(4)

كرامتي از حضرت ابالفضل عليه السلام

كرامتي بود از حضرت ابي الفضل عليه السلام كه مكرر از ايشان شنيدم مي فرمود اگر بدو چشمم نديده ام كور شوم اگر بدو گوشم نشنيده باشم كر شوم، روزي در حرم حضرت ابي الفضل عليه السلام مشرف بودم ناگهان ديدم جمعيت زيادي از اعراب‏در عقب سر دختري سراسيمه وارد حرم مطهر شدند و حرم مملو از جمعيت شد، آن دختر چسبيد به ضريح منوّر، به صداي بلند كلمات جسورانه مي گفت كه توجه زائرين را به خود جلب كرده بود، ناگاه ديدم اهل حرم بطوري ساكت شدند، گويا نفس همه قطع‏ شد يكمرتبه صدائي بلند شد و كلامي گفت كه همه شنيدند به اين مضمون (پدر من شوهر مادر من است) او همان طفل جنين بود، كه يك مرتبه صداي حوصه و هلهله در حرم بلند شد، ريختند اطراف آن دختر و او را به زحمت از چنگ و بال مردم بيرون آورده، نجات دادند، بردند در بقعه كه مركز كليد دار آستانه مقدسه حضرت ابي الفضل عليه السلام بود و كليد دار آنجا مرحوم سيد حسن پدر مرحوم آقا سيد عباس بود، و با ايشان سابقه دوستي داشتم پس از آنكه خلوت شد و آن دختر را بردند، رفتم خدمت ايشان‏ وقضيه آن دختر را از ايشان سؤال كردم فرمودند اين جماعت طائفه از اعراف باديه نشين اطراف كربلا هستند ، اين دختر معقوده پسر عمويش بوده و در بين اعراب قضيه نامزد بازي خيلي زشت و ننگين است اگر كشف شود بسا منجر به خون ريزي مي شود: به‏ علت محروم بودن جوان از ملاقات عيالش، يا اينكه با پدر زنش كدورتي پيدا كرده بود مي خواسته او را ننگين كند. مراقب بوده يك موقع در مكان خلوتي دختر را ملاقات كرده با او همبستر شده و از ترس اذيت رسانيدن پدرزن؛ خود فرار كرده ، مدّتي مخفي شده تا حمل دختر ظاهر شده كسان دختر وقتي مطّلع بر حمل دختر شدند، در مقام استفسار برآمدند، گفت از شوهرم برداشتم آن جوان از ترس بر خودش يا ايذاء عمويش بكلي منكر مي شود، بستگان دختر اراده كشتن دختر را مي نمايند هر قدر التماس مي كند نتيجه ‏نمي بخشد، آخرالامر مي گويد حكم را حضرت ابي الفضل عليه السلام قرار مي دهيم هر چه آن جناب حكم كند، لذا آمده خدمت آن حضرت و حضرت حكم فرمود لذا بچه در رحم مادر اقرار به پاكي مادرش نمود.(1)

---

(1) جامع الدرر ج 2 ص 408 .

 

منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص 1423