امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
9) آيا ابوبكر داراى سخاوت بود

9) آيا ابوبكر داراى سخاوت بود

   شيخ ما ابوجعفر، كه خدايش رحمت كناد، مى‏گويد: به ما خبر بدهيد در چه گرفتاري هايى ابوبكر اين اموال را انفاق‏ و در چه راهى هزينه كرده است كه جايز نيست اين موضوع پوشيده بماند و كهنه و از خاطره‏ ها زدوده شود و به فراموشى‏ سپرده شود. شما كه بر چيزى از آن بيشتر از آزاد كردن همان شش برده آن هم به تصور خودتان دسترسى پيدا نكرده‏ ايد كه‏ شايد بهاى آن به صد درهم در آن زمان نمى‏ رسيده است، و چگونه براى او ادعاى انفاق هاى بزرگ مى‏ شود در حالى كه‏ هنگام بيرون رفتن پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به سوى مدينه دو شتر براى ايشان خريد و در چنان حالى بهاى آن را گرفت و اين موضوع راهمه محدثان نقل كرده‏ اند و خودتان هم روايت مى‏ كنيد كه ابوبكر هنگام اقامت در مدينه توانگر و آسوده بوده است و ازعايشه هم روايت مى‏ كنيد كه مى‏گفته است:

ابوبكر هجرت كرد و ده هزار درهم داشت و مى‏ گوييد خداوند در مورد او اين‏ آيه را نازل فرموده است: «و نبايد صاحبان ثروت و نعمت شما درباره خويشاوندان خود و در راه بى نوايان و مهاجران درراه خدا از انفاق كوتاهى كنند»(38).

و مى‏ گوييد اين آيه در شأن ابوبكر و مسطح بن اثاثه نازل شده است پس آن فقر ابوبكر كه‏ پنداشته‏ ايد اموال خود را چنان انفاق كرد كه فقط يك عبا براى او باقى ماند كه خودر را در مى‏ پيچيد كجاست؟

و شماروايت مى‏كنيد كه خداوند متعال را در آسمانها فرشتگانى است كه فقط عبايى به خود پيچيده‏ اند و پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم در شب‏ معراج آنان را ديد و از جبريل درباره آنان پرسيد و جبريل فرمود: اينان فرشتگانى هستند كه به ابوبكر بن ابى قحافه كه‏ دوست تو در زمين است تأسى جسته‏ اند و او بزودى همه اموالش را بر تو هزينه مى‏كند تا آنجا كه فقط عبايى بر گردن‏ خويش خواهد داشت،

و از سوى ديگر خودتان روايت مى كنيد كه چون خداوند آيه نجوى را نازل كرد و فرمود: «اى‏ كسانى كه ايمان آورده‏ ايد، چون با رسول خدا نجوى مى‏كنيد پيش از راز گفتن خود صدقه‏ اى بپردازيد كه آن براى شما بهتر است»(39) هيچكس جز على بن ابى طالب به اين دستور عمل نكرد.

با آنكه خودتان اقرار به فقر و تنگدستى او داريد و ابوبكر با آنكه در گشايش بود از پرداخت صدقه رازگويى با سؤال كردن خوددارى كرد و خداوند مؤمنان را در اين باره‏ سرزنش كرده و فرموده است: «آيا از اينكه پيش از نجوى و رازگويى خود صدقه بپردازيد از فقر ترسيديد و اينك با آنكه‏ چنان نكرديد خداوند شما را بخشيد»(40).
وخداوند متعال صدقه ندادن را خطايى دانسته كه توبه آنان را پذيرفته است و آن خوددارى ايشان از صدقه دادن‏ است. با اين وضع چگونه ابوبكر سخاوت داشته است كه چهل هزار درهم را بپردازد و از تقديم صدقه مناجات با پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم كه دو درهم بوده است خوددارى كند.
   اما آنچه در مورد بسيارى افراد عائله و نفقه ايشان گفته‏ اند دليلى بر فضيلت ابوبكر نيست، زيرا نفقه آنان بر اوواجب بوده است. با آنكه سيره نويسان نوشته‏ اند كه ابوبكر بر پدرش چيزى انفاق نمى‏ كرد و او مزدور اين جدعان بود كه‏ بر سفره‏ اش مى‏ ايستاد و مگسها را مى‏ راند.(41)


38) آيه 22، سوره نور.
39) و40) آيات 12 و 13 سوره مجادله، طبرى در ص 14، ج 28 تفسير طبرى و واحدى در ص 308، اسباب النزول و فخر رازى در تفسير خدو ذيل آيات مذكور و ديگران‏ آورده‏ اند كه فقط على‏ عليه السلام بآن عمل كرده است و براى اطلاع بيشتر به ص 293، ج 1 فضائل الخمسه استاد محترم سيد مرتضى حسينى فيروزآبادى مراجعه فرماييد.
41) جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: 368/5.

 

منبع: معاويه ج ... ص ...

 

بازدید : 1101
بازديد امروز : 14656
بازديد ديروز : 19024
بازديد کل : 127578054
بازديد کل : 88861046