(2)
اعمال ماه محرّم
در بيان اعمال ماه محرّم است و در آن سه فصل است فصل اوّل در اعمال دهه اوّل محرّم است....
وچون حضرت سيّدالشهداء در دهم اين ماه به شهادت فايز گرديده و در اكثراين دهه محزون و غمگين بودند و اخبار موحشه بايشان مى رسيد بايد كه شيعيان ايشان در مجموع اينده روز به لوازم تعزيه آن حضرت قيام نمايند و محزون واندوهناك باشند و اخبار و احاديث كه مشتمل بر ذكر مصايب ايشان باشد بخوانند و بعضى از علما گفته اند كه ترك بعضى از لذّات بكنند و از حضرت امام رضا عليه السلام منقول است كه ماه محرّم ماهى بود كه كافران در اين ماه جنگ كردن راحرام مى دانستند و منافقان اين امّت در اين ماه خون ما را حلال دانستند و هتك حرمت ما كردند و زنان و فرزندان ما را اسير كردند و آتش در خيمه هاى ما زدند واموال و اسباب ما را غارت كردند و حرمت حضرت رسالت پناه صلى الله عليه وآله وسلم را در بابما رعايت نكردند به درستى كه مصيبت امام حسين عليه السلام چشمهاى ما را مجروح گردانيد و آب ديده هاى ما را جارى ساخت و عزيز ما را ذليل گردانيد و واقعه كربلا كرب و بلاى ما مهيّا كرد تا روز قيامت پس بايد كه بر مصيبت آن حضرت گريه كنندگان بگريند بدرستى كه گريه بر آن حضرت گناهان بزرگ را برطرف مى كند پس فرمود: كه پدرم امام موسى عليه السلام چون ماه محرّم داخل ميشد كسى آنحضرت را خندان نمى ديد و اثر حزن و اندوه بر آن حضرت ظاهر مى شد درمجموع دهه اوّل و چون روز دهم ميشد روز مصيبت و گريه و اندوه او بود ومىگفت امروز روز شهادت حسين عليه السلام است ودر حديث ديگر فرمود كه چون جدّم حسين عليه السلام شهيد شد آسمان خون و خاك سرخ باريد اگر بر آن حضرت آنقدر گريه كنى كه آب ديده بر روى تو جارى گردد حق تعالى جميع گناهان كوچك و بزرگ تو را بيامرزد پس فرمود كه اگر خواهى كه چون بميرى هيچ گناه بر تو نباشد زيارت كن امام حسين عليه السلام را و اگر خواهى كه در غرفهاى بهشت با حضرت رسول صلى الله عليه وآله وسلم و آل او باشى لعنت كن قاتلان حسين عليه السلام را و اگر خواهى كه ثواب شهيدان كربلا داشته باشى هر وقت كه مصيبت آن حضرت را به ياد آورى بگو: ياليتنى كنت معهم فافوز فوزاً عظيما
يعنى اى كاش مىبودم با ايشان پس رستگارى مىيافتم رستگارى بزرگ و اگرخواهى كه در درجات عاليه بهشت با ما باشى از براى اندوه ما اندوهناك و ازبراى شادى ما شاد باش و بدانكه روزه اوّل روز ماه محرّم مستحب است و ازحضرت امام رضا عليه السلام منقول است كه در روز اوّل محرّم حضرت زكريّاعليه السلام دعا كرد و از خداوند فرزند طلبيد خداوند عالم دعاى او را مستجاب گردانيد و حضرت يحيى را به او عطا كرد پس هر كه اين روز را روزه دارد و دعا كند حق تعالى دعاى او را مستجاب گرداند چنانكه دعاى زكريّا را مستجاب كرد و شيخ مفيد رحمه اللَّه گفته است كه روز سيّم محرّم روز مباركيست و در آن روز حضرت يوسف عليه السلام از چاه بيرون آمد هر كه آن روز را روزه دارد حق تعالى كارهاى صعب را بر او آسان گرداند و غمهاى او را زايل گرداند و بهتر آن است كه روز نهم ودهم را روزه ندارد زيرا كه بنى اميّه لعنهم اللَّه اين دو روز را براى بركت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه مى داشته اند و احاديث بسيار در فضيلت اين دو روز وروزه آنها بر حضرت رسول صلى الله عليه وآله وسلم بسته اند و از طريق اهل بيت عليهم السلام احاديث بسيار در مزمّت روزه اين دو روز خصوصاً روز عاشورا وارد شده است و ايضاً بنى اميّه لعنهم اللَّه براى بركت آذوقه يك سال را در روز عاشورا در خانه ذخيره مى كرده اند لهذا از حضرت امام رضاعليه السلام منقول كه هر كه ترك كند سعى در حوايجخود را در روز عاشورا و پى كارى نرود حق تعالى حوايج دنيا و آخرت او رابرآورد و هر كه روز عاشورا را روز مصيبت و اندو و گريه خود گرداند حق تعالى روز قيامت را روز فرح و سرور و شادى او گرداند و ديده اش در بهشت به ما روشن گردد و هر كه روز عاشورا را روز بركت نامد و ازبراى منزل خود در آن روز چيزى ذخيره كند خدا آن ذخيره را بر او مبارك نگرداند و در روز قيامت با يزيد و عبيداللَّه ابن زياد و عمر بن سعد عليهم اللّعنة والعذاب الشديد محشور گردد پس بايد كه در روز عاشورا آدمى مشغول كاري از كارهاى دنيا نگردد ومشغول گريه و نوحه و مصيبت باشد و امر كند اهل خانه خود را كه تعزيه آنحضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنانكه در ماتم عزيزترين اولاد واقار بخود مى باشند و در آن روز امساك كنند از خوردن و آشاميدن بى آنكه قصد روزه كند و در آخر روز بعد از عصر افطار كند اگر چه به شربت آبى باشد و روزه تمام ندارد مگر آنكه در خصوص آن روز روزه واجبى داشته باشد كه به نذر يامثل آن بر او واجب شده باشد كه آن روزه را بايد بگيرد و در آن روز آذوقه در خانه ذخيره نكند و نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد و هزار مرتبه بر قاتلان آنحضرت لعنت كند بگويد: اللّهمّ الْعنْ قَتَلَةَ الحُسَيْنِ
و در روايتى وارد شده است از حضرت صادق عليه السلام كه هر كه در روز عاشوراهزار مرتبه سوره قل هواللَّه أحد بخواند خداوند رحمن نظر رحمت بسوى او بكند و هر كه خدا نظر رحمت بسوى او كند هرگز او را عذاب نكند و در شب عاشورا نيزبايد كه احيا كند به گريه و اندوه و حزن براى تاسّى به حضرت امام حسين عليه السلام و اصحاب او كه در آن شب در صحراى كربلا در ميان سى هزار نفر ازكافران بى حيا تا صباح احيا كردند و عبادت و تهيّه سعادت شهادت مى كردند.
