(1)

درباره ولادت حضرت امام رضا عليه السلام

عماد الدين طبرى در «بشارة المصطفى» مى‏ نويسد: هشام بن احمد گويد: امام كاظم ‏عليه السلام فرمود :

 هل علمت أحداً من أهل المغرب قدم ؟

 آيا خبر دارى كه كسى از اهل مغرب آمده ؟

 عرض كردم: نه .

 فرمود: چرا ، يك نفر آمده ، برخيز و به سوى او برويم .

هر دو بر مركب سوار شديم و به نزد او رفتيم، ديدم مردى از اهل مغرب است كه چند برده با خود دارد، امام كاظم ‏عليه السلام به او فرمود:

 كنيزهاى خود را نشان بده.

 وى نه كنيز براى ما نشان داد، كه هر كدام از آنها را نشان مى‏ داد امام كاظم ‏عليه السلام مى‏ فرمود: اين را نمى‏ خواهم.

 در اين موقع امام كاظم ‏عليه السلام به او فرمود: كنيز ديگرى نشان بده.

 وى گفت: ديگر كنيزى ندارم.

 حضرت فرمود: چرا، كنيز ديگرى نشان بده .

 گفت: سوگند به خدا! فقط يك كنيز دارم كه آن هم بيمار است.

 حضرت فرمود: اگر اشكالى ندارد او را نشان بده؟

    او از نشان دادن آن كنيز امتناع ورزيد و امام عليه السلام بازگشت .

 فردا صبح امام عليه السلام مرا نزد او فرستاد و فرمود:

 به او بگو : نهايت قيمت آن كنيز چقدر است؟ وقتى گفت: فلان مبلغ، تو بگو : خريدم.

    فردا صبح نزد او رفتم و گفتم: آن كنيز را چند مى‏ فروشى؟

    گفت: كمتر از فلان مبلغ نمى ‏فروشم.

    گفتم: به همان مبلغ خريدم.

    گفت: (من هم پذيرفتم) كنيز مال تو ، ولى به من بگو: آن شخصى كه ديروز با تو بود ، كيست ؟

    گفتم: شخصى از بنى هاشم بود.

    گفت: از كدام بنى هاشم؟

    گفتم: بيش از اين در مورد او نمى‏ دانم.

    او گفت: من همينك داستان اين كنيز را برايت تعريف مى‏ كنم: من او را از دورترين منطقه مغرب خريدم، زنى از اهل كتاب مرا ديد و گفت: اين چه كنيزى است كه نزد توست؟

    گفتم: او را براى خودم خريده‏ ام.

    گفت: سزاوار نيست كه چنين كنيزى نزد چون تو باشد، اين كنيز شايسته است نزد بهترين فرد روى زمين باشد، اندكى پيش او نمى‏ ماند جز اين كه از او فرزندى متولّد خواهد شد كه شرق و غرب عالم تابع او مى ‏شوند.

    هشام بن احمد گويد: من آن كنيز را خدمت مولايم امام كاظم ‏عليه السلام آوردم و چيزى نگذشت كه امام رضا عليه السلام از او متولّد شد.(2)

 

---

1) سوره شعراء ، آيه 83 .

2) بشارة المصطفى : 215 ، الخرائج : 653/2 ح 6 (با اندكى اختلاف) ، بحار الأنوار : 7/49 ح 11 .

 

 

منبع: قطره اي از درياي فضائل اهل بيت عليهم السلام ج 2 ص 671 حديث 1075/2