(7)
معاويه و عمروعاص
پس از عمرو بن عثمان، عمرو پسر عاص را به حضور خود فراخواند. عمرو بن عاص با حضرت على عليه السلام پيوسته دشمنى مى نمود. اين مرد به فريبكارى، دين فروشى و جاه طلبى شهره شده بود و به همين دليل هرگز نتوانست كه توجّه ومحبّت حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام را به سوى خويش بكشاند.
وقتى عمرو بن عاص از حضرت على عليه السلام نوميد و مأيوس گرديد، به معاويه روىآورد. حلقه غلامى او را به گوش كشيد. در جنگهائى كه روى مى داد در صف مقابل حضرت على عليه السلام قرار مى گرفت. به روى علىّ مرتضى تيغ آخت و در جنگ صفّين با خليفه به حق نبرد كرد. هنگامه قرآن بر سر نيزه كردن را او پديد آورد و همو بود كه حكميّت را براى نخستين بار عنوان كرد و با بخشيدن سيم و زرهاى معاويه، به سران سپاه حضرت على عليه السلام در ميان آنها شكاف و اختلاف انداخت و سپس به اصطلاح خود، حضرت على عليه السلام را از خلافت عزل كرد و به همه جا بانگ و فرياد درانداخت كه معاويه خليفه به حق و برگزيده خدا و اسلام است.
با اين صفات كه در عمرو بن عاص بود، فردى مناسب با انديشه معاويه به حساب مى آمد و به همين دليل نيز، معاويه وى را به حضور خود فراخواند و كوشيد تا يكى ديگر از دشمنان لجوج خاندان حضرت على عليه السلام را هم بيابد و بر اين دو، بيفزايد.... (1506)
1506) تاريخ سياسى اسلام: 247.
منبع: معاویه ج ... ص ...
بازديد امروز : 6185
بازديد ديروز : 28544
بازديد کل : 89285183
|