امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
(1) حرکت جناب مختار

 (1)

حرکت جناب مختار

در آغاز عصر اموى - كه حركت اسلامى در مشرق، به ويژه در ايران قدم‏هايى به جلو بر مى‏ داشت - در كوفه در سال 43/ 663 موالى، نخستين جنبش اسلامى را به وجود آورند. معاويه با اين جنبش مقابله كرده بخشى از آنان را كوچ داد و در سرزمين شام ساكن كرد.

از دوران يزيد به بعد جنبش موالى شفاف ‏تر شد؛ زيرا تعداد مسلمانانِ سرزمين ‏هاى فتح ‏شده افزايش يافت و همزمان نو مسلمانان ديدند كه امتياز عرب‏ها، به ويژه اشراف آنان افزايش مى ‏يابد. آنان نيرويى تشكيل دادند كه در جامعه اسلامى آن روز منزلتى داشت.

موالى مواضعى جدا از حركت‏هاى مخالفِ حكومت اموى گرفتند و از جنبش ابن زبير به اميد دستيابى به بخشى از حقوق محروم شده خود در حكومت اموى پشتيبانى كردند. نيروى آنان به روشنى در حركت مختار بن ابى عبيد ثقفى آشكار و سبب آغاز هم‏ پيمانى شيعه و مردم ايران شد. اين مواضع، بيانگر تمايل آنان در رسيدن به حقّ برابرى قانونى ‏شان بود؛ اگر چه به همه اهداف‏شان نرسيدند.

سياست امويان در زمان خلافت عمر بن عبدالعزيز در مقابل موالى تغيير كرد. مى‏ توان آن را سياست آشتى ميان قطب اسلامى (!) و منافع بنى ‏اميّه دانست كه موفّق به آرام كردن آشوب‏ها و نا آرامى‏ ها شد. اين سياست بعد از مرگ عمر تغيير يافت و اموى‏ ها از نو ميان عرب و موالى تفاوت گذاشتند.

به نظر مى ‏رسد گروه سياسى ايجاد شده توسّط موالى فقط در چهارچوب دعوت عبّاسيان جلوه‏ گر شد؛ زيرا آنان به مساوات با عرب‏ها در داخل اين حركت اميد داشتند، از اين رو عبّاسى‏ ها وامدار مردم و سرزمين ايران هستند؛ زيرا خراسان نخستين عرصه رويارويى آنان با اموى‏ ها بود.

امّا در رابطه با گرايش اقتصادى گفتنى است كه اموى ‏ها سياست اقتصادى مشخّصى را مبنى بر محروم نمودن موالى از امتيازهاى اقتصادى اجرا كردند.

اين مسأله برخى دست ‏آوردهاى مقطعى براى آنان داشت، امّا در نهايت به ايجاد نا آرامى ‏هايى منجر شد كه از علل نابودى حكومت ‏شان بود.

شكايت از اوضاع اقتصادى، ميان موالى در همه جا حاكم شد. آنان به هر كس كه بر حكومت شورش مى ‏كرد، مى‏ پيوستند. موالى خراسان بيش از ديگر مردم شكايت مى‏ كردند؛ به ويژه كه پيش از مردم ديگر بلاد به اسلام گرويده بودند و همراه عرب‏ها در جهاد با تركان در سرزمين ماوراء النهر و هندى ‏ها در

منطقه سِند شركت كردند. با وجود اين خدمات، حكومت آنان را از امتيازهاى اقتصادى محروم نمود.[1]


 ( 1). دولت امويان: 240.

 

 

منبع: معاویه ج 1 ص 55

 

بازدید : 2115
بازديد امروز : 4476
بازديد ديروز : 32446
بازديد کل : 128542821
بازديد کل : 89361362