انتظارِ ظهور يا اعتقاد به ظهور؟!

    انتظار، تنها به معناى آمادگى براى پذيرش ظهور نيست ؛ بلكه علاوه بر آن ، در انديشه آن بودن و آرزو داشتن آن را نيز مى‏ طلبد .

    ممكن است بسيارى از افراد آمادگى و امكانات براى پذيرايى از ميهمان را داشته باشند ولى از كسى دعوت نكرده و در انتظار آمدن ميهمان نباشند . اين گونه افراد را تنها به خاطر آمادگى داشتن براى پذيرايى، نمى ‏توان منتظر ميهمان دانست ؛ زيرا نه منتظر آمدن ميهمان هستند و نه از نيامدن آن ، ناراحت مى‏ شوند .

    با اين بيان روشن مى‏ شود كه در خودسازى و تهذيب نفس ، بدون توجّه به مسألۀ انتظار و فرا رسيدن روزگارى كه سراسر جهان از وجود ظلم و ستم پاكسازى مى ‏شود ، كمبود وجود دارد ؛ زيرا كسى كه اين گونه است يكى از وظايف بزرگ خود را  كه انتظار داشتن براى پاكسازى جهانى و حركت به سوى آن مقصد است ، به دست فراموشى سپرده است .

    به عبارت ديگر ؛ اصلاح نفس و پاكسازى در صورتى به تكامل و اوج خود مى‏ رسد كه انسان در آرزو و انديشۀ پاكسازى سراسر جهان باشد و تنها به تهذيب نفس خويشتن نينديشد . پس كسى كه براى اصلاح حال خويش تلاش مى‏ كند بايد در انتظار ظهور مصلح جهان باشد و تنها به اعتقاد داشتن به اين موضوع بسنده نكند .

    بنابراين ، نكته‏ اى كه بايد مورد توجّه قرار گيرد اين است كه : ميان انتظارِ ظهور و اعتقاد به آن تفاوت بسيارى وجود دارد . زيرا همۀ شيعيان بلكه بسيارى از ملّت‏ هاى ديگر جهان به ظهور مصلحى كه سرانجام سراسر جهان را پر از عدل و داد كند اعتقاد دارند ؛ ولى همۀ آنانى كه اعتقاد به اين حقيقت دارند در انتظار تحقّق آن نيستند !

    كسى منتظر ظهور امام زمان ارواحنا فداه مى باشد كه علاوه بر اعتقاد ، اميد و انتظار درك آن زمان را داشته باشد و بر اساس انتظار و اميد ، عمل نمايد .

    تمام رواياتى كه مسألۀ انتظار در آن‏ ها ستوده شده است ، بر لزوم اميدوارى و امكان وقوع و درك ظهور امام عصر ارواحنا فداه دلالت مى‏ كنند ؛ زيرا اگر انتظار و اميد نباشد و انسان مأيوس از درك زمان ظهور باشد ، چگونه به روايات انتظار كه درس اميد و آرزو را به انسان‏ ها مى‏ آموزند ، عمل كرده است ؟!

    بنابراين ، علاوه بر اعتقاد به مسألۀ ظهور و آمادگى براى درك آن روزگار - به دليل رواياتى كه درس انتظار را به ما مى‏ آموزند - هر انسانى وظيفه دارد در انديشۀ ظهور بوده و اميدوار به درك آن ، و معتقد به امكان فرا رسيدن آن در زمان خود باشد ، و براى آن كه با عافيت زمان ظهور را درك كند دعا نمايد و بداند كه خداوند آنچه بخواهد انجام مى‏ دهد.