امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
(14) پيام جناب امّ سلمه به مهاجر و انصار

(14)

پيام جناب امّ سلمه  به مهاجر و انصار

   به گروهى از مهاجران و انصار پيام فرستاد و گفت: عثمان را با حضور شما كشتند و اين دو مرد (يعنى طلحه و زبير) همچنان كه ديديد مردم را بر او مى‏ شوراندند وچون كارش تمام شد هر دو با اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام بيعت كردند و اكنون هر دو بر آن‏حضرت خروج كرده و مى ‏پندارند كه خون عثمان مطالبه مى ‏كنند و قصد دارند همسر رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را با خود ببرند و حال آنكه پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم با همه همسران خود عهد كرده است كه در خانه‏ هاى خود آرام بگيرند.(2789) اكنون اگر عايشه عهدى غير از اين ‏دارد، آن را آشكار كند و به ما ارائه دهد تا ما هم از آن آگاه گرديم. اكنون اى بندگان‏ خدا؛ از خدا بترسيد كه ما به شما فرمان مى ‏دهيم از خداى بترسيد و به ريسمان خدا دست يازيد و خداوند ولىّ ما و شماست.

چون طلحه و زبير اين سخن امّ‏ سلمه را شنيدند، بر ايشان سخت گران آمد و كار دشوار شد. امّ‏ سلمه باز به عايشه پيام فرستاد و گفت: پندت دادم نپذيرفتى و حال آنكه‏ عقيده‏ ات را درباره عثمان مى‏ دانم و اگر او از تو يك جرعه آب مى‏ خواست به او نمى‏ دادى و اكنون مى ‏گويى عثمان مظلوم كشته شده است و مى‏ خواهى مردم را براى‏ جنگ با كسى كه چه اكنون و چه در گذشته سزاوارترين همه بر خلافت است‏ بشورانى؟ از خداى آن‏چنان كه بايد بترس و خويشتن را در معرض خشم خداوند ميفكن.

   عايشه به او پيام داد: امّا آنچه از عقيده من كه درباره عثمان مى‏ دانى همان‏ گونه بود و اكنون براى بيرون آمدن از آن گناه چاره‏اى جز مطالبه خون او ندارم و امّا در مورد على (عليه السلام)، من به او فرمان مى‏ دهم كه اين كار را به شورايى ميان مردم واگذارد و اگر چنان نكند، بر چهره ‏اش شمشير مى ‏زنم تا خداوند آنچه مى ‏خواهد پيش آورد!

   امّ سلمه  پاسخ فرستاد: من از اين پس نه تو را پند خواهم داد و نه با تو سخن ‏خواهم گفت. قدرت و كوشش خود را بكار بردم و به خدا سوگند براى تو بيم دارم كه ‏بدبخت شوى و به آتش درافتى. به خدا سوگند كه اين گمان تو باطل خواهد شد وخداوند علىّ بن ابى طالب‏ عليه السلام را بر هر كس كه بر او ستم كند يارى خواهد داد و به ‏زودى سرانجام آنچه را گفتم خواهى دانست.(2790)


2789) در «تفسير روح المعانى آلوسى: 6/22»  آمده است كه: پس از نزول آيه «وَقَرْنَ فى بيوتكُنَّ...» زنان پيامبر به‏ حضور ايشان آمدند و گفتند: مردان فضيلت جهاد را درربودند آيا براى ما كارى هست كه با انجام آن به پاداش مجاهدان ‏برسيم؟

   فرمودند: هر كس از شما در خانه خود بنشيند پاداش آنان را مى ‏يابد.

   آلوسى خود مى ‏گويد: بيرون آمدن آنان از خانه براى زيارت هم حرام بوده است تا چه رسد به بيرون آمدن آنان ‏براى فتنه ‏انگيزى! و همچنين رجوع كنيد به: «الدّر المنثور: 196/5».

2790) نبرد جمل: 143.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...

 

 

بازدید : 1836
بازديد امروز : 18682
بازديد ديروز : 23196
بازديد کل : 127632498
بازديد کل : 88888268