1) مرگ يزيد لعنة الله عليه

در اين روز (14 ماه ربيع الأوّل) سنه 64، يزيد بن معاويه به دركات جحيم شتافت‏ و در «حوارين» كه نام محلّى است، به خاك رفت و اشاره به قبر او شده در اين شعر:

يا أيّها القبر بحوارينا

ضمنت شرّ الناس أجمعينا

و در «اخبار الدول» است كه به مرض ذات الجنب(1) در حوران از دنيا رفت،جنازه ‏اش را به دمشق آوردند و در باب صغير او را دفن كردند، و قبرش اينك مزبله‏مى‏باشد. سنين عمرش به سى و هفت رسيده بود و خلافتش سه سال و نه ماه طول‏كشيد.

شرح كفر و زندقه و الحاد يزيد و اشعار كفرآميز او و لعنت كردن ابوالفرج بن‏ جوزى او را در منبر بغداد در كتب، مشهور است و جماعتى از اهل سنّت اعتقاد به كفر او كرده ‏اند و احمد بن حنبل و جماعت بسيارى تجويز لعن او نموده‏ اند بلكه ابن‏ الجوزى در اين باب كتابى نوشته موسوم به كتاب «الردّ على المتعصّب العنيد المانع ‏عن لعن يزيد».

احقر در تاريخ خود آنچه شايسته اين مقام است نگارش دادم و بس است در كفراو، واقعه حرّه و انتهاك او حرمت رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله وسلم و هتك او كعبه معظّمه را چنانچه دراين مختصر اجمالاً به هر يك از آن‏ها اشاره شد.

مسعودى گفت كه فرعون در رعيت خود، اعدل از يزيد بود و ولايت او ننگ ‏بزرگى بر اسلام شد.

ابوالعلاء معرّى گفته:

أرى الأيّام تفعل كلّ نكر

وما أنا في العجائب مستزيد

أليس قريشكم قتلت حسيناً

وكان على خلافتكم يزيد

بالجمله، اين روز، روز سرور مؤمنين است و سزاوار است به جهت شكر اين‏ نعمت آنكه اين روز را روزه بدارند.(2)

-------------------------------

1) و در روايت شيخ صدوق است كه به بلاء ناگهانى، يزيد هلاك گشت، شب به حالت مستى بيتوته نمود صبح او را مرده يافتند و چنان تغيير كرده بود كه گويا او را قيرماليده بودند و مسعودى در «مروج الذهب» نقل فرموده كه چون بنى‏ عبّاس گورهاى بنى‏ اميّه را نبش كردند و مرده‏ هاى آن‏ها را درآوردند و آتش زدند در قبر يزيد چيزى‏ نبود جز يك استخوان، در لحدش خطّى سياه طولانى بود مثل آنكه در طول لحد خاكستر ريخته باشند. در كامل بهائى است كه گويند بيست طشت خون و غير آن از حلق‏ يزيد برآمد و بمرد و گويند كه آن لعين به مستراح افتاد مست و گويند كه ظاهر است آن موضع و گويند كه آن لعين به صيد رفته بود در صحرا گم شد. خسر الدنيا والآخرة.

2) وقايع الأيّام:  215.

منبع : کتاب معاويه ج ... ص ...