(4)

خوراك سليمان بن عبدالملك

سليمان مردى بسيار پرخور بود. لباس‏هاى نازك و مزيّن مى‏ پوشيد، در ايّام وى‏ در يمن و كوفه و اسكندريّه پارچه را زينت نكو مى ‏كردند و مردم جبّه و ردا وشلوارهاى مزيّن و عمامه و كلاه از پارچه ‏اى مزيّن مى ‏پوشيدند و هيچ ‏كس از خاندان ‏و عمّال و ياران و اهل خانه وليد جز با لباس مزّين پيش وى نمى‏ رفت.

   در سوارى و منبر نيز لباسش مزيّن بود. خادمانش نيز با لباس مزّين پيش او مى ‏رفتند. حتّى طبّاخ وقتى پيش او مى ‏رفت پارچه مزيّن به سينه و كلاه مزيّن به سرداشت؛ هم او بگفت تا وى را در پارچه مزيّن كفن كنند. هر روز يكصد رطل عراقى ‏غذا مى‏ خورد، وقتى آشپز ظرف مرغ بريان را پيش وى مى ‏برد و او جبّه از پارچه مزيّن ‏به تن داشت، از فرط حرص و بى ‏طاقتى دست را در آستين مى‏ كرد تا مرغ گرم را بگيرد و پاره كند.

   اصمعى گويد: در حضور رشيد از پرخورى سليمان و اينكه جوجه بريان را به ‏كمك آستين از ظرف برمى‏ داشت سخن گفتم، گفت: خدايت بكشد اخبار آن‏ها را چه‏ خوب مى ‏دانى، جبّه‏ هاى بنى ‏اميّه را به من نشان دادند، جبّه‏ هاى سليمان را ديدم كه برآستين آن آثار روغن بود و ندانستم چيست تا اين سخن بگفتى. آنگاه گفت: جبّه‏ هاى‏ سليمان را بياوريد. و چون بنگريستم آثار روغن در آستين آن نمودار بود و يكى را به ‏من پوشانيد. گاهى اصمعى جبّه مذكور را به تن داشت و مى‏ گفت: اين جبّه سليمان‏ است كه رشيد به من پوشانيده است.

   گويند: روزى سليمان از حمام درآمده بود و سخت گرسنه بود غذا خواست وحاضر نبود. گفت: چيزى بياريد، و تودلى بيست برّه با چهل نان نازك بخورد، پس ازآن غذا آوردند و با نديمان خود غذا خورد، گوئى چيزى نخورده بود.

   حكايت كنند كه وى ظرف‏هاى حلوا اطراف خوابگاه خود مى‏ نهاد و همين كه ازخواب بيدار مى‏ شد دست دراز مى‏ كرد و حلوا مى‏ خورد.(1949)

---

1949) مروج الذهب: 178/2.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...