(2)

اظهار ولایت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام

در جنگ بنی قریظه توسط پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم

   صدوق‏ رحمه الله در خصال و مجلسى در فتن بحار روايت كرده ‏اند كه دوازده نفر از مهاجرين و انصار مثل خالد بن سعيد بن العاص بن اميّة بن عبدشمس و مقداد بن الأسود و سلمان و ابوذر و ابو ايّوب انصارى تعاهد كردند در ميان خود كه ابوبكر را ار منبر پايين آورند و ديگران گفتند نكنيد كه‏ خود را به كشتن مى‏ دهيد و خداوند مى‏ فرمايد: «وَلا تُلْقُوا بِأَيْديكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ»(145)، پس آن‏ها گفتند با اميرالمؤمنين‏ عليه السلام‏ مشورت مى‏ كنيم.

   چون به آن حضرت عرض كردند فرمودند: شما نيستيد مگر به قدر سرمه در چشم يا نمك در طعام و امّت چنان كه پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم خبرداد با من غدر كردند و بيعت مرا شكستند، چون دل‏هاى آن‏ها پر بود از كينه من و اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم، وليكن برويد او را موعظه نماييد تا حجّت بر او تمام‏تر شود.

   پس آن دوازده نفر آمدند در زمانى كه ابوبكر منبر بود و اوّل خالد بن سعيد چون از بنى‏ اميّه بود جرأت كرد و گفت: «يا أبابكر؛ إتّق‏اللَّه فقد علمت ما تقدّم لعليّ من رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله وسلم»؛ آيا نمى‏ دانى كه پيغمبر صلى الله عليه وآله وسلم فرمود به ما در روز بنى‏ قريظه وحال آن كه جماعتى از اشراف حاضر بودند كه:

   يا معشر المهاجرين والأنصار؛ شما را وصيّتى مى ‏كنم آن را حفظ كنيد و از جانب خداوند عزّ وجلّ امرى به شما مى‏ رسانم آن را قبول كنيد: «ألا إنّ عليّاً أميركم من بعدي وخليفتي فيكم أوصاني بذلك ربّي». و اگر شما وصيّت مرا حفظ نكنيد و غيرعلى را امير خود گردانيد؛ امر دين شما مضطرب شود و در احكام خداوند اختلاف كنيد و اشرار بر شما مسلّط شوند. آگاه باشيد كه اهل بيت من‏ وارثان منند و قائمون به امر امّت بعد از من، هر كس وصيّت مرا حفظ كند، خدايا او را مرافق من قرار بده و در زمره من محشور كن و هر كس‏ حرف مرا نشنود او را از بهشت محروم گردان.

   پس عمر بن خطّاب گفت: ساكت شو اى خالد كه تو از اهل مشورت نيستى. خالد فرمود: تو ساكت شو اى عمر كه لاف از ديگران مى‏ زنى، به خدا قسم كه قريش مى‏ دانند كه من در حسب و ادب از اعلاى قوم و تو لئيم‏ترِ آن‏ها مى‏ باشى و كسى مى‏ باشى كه در حرب ترسناك و در قحطى‏ بخيل و در نسب پست مى‏ باشى و هيچ فخرى در قريش براى تو نيست»، پس عمر سكوت كرد و نشست و بعد هر كدام از آن دوازده نفر حجّت بر ابى‏ بكر و حاضرين تمام كردند.

   پس ابوبكر سه روز در خانه خود نشست و روز سوّم عمر و طلحه و زبير و عثمان و عبدالرحمن عوف و سعد وقّاص و ابوعبيده جرّاح هركدام با ده نفر از قوم خود با شمشيرهاى كشيده رفتند و ابابكر را از منزل او بيرون آوردند و بر منبر بالا كردند و گفتند: اگر امروز كسى تكلّم كند به ‏مثل گذشته او را به قتل رسانيم پس كسى تكلّم نكرد.(146)

__________________________

145) الزندقة والشعوبيّة: 40.

146) البيان والتبيين: 367/3.

 

منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص 823