(2)

عظمت امام عصر ارواحنا فداه در كلمات اهل بيت‏ عليهم السلام

....      حضرت امير المؤمنين عليه السلام :  پدرم فداى پسر بهترين كنيزان باد.

     اين كلام را حضرت امير المؤمنين عليه السلام ديگر بار تكرار نموده‏ اند و حارث همدانى آن را از حضرت امير مؤمنان عليه السلام نقل كرده است .

    آن بزرگوار در اين روايت بيان فرموده ‏اند كه پايان ظلم و ستمگرى ستمگران با شمشير انتقامى است كه در دست تواناى حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه مى ‏باشد ، و فرموده ‏اند: جام تلخ زهر را به كام همۀ ستمگران جهان فرو خواهد ريخت.

    اكنون در دنبالۀ مطلب به كلام آن بزرگوار كه دل غمزدگان را شاد مى ‏كند توجّه كنيد:

  بأبي ابن خيرة الإماء - يعني القائم من ولده عليه السلام - يسومهم خسفاً ، ويسقيهم بكأس مصبرة ، ولايعطيهم إلّا السيف هرجاً .(153)

  پدرم فداى پسر بهترين كنيزان باد - يعنى حضرت قائم كه از فرزندان آن حضرت است - خوارى و پستى و فرومايگى را بر آنان وارد مى ‏سازد و با ظرفى كه از صبر ( دوايى بسيار تلخ ) پر است به آنان ( ستمگران ) مى‏ خوراند و به آنان چيزى حواله نمى‏ كند مگر شمشيرِ خون‏ريز را .

     آرى در آن روز است كه حكومت سقيفه نشينان و وارثان آنان به پايان مى‏ رسد و جام تلخ زهر را همۀ آن‏ها سر خواهند كشيد!

حضرت امير المؤمنين عليه السلام :  آه ، چقدر مشتاقم او را ببينم!

     اين كلام را حضرت امير المؤمنين عليه السلام پس از بيان فتنه‏ ها و آشوب‏هاى آينده و ياد از خصلت‏هاى امام عصر ارواحنا فداه بيان نمودند :

 هاه - وأومأ بيده إلى صدره - شوقاً إلى رؤيته .(155)

 آه - و اشاره به سينۀ مبارك خود نمودند - چقدر مشتاقم او را ببينم !

    زيرا آن بزرگوار با احاطۀ علمى كه بر همه چيز داشتند ، مى‏ دانستند فتنه‏ هايى كه سقيفه ‏نشينان در سقيفه بذر آن را افشاندند، همچنان ادامه خواهد يافت و آتش آن سراسر گيتى را تا زمان‏هاى دور ، سياه خواهد نمود و سيه‏ روزى و بدبختى را نصيب همۀ مردمان جهان خواهد كرد و اين ظلم و جنايت همچنان ادامه مى ‏يابد تا آن روز كه منتقم آل محمّد حضرت امام عصر ارواحنا فداه همراه با سيصد و سيزده تن از شخصيّت‏هاى خودساخته، كه امر ولايت در جان و دل آنان ريشه دوانده است با تعدادى ديگر از مؤمنان از كنار خانه خدا قيام نمايند ، و انتقام همۀ مظلومين جهان را از همه ستمگران بگيرند .

    اگر در روزِ تاريك سقيفه ياورانى از جان گذشته در كنار وجود مقدّس اوّل مظلوم عالم حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى ‏بودند ، دشمنان نمى ‏توانستند خانۀ وحى را به آتش كشيده و ريسمان به گردن امير عالم هستى افكنده و چهره ماه را كبود كنند . حضرت امير المؤمنين عليه السلام در يكى از خطبه‏ هاى خود مى‏ فرمايند :

  فنظرت فإذا ليس لي معين إلّا أهل بيتي فضننت بهم عن الموت ، وأغضيت على القذى ، وشربت على الشّجى ، وصبرت على أخذ الكظم ، وعلى أمرّ من طعم العلقم .

 چون مخالفين ، خلافت را كه حقّ من بود غصب كردند ، ( در كار خويش ) انديشه كردم ؛ ديدم در آن هنگام به غير از اهل بيت خود ياورى ندارم ، راضى نشدم كه آنها كشته شوند ، و چشمى كه خاشاك در آن رفته بود بر هم نهادم ؛ با اين كه استخوان گلويم را گرفته بود ، جام تلخ را آشاميدم ؛ و خشم خود فرو خوردم و بر چيزهاى تلخ‏تر از طعم علقم  (كه گياهى است بسيار تلخ) شكيبايى نمودم .(156)

     آرى مظلوم‏ترين فرد جهان هستى پس از بيان همۀ ستم‏هائى كه بر او روا شده ، آنگاه كه از فتنه‏ هاى آينده ياد مى‏ كند و نام پايان دهندۀ همه ظلم‏ها و ستم‏ها را به زبان جارى مى ‏سازد مى‏ فرمايد:

  آه، چقدر مشتاقم او را ببينم!

---

153) الغيبة مرحوم نعمانى : 229 .  

154) بحار الأنوار : 121/51 .  

155) بحار الأنوار : 115/51 .

156) نهج البلاغۀ فيض الإسلام : خطبۀ 26 ص 92 .

  

منبع: صحیفه مهدیه مترجم ص 99