نشان دادن امام حسین علیه السلام

پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله و امیرالمؤمنین علیه السلام را در مسجد قبا

************************************

12 ربیع الاول ورود پيامبر اكرم صلّی الله علیه وآله وسلم به منطقه قبا در مدينه (۱ هـ ق)

************************************

و اگر دوست داريد فضائل و كمالات خاندان رسالت را بشناسيد در كارهاى‏ شگفت‏ انگيز آنان دقّت كنيد ؛ بلكه درباره رفتار شيعيان آن‏ها : حضرات ابراهيم ، اسماعيل ، داود و سليمان عليهم السلام توجّه كنيد ، بلكه به علم و قدرت وصىّ حضرت‏ سليمان عليه السلام آصف بن برخيا بينديشيد تا بدانيد چگونه او در طبيعت تصرّف كرده‏با اينكه او فقط علمى از كتاب را مى‏ دانسته و علم همه كتاب نزد او نبوده است .

   قرآن كريم آن قضيّه را چنين حكايت مى‏ كند :

«يا أيُّها المَلأُ أيُّكُم يَأْتيني بِعَرْشِها قَبْلَ أنْ يَأْتُوني مُسْلمين × قالَ‏ عِفْريتٌ مِنَ الجِنّ أنَا آتيكَ بِهِ قَبْل أنْ تَقُومَ مِنْ مَقامك وَإنّي عَلَيْه لَقَويّ‏ أمينٌ × قالَ الَّذي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الكِتابِ أنَا آتيكَ بِهِ قَبْلَ أنْ يَرْتَدَّ إلَيْك‏ طَرْفُك فَلَمّا رَءاهُ مُسْتَقِرّاً عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبّي لِيَبْلُوَني ءَأَشْكُرُ أمْ ‏أكْفُرُ وَمَنْ شَكَرَ فَإنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإنَّ رَبّي غَنِّيٌّ كَريمٌ».(1)

(حضرت سليمان به اطرافيانش فرمود: )  كداميك از شما تخت بلقيس را قبل از آنكه ‏خودشان را تسليم نمايند مى‏ تواند بياورد ×  عفريتى از جنّ گفت : من آن را مى‏ آورم‏ پيش از آنكه از جاى خود برخيزى و من بر اين كار قدرتمند و امين هستم × كسى كه‏ علمى از كتاب نزد او بود گفت: من آن را قبل از آنكه چشمت بهم بخورد نزد تو حاضر مى ‏كنم ، و چون چنين كرد و تخت را مشاهده كرد فرمود :

اين فضل و بخشش و لطف پروردگار است تا مرا بيازمايد كه شكرگزار او هستم يانه ؟ و هر كس شكر كند براى خودش شكر نموده و سپاسگزارى كرده ، و كسى كه ‏كفر ورزد پروردگار من بى ‏نياز و بزرگوار است.

   در فرمايش آصف بن برخيا كه مى‏ گويد : «أَنَا آتيكَ بِهِ» «من آن را مى‏ آورم» نكته مهمّى است كه ردّ گفتار وهّابيّت و پيروان جاهل آنهاست. ما براى آنان كه مى‏ خواهند مسائل مربوط به ولايت را بهتر بفهمند تذكّر مى دهيم :

   خداوند بر آصف بن برخيا منّت گذاشته و اسمى از اسماء خود را به او آموخت ، با دانستن آن بر تصرّف در زمان و مكان قدرت پيدا كرد و تخت بلقيس‏ را از مملكت سبا به فارس آورد در حالی كه بين آن دو مكان 500 فرسخ فاصله ‏بود ، و اين قدرت بزرگ فضل و بخشش الهى نسبت به او بود ، و وقتى آصف‏ خواست از اين قدرت استفاده كند به سليمان گفت: «من آن را مى‏ آورم» ونگفت: «من آن را به اذن خدا مى‏ آورم».

   از اين آيه شريفه مى ‏فهميم : وقتى خداوند انبياء و اولياء خود را قدرت و ولايت ‏مرحمت كرد بر آنها واجب نيست هنگام اظهار قدرت بگويند : ما اين كار را به اذن ‏خدا انجام مى ‏دهيم ، همان طور كه بر ما واجب نيست وقتى به آنها متوسّل مى‏ شويم‏ بگوئيم : حاجت ما را به اذن خدا عنايت كنيد ، همان طور كه گفته آصف را به حضرت سليمان ملاحظه كرديد ، با آنكه علم آصف و قدرت او نسبت به علم‏ ائمّه عليهم السلام مانند قطره‏ اى نسبت به دريا است بلكه كمتر از آن است ، زيرا «علم‏ الكتاب» يعنى علم تمامى كتاب نزد آنها است.

