(17)

دعاى سفر

در ساعت مخصوص به حضرت بقيّة الله ارواحنا فداه

    سيّد بن طاوس رحمه الله در كتاب «الأمان» آورده است : ما در كتاب خود به نام «الأسرار المودعة فى ساعات الليل و النهار» گفتيم كه هر ساعتى از روز ، ويژه يكى از امامان‏ عليهم السلام است ، و هر ساعتى نيز دو دعا دارد . يكى را از دستخطّ جدم شيخ طوسى رحمه الله نقل كردم ، و ديگرى را از دستخطّ منسوب به ابن مقله روايت نمودم .

    از روايات استفاده مى‏ شود كه هر يك از امامان‏ عليهم السلام ، در ساعتى كه به ايشان اختصاص دارد ، نگاهبان و حمايت‏ كننده از شيعيان ، خواهند بود :

    ساعت اوّل ، اختصاص دارد به مولاى ما اميرالمؤمنين حضرت على عليه السلام است.

    و ساعت دوّم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام حسن عليه السلام ؛

    و ساعت سوّم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام حسين عليه السلام ؛

    و ساعت چهارم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام زين العابدين عليه السلام ؛

    و ساعت پنجم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام باقر عليه السلام ؛

    و ساعت ششم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام صادق عليه السلام ؛

    و ساعت هفتم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام كاظم عليه السلام ؛

    و ساعت هشتم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام رضا عليه السلام ؛

    و ساعت نهم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام جواد عليه السلام ؛

    و ساعت دهم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام هادى عليه السلام ؛

    و ساعت يازدهم ، اختصاص دارد به مولاى ما حضرت امام عسكرى عليه السلام ؛

    و ساعت دوازدهم كه اختصاص به امام دوازدهم حضرت مهدى صلوات الله عليه دارد .

    انسان، در هر يك از ساعت‏ هاى دوازده‏ گانه ياد شده ، دعاى ويژه آن ساعت را مى‏ خواند ؛ و تفاوتى ندارد كه روز بلند تابستانى ، يا روز كوتاه زمستانى باشد؛ زيرا از روايات برمى‏ آيد كه روز به هر اندازه باشد بايد به دوازده بخش تقسيم شود و دعاهاى مخصوص نيز دوازده بخش هستند .

    بدين‏سان، هرگاه تصميم به مسافرت گرفتى، هنگام حركت در هر يك از ساعت هاى دوازده‏گانه كه قرار داشتى - و آن ساعت به هر يك از امامان عزيزى كه خدا او را حمايت‏ كننده و وسيله نجات قرار داده اختصاص داشت - اين دعا را بخوان :

    أَللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانا فُلاناً صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنَّني اُسَلِّمُ عَلَيْهِ ، وَإِنَّني أَتَوَجَّهُ إِلَيْهِ بِإِقْبالِكَ عَلَيْهِ ، في أَنْ يَكُونَ خَفارَتي وَحِمايَتي وَسَلامَتي وَكَمالُ سَعادَتي ضِمانَها بِكَ عَلَيْهِ ، حَيْثُ قَدْ تَوَجَّهْتُ فِي السَّاعَةِ الَّتي جَعَلْتَهُ كَالْخَفيرِ فيها وَحَديثَها في ذلِكَ إِلَيْهِ .

    بار الها ؛ به مولاى ما (نام امامى را ببر كه آن ساعت به او اختصاص دارد) - كه درودهايت بر او نثار باد - اين خبر را برسان كه من بر او درود و سلام مى‏ فرستم ، و چون تو روى به ايشان دارى من نيز به ايشان روى آورده‏ ام؛ تا به ضمانت تو، مرا در حمايت و پناه و امنيّت خويش بدارند و سعادت و خوشبختى كامل نصيبم شود . زيرا من در ساعتى آغاز به كار مى‏ كنم كه آن حضرت را نگاهبان و امان دهنده در آن ساعت قرار داده‏ اى.

    به نظر مى‏ رسد كه مناسب است هر گاه به توقّفگاهى در بين راه رسيدى، در هر ساعتى كه بود دعاى ويژه آن ساعت را بخوانى ؛ همچنين ، هنگام حركت از توقّفگاه نيز به امامى كه آن ساعت ويژه اوست ، عرض سلام و ادب كنى ، تا روحت با او انس بيشتر بگيرد ، و او را ضامن خود بسازى كه از آن ساعت پيش ‏آمدى برايت رخ ندهد .

    اگر خداوند بزرگ اين كار را از تو نمى‏ خواست ، اين مطالب را نمى‏ آموختى . البتّه با اين كار ، تمام كارهايت در مسافرت‏ هايت ، عنوان عبادت خواهد يافت و ذخيره‏ اى براى آن جهان خواهد شد .(26)

---

26)  الأمان من اخطار الأسفار والأزمان : 101 .