(1)

صدور توقیع دعای سوم شعبان از ناحیۀ امام زمان علیه السلام

به قاسم بن علاء همدانی

علّامه مجلسى رحمه الله در «بحار الأنوار» مى‏ گويد : به وكيل امام حسن عسكرى عليه السلام قاسم بن علاء همدانى اين توقيع صادر شد :

 مولاى ما امام حسين عليه السلام در روز پنجشنبه سوّم شعبان متولّد شد، آن روز را روزه بگير و اين دعا را بخوان.(1)

 در «زاد المعاد» اضافه مى‏ كند: اين امر از ناحيه مقدّسه صاحب الأمر صلوات الله عليه صادر شد:

 روز سوّم ماه شعبان روز ولادت امام حسين عليه السلام است، در آن روز، روزه بگير و اين دعا را بخوان :

    أَللَّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ في هذَا الْيَوْمِ، اَلْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ، بَكَتْهُ السَّماءُ وَمَنْ فيها، وَالْأَرْضُ وَمَنْ عَلَيْها، وَلَمَّا يَطَأْ لابَتَيْها قَتيلِ الْعَبَرَةِ وَسَيِّدِ الْاُسْرَةِ، اَلْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ الْكَرَّةِ، اَلْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفاءَ في تُرْبَتِهِ، وَالْفَوْزَ مَعَهُ في أَوْبَتِهِ، وَالْأَوْصِياءَ مِنْ عِتْرَتِهِ، بَعْدَ قائِمِهِمْ وَغَيْبَتِهِ، حَتَّى يُدْرِكُوا الْأَوْتارَ، وَيَثْأَرُوا الثَّارَ، وَيُرْضُوا الْجَبَّارَ، وَيَكُونُوا خَيْرَ أَنْصارٍ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ، مَعَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ.

    أَللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ، وَأَسْئَلُ سُؤالَ مُقْتَرِفٍ [ وَ] مُعْتَرِفٍ، مُسي‏ءٍ إِلى نَفْسِهِ، مِمَّا فَرَّطَ في يَوْمِهِ وَأَمْسِهِ، يَسْئَلُكَ الْعِصْمَةَ إِلى مَحَلِّ رَمْسِهِ. أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ، وَاحْشُرْنا في زُمْرَتِهِ، وَبَوِّئْنا مَعَهُ دارَ الْكَرامَةِ، وَمَحَلَّ الْإِقامَةِ.

    أَللَّهُمَّ وَكَما أَكْرَمْتَنا بِمَعْرِفَتِهِ، فَأَكْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ، وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَسابِقَتَهُ، وَاجْعَلْنا مِمَّنْ يُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ، وَيُكْثِرُ الصَّلاةَ عَلَيْهِ عِنْدَ ذِكْرِهِ، وَعَلى جَميعِ أَوْصِيائِهِ وَأَهْلِ اصْطِفائِهِ، اَلْمَمْدُودينَ مِنْكَ بِالْعَدَدِ الْإِثْنَيْ عَشَرَ، اَلنُّجُومِ الزُّهَرِ، وَالْحُجَجِ عَلى جَميعِ الْبَشَرِ.

    أَللَّهُمَّ وَهَبْ لَنْا في هذَا الْيَوْمِ خَيْرَ مَوْهِبَةٍ، وَأَنْجِحْ لَنا فيهِ كُلَّ طَلِبَةٍ، كَما وَهَبْتَ الْحُسَيْنَ لِمُحَمَّدٍ جَدِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ، نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ، وَنَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ، آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ.(2)

 اى خدا؛ از تو درخواست مى‏ كنم به حقّ مولود در اين روز كه پيش از آن كه چهره‏ اش ظاهر شود و متولّد گردد به‏ شهادت او وعده داده شده، كسى كه بر او آسمان و هر كه در آن است و زمين و هر كه بر روى آن است بر (مظلوميّت) او گريستند ، در حالى كه هنوز قدم به اين دنيا نگذاشته بود ، او كشته گريه و سرور خاندان است؛ آن كه با انتقام خون پاكش در رجعت آل محمّد نصرت و ظفر پايدار خواهد يافت، و در عوض شهادتش امامان و پيشوايان دين از نسل پاك آن حضرت ، و شفاى هر درد و مرضى در تربت اوست، و رستگارى و پيروزى همراه اوست به هنگام رجعتش، و اوصيا از عترت او هستند، پس از حضرت مهدى‏ عليه السلام و بعد از غيبت آن حضرت تا اين كه به خونخواهى آن حضرت برخيزند و انتقام گيرند، و خداوند جبّار را از خودشان خشنود كنند، و از بهترين ياوران (دين خدا) باشند. درود خدا بر آنان تا زمانى كه روز و شب در رفت و آمد هستند .

  بار خدايا ؛ به حقّ آنان به درگاه تو توسّل مى‏ جويم، و از تو درخواست مى‏ كنم مانند گنه‏ كارى كه اعتراف به گناهان خود مى‏ كند؛ به خود بدى نموده به خاطر اين كه در روز و شب خود كوتاهى كرده است ، از تو درخواست مى‏ كند كه او را تا هنگام مرگ از گناه محفوظ دارى . خدايا؛ بر حضرت محمّد (صلى الله عليه وآله وسلم) و عترت پاكش درود فرست، و ما را در زمرۀ آن بزرگوار محشور فرما، و در سراى كرامت يعنى بهشت و محل اقامت ابدى، مرا با او همنشين گردان .

  خدايا؛ همان طور كه ما را با معرفت و شناخت او گرامى داشتى، پس با تقرّب به او نيز گرامى دار؛ و دوستى، همراهى و شتافتن به سوى او را روزى ما بگردان، و ما را از كسانى قرار ده كه در برابر امر او تسليم است و در هنگام ياد نمودن از او درود بسيار بر او و تمامى اوصيا و برگزيدگان او مى‏ فرستد ، آنان كه از طرف تو پيوسته آمده ‏اند، و تعدادشان دوازده تن مى‏ باشد؛ همۀ آن ‏ها ستارگان درخشان ، و براى تمامى انسان‏ها حجّت مى‏ باشند .

  خدايا ؛ در اين روز، بهترين بخشش خود را به ما ببخش؛ و در اين روز، تمامى حاجات ما را برآورده كن ، همان طور كه امام حسين عليه السلام را به جدّش حضرت محمّد - كه درود خدا بر او و آل او باد - هديه دادى و فطرس - فرشتۀ الهى - به گهواره ‏اش پناه برد؛ ما نيز پس از شهادتش به قبر او پناه مى‏ بريم و در نزد تربت او حاضر مى‏ شويم و منتظر بازگشتش مى‏ باشيم؛ اى پروردگار هستى؛ دعاى ما را مستجاب كن.

-----------------------------------------
1) بحار الأنوار : 347/101.

2) زاد المعاد : 57، مصباح المتهجّد : 826، المصباح : 720، إقبال الأعمال : 202.

 

 

منبع : صحیفۀ مهدیه (مترجم) : 290