(3)

عظمت قدرت خاندان وحى‏ عليهم السلام

   مرحوم آية اللَّه نمازى مى‏ نويسد: شيخ مفيد رحمه الله به اسناد خود از سلمان فارسى، از مولاى متّقيان حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام نقل كرده كه ‏فرمود:

اى سلمان؛ محمّد صلى الله عليه وآله وسلم افضل است يا سليمان؟

   عرض كرد: محمّد صلى الله عليه وآله وسلم افضل است. فرمود:

اى سلمان؛ چگونه مى‏ شود آصف - وصىّ حضرت سليمان - تخت بلقيس را از فارس به يك چشم برهم زدن نزد سليمان حاضر كند، با آن كه فقط بخشى از علم كتاب را داشت، و من كه (وصىّ محمّدم و) علم هزار كتاب را مى ‏دانم نتوانم چندين مقابل كار او انجام دهم؟! بلى، مى ‏توانم.(427)

   پس قدرت و سلطنت حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام و يازده فرزند پاك او عليهم السلام به درجات بسيار، بلكه بى‏ شمار، بيشتر است؛ چون از ناحيه‏ پدر بزرگوارشان داراى علم هزار  كتاب شدند، و هفتاد و دو حرفِ اسم اعظم را دانا گشتند. پس توانايى و اقتدار آنان بيشتر از توانايى و اقتدار تمام انبيا و مرسلين مى ‏باشد. پس مى‏ توانند به اذن پروردگار، مرده‏ ها را زنده كنند، و كور مادر زاد و پيس را شفا دهند، و هر چه از هر جاى دنيا بخواهند، بردارند.

   مثلاً اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در كوفه دست دراز كند و از كوه شام برف حاضر نمايد؛ چنان كه در قضاوت‏هاى آن حضرت ذكر شده است. و نيزبه هر جا بخواهند، مى ‏توانند به يك چشم بر هم زدن بروند، و چيزى و كسى را همراه خود ببرند.

   شيخ مفيد رحمه الله در كتاب «اختصاص» از ابان بن عثمان از امام صادق صلوات اللَّه عليه نقل كرده كه فرمود:

اى ابان؛ چگونه اين مرد كلام اميرالمؤمنين ‏عليه السلام را انكار مى ‏كند كه (در كوفه فرمود: ) اگر بخواهم پاى خود را بلند مى ‏كنم و بر سينه معاويه پسر ابى سفيان در شام مى‏ زنم و او را از تخت به زمين مى‏ اندازم، ولى كلام آصف – وصىّ سليمان - را كه گفت: تخت بلقيس را در پيشگاه سليمان، قبل از چشم برهم زدن مى ‏آورم، انكار نمى ‏كنند؟!

آيا پيغمبر ما افضل از تمام پيغمبران و مرسلين نيست؟! آيا وصىّ او افضل از تمام اوصياى پيغمبران نيست؟! آيا اميرالمؤمنين را مانند وصىّ سليمان قرار نمى‏ دهند؟! خداوند حكم فرمايد بين ما و كسانى كه حقّ ما را انكار مى ‏كنند و منكر فضيلت و شرافت ما مى‏ شوند.(428)

---

427) بحار الأنوار: 28/27.

428) بحار الأنوار: 115/14 و 28/27 و 50/42 به نقل از اثبات ولايت: 72.

               

        منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص 317