(1)

حضرت اباالفضل ‏عليه السلام

در تمام جهان هستى، حضرت ابوالفضل العباس ‏عليه السلام حقى وافر دارند يعنى مى‏ توانند با درخواست از خداوند متعال قضا و قدر را تغيير دهند و در لوح و قلم تصرف فرمايند.

شايد به اين حقيقت اشاره داشته باشد آنچه درباره آن بزرگوار وارد شده است كه داراى دو بال هستند و در بهشت به هر جا كه بخواند پرواز مى ‏كنند.

خداوند به خاطر صبر و استقامت، شهامتها،  فداكاريها از خودگذشتگى هاى حضرت عبّاس ‏عليه السلام اين مقام را در آن بزرگوار ظاهر ساخته است.

به اين جهت شيعيان دوستان و حتى ساير ارادتمندان به آن حضرت از ملّت‏هاى ديگر آن گاه كه كارشان به بن بست و كاردشان به استخوان مى ‏رسد و چاره ‏اى‏ جز توسّل به اهل بيت و درخواست از خداوند متعال نمى‏ بينند به آن حضرت متوسل مى ‏شوند. زيرا آن بزرگوار بيش از ساير اهل بيت از حق شفاعت استفاده مى ‏كنند.

از اين رو در گرفتاري ها و شدائد و بالاخص گرفتارى هاى ناگهانى كه فرصت را از دست ربوده با دلى آكنده از يقين و اميد به حضرت ابوالفضل العباس‏ عليه السلام‏ متوسل مى ‏شدند و آن حضرت را شفيع درگاه خداوند قرار مى ‏دهند.

حضرت عباس‏ عليه السلام از اين قدرت ولايى خود نسبت به دوستان سريعاً دستگيرى و شفاعت مى‏ كنند و نسبت به دشمنانى كه جسارت ورزيده ‏اند به صورت قهرو غضب ظاهر مى ‏شود.

 

منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص 517