(7)

زيارت مولاى ما امام صادق عليه السلام

به نقل از عثمان بن سعيد و حسين بن روح قدّس سرّهما

    ابوالحسين  احمد بن حسين بن رجاء صيداوى ، اين زيارت را از عثمان بن سعيد قدس سره - كه حسين بن روح قدس سره نيز در آن هنگام همراهش بود - نقل مى‏ كند و مى‏ گويد :

    هنگامى كه اين دو بزرگوار به زيارت امام صادق عليه السلام آمده بودند ، در كنار باب السلام ايستادند و گفتند :

    اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ ، وَأَبا مَوالِيَّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا شَهيدَ دارِ الْفَناءِ ، وَزَعيمَ دارِ الْبَقاءِ ، إِنَّا خالِصَتُكَ وَمُواليكَ وَنَعْتَرِفُ بِاُولاكَ وَاُخْراكَ .

    فَاشْفَعْ لَنا إِلى مُشَفِّعِكَ اللَّهِ تَعالى رَبِّنا وَرَبِّكَ ، فَما خابَ عَبْدٌ قَصَدَ بِكَ رَبَّهُ وَأَتْعَبَ فيكَ قَلْبَهُ ، وَهَجَرَ فيكَ أَهْلَهُ وَصَحْبَهُ ، وَاتَّخَذَكَ وَلِيَّهُ وَحَسْبَهُ ، وَالسَّلامُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ .

    سلام و رحمت و بركات الهى بر تو اى مولا و فرزند مولاى من و پدر صاحب ‏اختيار و سروران من؛ سلام بر تو اى آن كه در اين دنيا گواه ما و اعمال ما هستى و در آخرت زعيم و رئيس و مهتر ما مى‏ باشى؛ ما ، مخلص تو و دوست‏دار تو هستيم، به آغاز و پايانت اعتراف مى ‏كنيم .

    پس، نزد شفاعت پذيرت يعنى خداى تعالى - كه پرودگار ما و توست - براى ما شفاعت كن . هر بنده ‏اى كه به سبب تو قصد كند پروردگارش را و قلب خودش را در مورد تو به رنج افكند، و از خانواده و دوستانش كناره‏ گيرى و دورى گزيد تا به تو برسد؛ و تو را ولىّ و سرپرست و بسنده براى خودش دانست؛ هيچ‏گاه زيان نديد . سلام و رحمت و بركات الهى نثارت باد .

    علاّمۀ مجلسى ‏رحمه الله مى ‏فرمايد: بعيد نيست كه اين زيارت، در مورد امام حسين ‏عليه السلام بوده باشد، و نسخه‏ برداران اشتباه كرده و آن را به امام صادق عليه السلام نسبت داده باشند .(16)

---

16) بحار الأنوار : 211/100 .