(5)

صميميّت جناب جعفر و نجاشى

در كتاب «مهاجرت به حبشه» مى‏ نويسد: گويا در اواخر سال سيزدهم بعثت يا اوايل سال اوّل هجرت بود كه‏ خداوند پسرى به جناب جعفر بن ابى طالب‏ عليه السلام ارزانى داشت. اين اوّلين فرزند جعفر و نخستين مولود مهاجران بود كه ‏در كشور حبشه چشم به جهان گشود. جعفر عليه السلام نوزاد خود را عبداللَّه نام نهاد. از حسن تصادف، چندى بعد ملكه حبشه‏ نيز وضع حمل نمود و پسرى به دنيا آورد.

   نجاشى جعفر عليه السلام را خواست و از او پرسيد: پسرت را چه ناميدى؟

   جعفر پاسخ داد: عبداللَّه.

   نجاشى نيز فرزندش را عبداللَّه ناميد. آنگاه اسماء همسر جعفر، شيردادن فرزند پادشاه حبشه را به عهده گرفت.بدين ترتيب، عبداللَّه نجاشى با شير همسر جعفر بزرگ شد و رشد نمود. از اين رو، پسران نجاشى و جعفر باهم برادر رضاعى شدند و در نتيجه بين خانواده جعفر و نجاشى خويشاوندى و پيوند رضاعى حاصل گرديد و از اين رهگذر برتقرّب و منزلت جعفر بن ابى طالب و اسماء بنت عميس در دربار نجاشى و مردم حبشه افزوده شد.

   گويند: بعد از بازگشت مهاجران، هر كس از مردم حبشه مسلمان مى‏ شد، نزد اسماء مى‏ آمد و اخبار و حوادث‏ مملكت حبشه را به اطّلاع وى مى‏ رساند.(1)

 

.......................................

1) مهاجرت به حبشه: 185.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...