(7)

سوء استفاده عايشه از قرآن در جنگ جمل

   سپاه بصره در حال هزيمت افتادند و به بصره پناه بردند ولى همين‏ كه شتر عايشه را ديدند كه سواران آن را احاطه كرده ‏اند برگشتند و چنانكه در آغاز بودند كار را از سرگرفتند.

   عايشه به كعب بن سور كه افسار شترش را گرفته بود گفت: افسار شتر را رها كن و قرآنى در دست بگير و مردم را به پيروى از قرآن فراخوان! و از داخل هودج قرآنى به‏ او داد و مردم روى به مصحف شريف آوردند، سبائيان كه پيشاپيش آنان بودند ترسيدند صلح شود همگى كعب بن سور را تيرباران كردند و او را كشتند و هودج‏ عايشه را هم تيرباران كردند، و او بانگ برداشت كه اى فرزندان من؛ رعايت بازمانده ‏پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم را بكنيد (منظور خودش بود) و سپس بانگ برداشت: خدا را، خدا را بياد آوريد و به فكر حساب باشد! ولى كسى اعتنايى نمى‏ كرد و در آن هنگام بانگ برداشت‏ كه: اى مردم؛ قاتلان عثمان و پيروان ايشان را لعنت كنيد و خود شروع به لعن و نفرين كردن كرد و اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام شنيد و پرسيد كه اين سر و صدا چيست؟

   گفتند: عايشه بر قاتلان عثمان و پيروان ايشان نفرين مى‏ كند، حضرت ‏اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام هم فرمود: خداوند قاتلان عثمان را لعنت كند.

   عايشه به عبدالرحمان بن عتّاب و عبدالرحمن بن حارث بن هشام پيام داد كه درجاى خود پايدارى كنيد و چون ديد سپاه اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام دست‏ بردار نيستند وبه سوى شتر حمله مى‏ آورند مردم را بيشتر به ادامه جنگ تشويق مى‏ كرد.(1)

---

(1) نهاية الأرب: 146/5.

 

منبع: معاويه ج ...  ص ...