1) معجزات پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله هنگام ولادت از زبان امام صادق عليه السلام

      شيخ صدوق ‏رحمه الله از امام صادق‏ عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود:

ابليس - لعنت خدا بر او باد - آسمانهاى هفتگانه را طى مى‏كرد و به آنها بالا مى‏ رفت، هنگامى كه حضرت‏ عيسى عليه السلام متولّد شد از بالا رفتن سه آسمان ممنوع گرديد و تا چهار آسمان بالا مى‏ رفت، و وقتى حضرت محمّد صلى الله عليه وآله وسلم تولّد يافت او را از همه آسمانها  منع كردند و شياطين را به سبب ستارگان از ورود در آسمان‏ها راندند.

قريش گفتند: اينها علامت قيامت است كه از اهل كتاب آن را شنيده بوديم، عمرو بن اميّه كه در كهانت وپيشگوئى حوادث در عهد جاهليّت قوى‏ تر از همه بود گفت: به ستارگان نگاه كنيد اگر آنهائى كه مردم در راه‏يابى وتشخيص زمستان و تابستان از آنها كمك مى‏ گيرند رها مى‏ شوند علامت هلاكت و نابودى خلق است، ولى اگر آنهادر جاى خود هستند و غير آنها پرتاب مى‏شوند علامت اين است كه واقعه مهمّى رخ داده است.

صبح ولادت پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم همه بتها در هر كجا كه بودند به رو بر زمين افتادند، در آن شب ايوان كسرى به‏لرزه درآمد و 14 كنگره آن درهم ريخت، درياچه ساوه خشكيد، و در وادى سماوه آب جارى گرديد، آتشكده فارس‏كه هزار سال خاموش نشده بود خاموش گشت، و دانشمند مجوس در عالم خواب ديد كه شتر سركشى چند اسب‏اصيل را مى‏ كشاند و از دجله عبور كردند و وارد شهرهاى ايشان شدند.

طاق كسرى از ميان شكسته شد، و دجله بى‏ آب شكافته گشت و آب در قصر او جارى گرديد، نورى از طرف‏ حجاز پخش شد و همه مشرق را فرا گرفت.

هر پادشاهى تخت او سرنگون شد و خودش در آن روز لال گرديد و صحبت نمى‏ كرد، علم كاهنان از آنها گرفته‏ شد و سحر ساحران باطل گرديد، هر كاهنى كه در عرب بود بين او و رفقايش جدائى افتاد، قريش در ميان عرب‏ عظمت يافت و آنها را آل اللَّه گفتند.

امام صادق عليه السلام فرمود: إنّما سمّوا آل اللَّه لأنّهم في بيت اللَّه الحرام.

علّت اينكه آنها را آل اللَّه گفتند اين بود كه آنها در خانه خدا بودند.

و حضرت آمنه عليها السلام مادر پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: به خدا قسم، فرزندم همين كه فرو افتاد دست‏ها را بر زمين‏گذاشت، سر به سوى آسمان برداشت و نگاهى كرد، سپس نورى از آن ساطع گرديد كه همه جا را روشن كرد، درميان آن روشنائى صداى گوينده‏اى را شنيدم كه گفت:

إنّك قد ولدت سيّد الناس، فسمّيه محمّداً.

فرزندى به دنيا آوردى كه سرور همه خلائق است نام او را محمّد بگذار.

و او را نزد عبدالمطلب ببر كه او را ببيند، چون آن حضرت را نزد عبدالمطلب آوردند و گفته هاى مادرش درباره‏او به آن جناب رسيده بود او را دربرگرفت و در دامن خود نشانيد و گفت:

الحمد للَّه الّذي أعطاني

هذا الغلام الطيّب الأردان

   قد ساد في المهد على الغلمان(60)

حمد و سپاس شايسته خداوندى است كه به من اين پسربچّه نيكو و پاك را عنايت كرد،كه در گهواره‏اش بر همه پسران عالم برترى دارد.

سپس او را به اركان كعبه تعويذ نمود و اشعارى در اين مورد گفت.

در اين هنگام ابليس فريادى برآورد و لشكرش را خواند، همگى نزد او اجتماع كردند و گفتند: سرور ما، چه‏ چيزى تو را ناراحت كرده و ترسانده است.

گفت: واى بر شما، از اوّل شب اوضاع آسمان و زمين را متغيّر و دگرگون مى‏بينم، معلوم مى‏شود واقعه مهمّى رخ‏داده كه از وقتى حضرت عيسى به آسمان برده شده چنين حادثه اى واقع نشده است، برويد و جستجو كنيد چه‏چيزى رخ داده است.

همگى از نزد او متفرّق شدند و سپس بعد از تفحّص و جستجو برگشتند و گفتند: ما به آنچه مى‏ گوئى پى نبرديم‏ و چيزى نفهميديم.

ابليس گفت: خودم بايد آن را دنبال كنم و اين كار من است، سپس در دنيا فرو رفت و در همه جا جولان كرد تااينكه به حرم رسيد، فرشتگان را ديد كه اطراف حرم را احاطه كرده اند و وقتى كه خواست داخل حرم شود بر او بانگ‏ زدند و او برگشت، سپس مثل گنجشك گرديد و از ناحيه حرى وارد شد.

جبرئيل به او فرمود: اى ملعون، برگرد.

ابليس گفت: از تو سئوالى دارم، چه حادثه اى امشب در زمين واقع شده است؟

فرمود: محمّد صلى الله عليه وآله وسلم كه خاتم انبياء و سرور همه آنها است پا به عرصه گيتى نهاده است.

گفت: آيا مرا در مورد او نصيبى و بهره‏ اى هست؟

فرمود: نه، سئوال كرد: آيا در امّت او بهره دارم؟

فرمود: بلى، ابليس گفت: به آن راضى شدم و خشنود گشتم.(1)

----------------------------

1) امالى صدوق: 360 ح 1 مجلس 48، بحار الأنوار: 257/15 ح 9، تفسير برهان: 326/2 ح 3.

 

منبع : قطره اي از درياي فضائل اهل بيت عليهم السلام : ج 1

ص 127 ح39