بندگانت را گمراه نمودند ، و فرزندان پيامبرت ، بهترين بندگانت ، حاملان علمت و وارثان وحى و حكمتت را كشتند .
خداوندا؛ قدمهاى دشمنان خود و دشمنان پيامبرت و دشمنان اهل بيت پيامبرت را لرزان فرما. خدايا ؛ سرزمين آنان را ويران كن ، و سلاحهاىشان را از كار بينداز ، و اتّحاد آنها را از بين ببر ، و در ميان مددكاران آنها پراكندگى و پريشانى ايجاد كن ، و مكر و حيله شان را سست گردان، و آنها را به شمشير برّانت دچار كن، و با سنگ هلاك كنندهات سنگباران بنما، و آنها را به شدّت غرق بلا گردان ، و عذاب فراگيرت را بر آنان مسلّط فرما ، و مجازاتهاى زشت و دشوارت را گريبانگير آنها بساز؛ و آنها را با قحطى و عقوبتها گرفتار كن همان گونه كه دشمنانت را با آنها هلاك گرداندى . همانا، تو انتقامى بس شديد از مجرمان خواهى گرفت .
خدايا ؛ سنّت و طريقت تو از بين رفته است ، احكام (حيات بخشت) تعطيل گشته است ، و عترت پيامبرت در زمين سرگشته گرديده است . اى خدا ؛ حق و اهل آن را يارى كن، و باطل و اهل آن را نابود كن ، و با رهايى ما از دست آنان بر ما منّت بگذار، و به راه ايمان هدايتمان فرما؛ و در فرج و گشايش امور ما تعجيل نما، و فرج ما را با فرج اوليايت سر و سامان ده ، آنان را دوستدار ما قرار ده، و ما را گروه پيامرسان ايشان گردان .
بار خدايا ؛ هلاك گردان كسى را كه روز شهادت فرزند پيامبرت و برگزيدهات را عيد قرار داده است، و اظهار شادى و سرور را در آن روز مرسوم كرده است؛ با دست انتقامت ، گريبان آخرشان را بگير، همان طور كه اوّلشان را گرفتار ساختى ، و عذاب و عقوبت را بر آنان كه بر اهل بيت پيامبرت ستم ورزيدند دوچندان بگردان ؛ و رهبران و پيروان آنان را هلاك گردان؛ و حمايت كنندگان و همه جمعيّت ايشان را ريشه كن نما و نابود فرما .
خدايا ؛ درود و رحمت و بركاتت را بر عترت پيامبرت ، بيش از پيش نازل كن ؛ عترتى كه حقّشان ضايع شد و از شرّ دشمنان همواره ترسان بوده، و در ميان مردم به خوارى كشيده شدند؛ و باقىمانده درخت پاك و پاكيزه و پربركت (شجره طيّبه) بودند . خدايا ؛ كلمه آنها را عالى و بلندمرتبه گردان ، و حجّتشان را غالب و پيروز نما؛ و بلا و سختى و تاريكى هاى باطل و ناروا و كورى را از آنان دفع كن؛ و دلهاى پيروان آنها و حزب خودت را بر فرمانبرى ، دوستى ، يارى و موالات آنها ثابت و استوار بدار ؛ و آنان را كمك كن و در برابر اذيّتهايى كه در راه تو به آنها مىرسد صبر و شكيبايى به ايشان عنايت فرما ؛ و براى آنان روزهاى تاريخى، و اوقاتى نيك و پسنديده قرار ده كه فرج و گشايش امور آنها ، بسى نزديك باشد؛ و قدرت يافتن و پيروزىشان برسد و آنان را بر امور مسلّط نمايى ، كه اين حقيقت را خود در كتابت تضمين فرمودهاى و چنين گفتهاى و گفته تو حقّ مطلق است : «خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند وعده داده است كه در زمين خلافت دهد ، همان گونه كه به پيشينيان آنها نيز خلافت روى زمين را بخشيد؛ و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده پابرجا و برقرار سازد و ترسشان را به امنيّت و آرامش مبدّل كند (آن چنان) كه تنها مرا پرستش كنند و چيزى را شريك من قرار ندهند» .
خداوندا ؛ غم و اندوه آنها را برطرف كن ؛ اى كسى كه جز او ، كس ديگرى بيچارگى و سختى را نمى زدايد ؛ اى خداى يگانه و همواره زنده و پاينده ؛ اى خداى من ؛ همانا من بنده ترسان از تو هستم و به سوى تو باز مى گردم و از تو درخواست مى كنم و به درگاه تو رو مى آورم و به آستان امن تو پناه مىبرم و نيك مى دانم كه از ترس تو ، جز به خودت نمىتوان پناه برد . خدايا ؛ دعايم را بپذير؛ اى خداى من ؛ به سخن آشكار و راز پنهان من گوش فرا ده، و مرا از آنان قرار ده كه از كردارش خشنود هستى و اعمالش را مى پذيرى و با رحمت خودت (او را از ورطه هاى زندگى) نجات مى دهى ؛ همانا تو خداى شكستناپذير بخشنده اى .
خداوندا ؛ در ابتدا و انتها بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و براى محمّد و آل محمّد بركت و فزونى عطا كن، و بر محمّد و آل محمّد رحم نما به نوعى كاملتر و برتر از درود و بركت و رحمتى كه بر پيامبران و رسولان و فرشتگان و حاملان عرشت فرستادهاى؛ به حرمت اين واقعيّت كه جز تو خدايى نيست .