فصل دوّم:
در زيارت مشهور آن حضرت در روز عاشورا و فضيلت زيارت آن حضرت در شب و روز عاشورا بسند معتبر از حضرت صادق عليه السلام منقولست كه هر كه درشب عاشورا نزد قبر شريف آن حضرت باشد و آن حضرت را زيارت كند درروز قيامت محشور گردد بخون آلوده وبه هيئت شهداء كربلا در ميان ايشان محشور گردد وهر كه در شب و روز عاشورا زيارت كند آن حضرت را چنان باشد كه در پيش روى آن حضرت شهيد شده باشد
و به سند صحيح از آن حضرت منقولست كه هر كه حضرت امام حسين عليه السلام رادر روز عاشورا زيارت كند بهشت او را واجب گردد
و امّا زيارت مشهور آن حضرت شيخ طوسى و ابن قولويه و غير ايشان رحمهم اللَّه روايت كرده اند از سيف بن عميره و صالحابن عقبه و هر دو از محمّدبن اسماعيل و علقمة بن محمّد خضرمى و هر دو از مالد جهنى كه حضرت امام محمّد باقرعليه السلام فرمود كه هر كه زيارت كند حضرت امام حسين عليه السلام را در روز دهم محرّم يا نزد قبر آن حضرت گريان شود ملاقات كند خدا را در روز قيامت باثواب دو هزار هزار حج و دو هزار هزار عمره و دو هزار هزار جهاد كه هر يك رابا رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم وائمّه طاهرين عليهم السلام كرده باشند مالك گفت فداى تو شوم چهثوابست براى كسى كه در شهرهاى دور باشد و ممكن نباشد او را رفتن بسوى قبر آن حضرت فرمود كه چون روز عاشورا در آيد بيرون رود بسوى صحرا يابالا رود بر بام بلندتر در خانه خود و اشاره كند بسوى صحرا يا بالا رود بر بام بلندتر در خانه خود و اشاره كند بسوى صحرا يا بالا رود بر بام بلندتر در خانه خود و اشاره كند بسوى آن حضرت به سلام و جهد كند در نفرين كردن بر قاتل آن حضرت و بعد از آن دو ركعت نماز بكند و بكند اين كار را در اوّل روز پيش ازپشين پس ندبه و نوحه و گريه كند بر حسين عليه السلام و امر كند هر كه را در خانه اوست و از او تقيّه نكند به گريه كردن بر آن حضرت و در خانه خود مصيبتى برپا دارد باظهار جزع بر آن حضرت و ملاقات كنند بعضى ازايشان بعضى را در خانه هاى خود به گريه كردن و تعزيه گويند بعضى از ايشان بعضى را به مصيبت آن حضرت پس من ضامنم بر خدا كه هر گاه اين كارها را بكند حق تعالى جميع آن ثوابها را به ايشان عطا فرمايد مالك گفت تو ضامنى و كفيلى از براى ايشان با اين ثواب فرمود كه بلى پرسيد كه چگونه يكديگر را تعزيه بگويند فرمود كه مى گويند:
عَظَّمَ اللَّهُ اُجُورَنا بِمُصابنا بالحسين عليه السلام وَجَعَلَنا وَإيّاكُمْ مِنَ الطّالِبيْنَ بِثارِهِ مَعَ وَليّهِ الإمامِ الْمَهْدى مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ
و اگر توانى در آن روز از براى هيچ كار از خانه مرو كه آن روز نحسى است كه حاجت هيچ مؤمنى در آن روز برآورده نمىشود و اگر برآورده شود از براى او مبارك نيست و در آن خيرى و رشدى نخواهد ديد و ذخيره مكن از براى منزل خود چيزى كه هر كه در اين روز از براى منزل خود چيزى ذخيره كند از براى او مبارك نيست آنچه ذخيره كرده است و اهلش كه از براى ايشان ذخيره كرده است مبارك نخواهد بود از براى او پس كسى كه چنين كند نوشته شود از براى او ثواب هزار هزار حج و هزار هزار عمره و هزار هزار جهاد كه همه را با رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم كرده باشد و از براى او خواهد بود ثواب مصيبت هر پيغمبرى و رسولى وصدّيقى و شهيدى كه مرده باشد يا كشته شده باشد از وقتى كه خدا دنيا را خلق كرده است تا روز قيامت.(1048)
1048) زاد المعاد: 369.
منبع: الصحیفة الحسینیة المقدسة : 228
|
بازديد امروز : 4479
بازديد ديروز : 24593
بازديد کل : 89483570
|