   عبدالرّحمان بن كثير از امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه شريفه «قالَ الَّذي‏ عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الكتابِ أنَا آتيكَ بِهِ قَبْلَ أنْ يَرْتَدَّ إلَيْك طَرْفُك»(2)، نقل مى‏ كند كه ‏حضرت بين انگشتان خود را باز كرده و آن را روى سينه مباركش قرار داده وفرمود:

وعندنا والله علم الكتاب كلّه.(3)

به خدا قسم «علم الكتاب» يعنى علم همه كتاب نزد ما است.

   رواياتى كه اين مطلب را بيان مى‏ كند فراوان است ، به روايت اصبغ بن نباته‏ توجّه كنيد :

   اصبغ مى‏ گويد : به امام حسين عليه السلام عرض كردم : اى سرور من ؛ از مطلبى سؤال ‏مى‏ كنم كه به آن يقين دارم و آن از اسرار است و در وجود شما نهفته است .فرمود :

اى اصبغ ؛ آيا مى ‏خواهى مكالمه پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلم را با ابوبكر در روز مسجد قُبا مشاهده كنى؟

عرض كرد : اين همان چيزى است كه اراده كرده ‏ام.

فرمود: برخيز، ناگهان خود را در كوفه مشاهده كرده و كمتر از چشم بهم‏ زدنى‏ مسجد را ديدم، آن حضرت در صورت من تبسّمى كرد و سپس فرمود :

خداوند باد را مسخّر سليمان بن داود كرد «غُدُوُّها شَهْرٌ وَرَواحُها شَهْرٌ»(4) ومن بيش از آنچه به او عطا شده نصيبم گرديده است.

عرض كردم: بخدا قسم همان طور است، بعد فرمود:

نحن الّذين عندنا علم الكتاب وبيان ما فيه، وليس عند أحد من خلقه ماعندنا ، لأنّه أهل سرّ الله.

علم كتاب و بيان آن نزد ما است و هيچ كس از آفريدگان خدا به دليل آنكه اهل سرّالهى است آنچه را نزد ما هست ندارد .

سپس فرمود : ما وابستگان پروردگار و وارثين رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلم هستيم .

فرمود: داخل شو.

   پس داخل مسجد شدم ، ناگهان پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلم را در محراب ديدم كه ردا به‏ خود پيچيده است، در اين هنگام امير مؤمنان عليه السلام را مشاهده كردم گريبان ابوبكر را گرفته است . پيامبر در حالى كه انگشت به دندان گرفته بود فرمود: تو واصحاب تو بد بازماندگانى بعد از من بوديد، لعنت خدا و لعنت من بر شما باد.(5)

   از اين واقعه تعجّب نكنيد ، زيرا خاندان وحى عليهم السلام به مقتضاى ولايتشان ‏قدرت تصرّف در ملكوت آسمان‏ها و زمين دارند.

   اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده است:

قسم بحقّ آن كسى كه دانه را شكافت و خلق را آفريد من از اختيار و قدرتى‏ نسبت به ملكوت آسمانها و زمين برخوردارم كه شما تحمّل دانستن بعضى از آن ‏را نداريد ، اسم اعظم پروردگار هفتاد و دو حرف است آصف بن برخيا يك حرف‏از آن را مى‏ دانست ، با آن يك حرف در زمينى كه بين او و تخت بلقيس بود تصرّف كرد ، آن را پيمود و تخت را برداشت ، دو مرتبه زمين به شكل اوّل‏ برگشت و اين عمل سريع‏تر از يك چشم بهم‏ زدن انجام شد.

بخدا قسم ؛ تمام هفتاد و دو حرف نزد ما است ، و يك حرف است كه مخصوص خداوند است و در علم غيب او نهفته است ، و هيچ نيرو و قدرتى نيست مگر به‏ سبب خداى بلند مرتبه و بزرگ ، شناخت ما را هر كس به ما معرفت پيدا كرد ، وانكار كرد ما را هر كه ما را نشناخت.(6)

_________________________

1) سوره نمل ، آيه 40 - 38 .

2) سوره نمل ، آيه 40 .

3) الكافى : 229/1 ح 5 .  

4) سوره سبأ ، آيه 12 .

5) بحار الأنوار : 184/44 ، به نقل از كتاب مناقب آل ابى طالب : 52/4 .

6) بحار الأنوار : 37/27 ح 5 .

 

 

منبع: قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام ج 1 ص 15