تشكيل مجالسِ دعا براى

تعجيل ظهور امام زمان عجّل الله تعالى فرجه

    همان طور كه مى‏ توان به تنهايى دعا كرد ، مى‏ توان به طور گروهى به دعا پرداخت . بدين شكل كه مجالسى تشكيل شود و در آن‏ ها از امام عصر ارواحنا فداه ياد شود؛ چرا كه با اين كار ، افزون بر اين كه براى امام عليه السلام دعا شده است، كارهاى نيك ديگرى مانند زنده كردن امر (امامت) امامان عليهم السلام ؛ بيان و بازگو كردن حديث‏ هايى كه از اهل بيت عليهم السلام رسيده است؛ و... صورت مى‏ گيرد .

    نويسنده كتاب «مكيال المكارم» مى‏ گويد: يكى از تكليف‏ ها و وظايف مردم در زمان غيبت حضرت مهدى ارواحنا فداه ، آن است كه مجالسى برپا  كنند كه در آن از امام زمان عليه السلام ياد شود ، و خوبى‏ ها، فضيلت‏ ها و مقامات شكوهمندش گفتگو گردد و به اطّلاع همگان برسد ، و براى آن وجود شريف در آن مجالس دعا شود و از بذل و بخشش جان و مال در اين راه خوددارى نگردد ؛ چرا كه اين كارها، رواج دادن و گسترش آيين خدا، بزرگ‏داشت و بالابردن كلام خدا، و كمك كردن به يكديگر براى انجام نيكى و تقوا، و گراميداشت مراسم و شعائر الهى ، و يارى نسبت به ولىّ پروردگار است .

    افزون بر مطالبى كه بيان شد و نيز ارزش ‏هاى ديگرى كه در مورد برپايى اين مجالس مى‏ توان برشمرد؛ فرمايش امام صادق ‏عليه السلام - كه در كتاب «وسائل الشيعه» و غير آن نقل شده است - نيز بر اين مطلب دلالت دارد :

 تزاوروا ، فإنّ في زيارتكم إحياءاً لقلوبكم وذكراً لأحاديثنا، وأحاديثنا تعطّف بعضكم على بعض، فإن أخذتم بها رشدتم ونجوتم ، وإن تركتموها ضللتم وهلكتم فخذوا بها وأنا بنجاتكم زعيم .(105)

 به ديدار يكديگر برويد؛ زيرا اين ديد و بازديدها موجب زنده شدن دل ‏هاى شما ، و بازگو كردن و يادآورى حديث‏ هاى ماست . حديث‏ ها و سخنان ما ، باعث همبستگى و مهربانى بيش‏تر بين برخى از شما با برخى ديگر خواهد شد . اگر سخنان ما را پذيرفتيد و به كار گرفتيد، هدايت مى‏ شويد و نجات مى‏ يابيد؛ و اگر سخن ما را رها كرديد، گمراه مى ‏گرديد و هلاك مى‏ شويد ؛ بنابراين، شما احاديث و سخنان ما را بپذيريد و به كار بنديد ، من نيز ضامن و عهده ‏دار نجات شما مى‏ باشم .

    دلالت روايت بر مطلب ما به اين گونه است كه : دليل دستور دادن آن حضرت به ديد و بازديد شيعيان اين است كه انگيزه و وسيله ‏اى براى زنده شدن امر (امامت) ايشان و بازگويى احاديث‏شان است ؛ پس ، نتيحه مى ‏گيريم كه بدون شك ، تشكيل اين گونه مجالس كه در آن ياد فضايل او ، و امورى كه مربوط به آن حضرت است ؛ داراى برترى و استحباب است و ائمّه عليهم السلام به اين كار ، علاقه ‏مند هستند.

    حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام نيز در حديث «أربع مائة» ، مطالبى فرموده ‏اند كه مربوط به موضوع بحث ماست :

  إنّ الله تبارك وتعالى إطّلع إلى الأرض فاختارنا ، واختار لنا شيعة ينصروننا ، ويفرحون لفرحنا ، ويحزنون لحزننا ، ويبذلون أموالهم وأنفسهم فينا ، اُولئك منّا و إلينا ، الخبر.(106)

  همانا، خداى تبارك و تعالى ، با آگاهى و روشن‏بينى كه نسبت به زمين (و موجوداتش) داشت، ما را برگزيد؛ و شيعيان و پيروانى نيز براى ما انتخاب كرد، تا ما را يارى كنند ، و به جهت شادى ما شادمان ، و براى ناراحتى و اندوه ما اندوهگين باشند، و ثروت و جان خويش را در راه ما بذل و بخشش نمايند . اينان از ما هستند ، و به سوى مايند ...

     هشدار و آگاهى : مى‏ توان گفت : در برخى از زمان‏ ها ، واجب است چنين مجالسى تشكيل شود ، همانند وقتى كه مردم در حال كشيده شدن به انحراف و گمراهى باشند ، و بتوان با تشكيل اين گونه مجالس ، آنان را از هلاكت و تباهى و انحراف بازداشت و به شاهراه هدايت ارشاد و راهنمايى نمود .

    وجوب اين امر با توجّه به دليل‏ هاى امر به معروف و نهى از منكر ؛ و نيز ، راهنمايى گم‏شدگان ، و نيز بازداشتن اهل بدعت و گمراهى به دست مى ‏آيد . البتّه ، در همه حالات تنها خداى متعال است كه انسان را حفظ مى ‏كند و از گناه باز مى‏ دارد.(107)

---

106) الخصال : 635/2 .

107) مكيال المكارم : 169/2 .