خدايا ؛ ميان من و محمّد و آل محمّد - كه درود تو بر او و ايشان باد - جدايى ميفكن ؛ و اى مولاى من ؛ مرا از شيعيان و پيروان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين و اولاد پاك و نيكنژاد و شريف آنها قرار ده و به من توفيق عنايت كن كه به ريسمان آنها چنگ زنم، و به راهشان خشنود گردم و روش آنان را در پيش گيرم ؛ همانا تو بسيار كريم و بخشنده هستى .
سپس صورت به خاك بمال و بگو :
يا مَنْ يَحْكُمُ ما يَشاءُ وَيَفْعَلُ ما يُريدُ أَنْتَ حَكَمْتَ ، فَلَكَ الْحَمْدُ مَحْمُوداً مَشْكُوراً ، فَعَجِّلْ يا مَوْلايَ فَرَجَهُمْ ، وَفَرَجَنا بِهِمْ ، فَإِنَّكَ ضَمِنْتَ إِعْزازَهُمْ بَعْدَ الذِّلَّةِ ، وَتَكْثيرَهُمْ بَعْدَ الْقِلَّةِ ، وَ إِظْهارَهُمْ بَعْدَ الْخُمُولِ ، يا أَصْدَقَ الصَّادِقينَ ، وَيا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ .
فَأَسْئَلُكَ يا إِلهي وَسَيِّدي ، مُتَضَرِّعاً إِلَيْكَ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ ، بَسْطَ أَمَلي وَالتَّجاوُزَ عَنّي ، وَقَبُولَ قَليلِ عَمَلي وَكَثيرِهِ ، وَالزِّيادَةَ في أَيَّامي وَتَبْليغي ذلِكَ الْمَشْهَدَ ، وَأَنْ تَجْعَلَني مِمَّنْ يُدْعى فَيُجيبُ إِلى طاعَتِهِمْ وَمُوالاتِهِمْ وَنَصْرِهِمْ ، وَتُرِيَني ذلِكَ قَريباً سَريعاً في عافِيَةٍ ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ.
اى كسى كه آنچه مى خواهد حكم مىكند، و هر چيزى را كه اراده كند انجام مى دهد ؛ حكم از آنِ توست ؛ پس حمد و ستايش سزاوار تو است در حالى كه ستايش شده و سپاسگزارى شده هستى . اى مولاى من ؛ در فرج آنان و فرج ما كه به سبب آنان تحقّق پيدا مى كند تعجيل كن ، همانا تو عزّت آنها را پس از خوارى، و فزونى آنان را پس از كمى، و جلوه كردنشان را پس از گمنامى ضمانت كرده اى ؛ اى راستگوترين راستگويان ؛ اى مهربانترين مهربانان .
اى خداى من؛ اى آقاى من ؛ از تو با تضرّع و گريه و زارى به درگاه كرم و بخششت ، درخواست مىكنم كه آرزوهايم را تحقّق بخشى، و از گناهانم درگذرى، و كم و زياد عملم را بپذيرى؛ و در مدّت عمرم زياد مرا بدان حرم مطهّر و بارگاه شريف شرفياب گردانى . مرا از كسانى قرار ده كه براى يارى ، دوستى و فرمانبردارى ايشان خوانده مى شوند و بى درنگ پاسخ مى دهند ، و اين زمان را هر چه زودتر با عافيت و سريع به من بنمايان كه همانا تو بر آنچه بخواهى توانايى .
سپس سرت را به طرف آسمان بلند كن و بگو :
أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَكُونَ مِنَ الَّذينَ لايَرْجُونَ أَيَّامَكَ، فَأَعِذْني يا إِلهي بِرَحْمَتِكَ مِنْ ذلِكَ .
خدايا ؛ به تو پناه مى برم از اين كه از آنانى باشم كه به روزهاى (بزرگ) تو اُميد ندارند ؛ پس به رحمتت مرا از اين گرفتارى پناه ده .
اى پسر سنان ؛ اين دعا از چندين حجّ و عمره مستحبّى كه ثروتت را در آن راه مصرف كنى و بدنت را به زحمت بيندازى و از خانواده ات جدا شوى ، برتر است .
و آگاه باش كه خداى تعالى به هر كس كه در اين روز اين نماز را به جاى آورد و اين دعا را خالصانه بخواند و اين عمل را با يقين و تصديق (به خدا و ائمّه عليهم السلام) انجام دهد ، ده ويژگى عطا مىكند :
از مرگ بد او را حفظ مى كند ؛ از مشكلات و فقر در امانش مىدارد ؛ تا زنده است دشمن را بر او چيره نمىگرداند ؛ خودش و فرزندانش را تا چهار نسل از ديوانگى ، جذام و پيسى مى رهاند ؛ بر او و فرزندانش تا چهار پشت ، راهى براى شيطان و همكارانش باقى نمى گذارد .
پسر سنان مى گويد : از نزد امام رفتم در حالى كه مى گفتم : سپاس خداى را كه با معرفت و دوستى شما بر من منّت نهاد ، و از او يارى مى طلبم كه با منّت و رحمتش ، بر اطاعت شما - كه خدا بر من واجب كرده است - موفّقم بدارد . (2)
-----------------------------------------------------
1) سوره نور ، آيه 55 .
2) مصباح المتهجّد : 782 ، بحار الأنوار : 303/101 .
منبع : صحيفهٔ مهديه (مترجم) : بخش پنجم : 273
بازديد امروز : 105490
بازديد ديروز : 107715
بازديد کل : 138449495
|