(3)

پیاده روی و مجروح شدن پا

برای زیارت امام باقر علیه السلام

فرات رحمه الله در تفسير خود از بريد بن معاويه عجلى  و ابراهيم احمرى نقل مى كند كه گفتند: محضر امام باقر عليه السلام شرفياب شديم و زياد نزد آن حضرت حضور داشت ، امام عليه السلام به او فرمود:

 اى زياد ! چه شده است مى‏ بينم پاهايت تركيدگى و شكاف برداشته است ؟

    عرض كرد: با شتر ضعيف و لاغرى كه دارم اين راه را پيموده ‏ام ، او از حمل من عاجز بود ، و گاهى پياده مى‏ شدم و او را به راه رفتن وا مى‏ داشتم ، و چيزى جز دوستى شما و اشتياق ديدار شما مرا بر اين كار وانداشت، سپس سر را به زير انداخت ، بعد از مدّتى عرض كرد: فداى شما گردم ، گاهى كه تنها هستم (يا با خود خلوت مى‏ كنم) شيطان به سراغ من مى‏ آيد معصيت ‏ها و گناهان گذشته ‏ام را بياد من مى‏ آورد و آن قدر وسوسه مى‏ كند كه مرا به يأس و نااميدى بكشاند ، آنگاه دوستى خود را با شما و ارتباط و دلبستگى ‏ام را به شما بخاطر مى‏ آورم (قلبم آرام مى‏ گيرد و اميدوار مى‏ شوم).

    امام باقر عليه السلام فرمود : يا زياد، وهل الدين إلّا الحبّ والبغض؟

 اى زياد ! آيا دين چيزى جز دوستى و دشمنى است ؟

 سپس سه آيه از قرآن را تلاوت فرمود كه گويا آن ها را در كف دست داشت (يعنى بدون اينكه تأمّل نمايد و فكر كند قرائت كرد):

 «وَلكنَّ اللهَ حَبَّبَ إلَيْكُمُ الإيمانَ وَزيَّنَهُ في قُلُوبِكُم ... »(1) ، «خداوند ايمان را محبوب شما گردانيد و آن را در دل هاى شما زيبا جلوه داد» .

 «يُحبُّونَ مَنْ هاجَرَ إلَيْهِمْ »(2) ، «كسانى را كه بسوى ايشان هجرت مى‏ كنند دوست مى‏ دارند» .

 «إنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعوني يُحْبِبْكُم اللَّهُ وَيَغْفِر لَكُم ذُنُوبَكُم وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ »(3) .

 «اگر خدا را دوست داريد از دستورات من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما را بيامرزد، و او آمرزنده و مهربان است» .

 سپس فرمود : مردى خدمت رسول خدا صّلى الله عليه وآله و سلم رسيد و عرض كرد : اى رسول خدا ! من روزه‏ داران را دوست دارم و خودم روزه نمى‏ گيرم ، و نمازگزاران را دوست دارم و خود نماز نمى ‏خوانم ، و آن ها را كه بذل و بخشش مى‏ كنند و صدقه مى‏ دهند دوست دارم ، ولى خودم احسان و بخشش نمى‏ كنم .

 پيغمبر اكرم صلّى الله عليه وآله وسلم فرمود : أنت مع من أحببت ولك ما اكتسبت، أما ترضون أن لو كانت فزعة من السماء فزع كلّ قوم إلى مأمنهم وفزعنا إلى رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله وسلم وفزعتم إلينا.

 تو با كسانى هستى كه آن ها را دوست دارى، و آنچه را بجا آورى به تو پاداش مى ‏دهند، آيا خشنود نمى ‏شويد وقتى حادثه وحشتناك آسمانى پديد آيد هر گروهى به پناهگاه خود رود، و ما به رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلم پناهنده شويم، و شما در آن هنگام به ما پناهنده شويد ؟ (4)

---

1) سورۀ حجرات ، آيۀ 7 .

2) سورۀ حشر ، آيۀ 9 .

3) سورۀ آل عمران ، آيۀ 31 .

4) تفسير فرات: 428 ح 567، بحار الأنوار : 63/68 ح 114، الكافى: 79/8 ح 35، تفسير برهان : 206/4 ح1.

 

منبع: کتاب قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام جلد اول صفحه 530