(2)
معجزه در گاهواره
قطب الدين راوندى رحمه الله در كتاب «خرائج» از محمّد بن ميمون نقل كرده است كه گفت:
همراه حضرت رضا عليه السلام در مكّه بودم قبل از آنكه آن حضرت به خراسان سفر كند، وقتى خواستم برگردم عرض كردم: مى خواهم به مدينه مراجعت كنم نامه اى براى ابوجعفر عليه السلام بنويسيد با خود ببرم.
امام عليه السلام تبسّمى نمود و نامه را نوشت و من با خود به مدينه آوردم، چشمانم در آن هنگام نابينا گشته بود خادم، حضرت جواد عليه السلام را در حالي كه در گهواره بود آورد و من نامه را به آن حضرت تقديم كردم. و او به موّفقِ خادم دستور داد مهر از نامه گشوده و آن را باز كند، موفّق آن را در پيش روى حضرت باز كرد و ايشان آن را ملاحظه نمود.
سپس به من فرمود:
يا محمّد، ما حال بصرك؟
اى محمّد، چشمانت چطور است؟
عرض كردم: سلامتى خود را از دست داده و نابينا گشته است همانطوركه مشاهده مى كنيد.
آن حضرت دست مبارك خود را بر چشمان نابيناى من كشيد و به بركت آن بينايى دوباره به ديده گان من برگشت و شفا يافت؛ آنگاه دست و پاى نازنين او را بوسيدم و از خدمتش مرّخص شدم در حالي كه همه جا را مى ديدم .(1)
(1) الخرائج: 372/1 ح1، بحار الأنوار : 46/50 ح 20، مدينة المعاجز: 372/7 ح 73، حلية الأبرار: 540/4 ح4،كشف الغمّة: 365/2.
منبع: قطره اي از درياي فضائل اهل بيت عليهم السلام ج 1 ص 652
بازديد امروز : 0
بازديد ديروز : 43590
بازديد کل : 89322588
|