(1)

مرگ معاويه

در روز 12 رجب سنه 60، معاوية ابن ابى‏ سفيان وفات كرد و او را در شهر «دمشق» درباب صغير دفن كردند. سنين عمرش به هشتاد رسيده بود و قريب به چهل سال مدت ‏امارت او بوده كه نوزده سال و هشت ماه بالإستقلال خلافت كرده.

   پدرش ابوسفيان صخر بن حرب بن اميّه است كه حال او در نفاق و معادات با رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم اظهر من الشمس است، تا بود در عداوت خدا و رسول و در اجلاب‏ حروب و سوق جنود بر آن حضرت كوشش داشت و هيچ فتنه در قريش برپا نشد مگر آن‏كه وى را در او قدمى راسخ و سعى بالغ بود تا اين‏كه در عامّ الفتح قهراً اسلام ‏آورد و با نفاق بزيست تا سنه 30 با چشم كور و قلب اعمى از دنيا گذشت. انكار او حشر و آخرت را در چهارم محرم ذكر كرديم و بالجمله كفر و نفاق وى واضح‏تر از آن ‏است كه انكار تواند شد و نصّ كتاب كريم در آيه رؤيا، شاهد لعن او است؛ چرا كه اوفى الحقيقه اصل شجره ملعونه است.

   و مادر معاويه، هند دختر عتبه، و از زوانى معروفه بوده است و در زمان عمر با - ابوقحافه - در يك روز وفات كردند، و از آن روز كه جگر عموى پيغمبر - حمزه - را مكيد، «آكلة الأكباد» لقب گرفت و اين طعن تا دامنه قيامت دامن‏گير فرزندانش شد وعار و آلايشى شد كه به هيچ آبى شسته نگرديد.

چنانچه عقيله خدر رسالت و هدايت، رضيعه ثدى نبوت و ولايت، عليا مكرّمه حضرت زينب دختر اميرالمؤمنين على‏ عليهما السلام در آن خطبه شريفه كه در شام در محضر يزيد خواند به اين مطلب اشاره فرمود در اين فقره:

وكيف يرتجى مراقبة من لفظ فوه أكباد الأزكياء، ونبت لحمه من دماء الشّهداء؟

و حكيم سنائى چه نيكو سروده است:

داستان پسر هند مگر نشنيدى

كه از او و سه كس او به پيمبر چه رسيد

پدر او دُر دندان پيمبر بشكست

مادر او جگر عمّ پيمبر بمكيد

او بناحق حق داماد پيمبر بستاد

پسر او سر فرزند پيمبر ببريد

بر چنين قوم، تو لعنت نكنى شرمت باد

لعن اللَّه يزيداً وعلى آل يزيد

و آثار و اخبار وارده بر ذمّ معاويه بسيار است، و او است صاحب سلسله و به ‏روايات مستفيضه وارد شده كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم فرمود:

إذا رأيتم معوية على منبري فاقتلوه.

هر وقت معاويه را بر منبر من ديديد، او را بكشيد.

و هم در حق او فرموده:

اللعين بن اللعين، الطليق بن الطليق.

لعنت ‏شده فرزند لعنت ‏شده، آزادشده فرزند آزادشده.

و از بعض فضلاى هند حكايت شده كه دويست خبر از طريق معتمده اهل سنّت‏ در مذمّت او نقل كرده است.

   و ابن خلكان در ترجمه «نسائى» آور

ده كه از او پرسيدند: در فضايل معاويه چه‏ روايت دارى؟

   گفت: «لا أعرف له فضيلة إلاّ لا أشبع اللَّه بطنك».

   و در فرمان معتضد عباسى فهرستى از مطاعن و مثالب او ذكر شده، اين مقام‏ گنجايش اين مطالب ندارد، طالبين به «بحار الأنوار» جلد هشتم رجوع كنند.(1)

 

---

1) وقايع الأيّام: 309.

 

منبع: معاويه ج ... ص ...