امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
فرمايش مهمّ امام صادق علیه السلام درباره اشك و بى‏ تابى براى ائمّه علیهم السلام

فرمايش مهمّ امام صادق علیه السلام

دربارهاشك و بى‏ تابى براى ائمّه علیهم السلام

في كامل الزيارات عَنْ مِسمَع كِردِين قال: قَالَ لِي أَبُوعَبْدِ اللَّهِ يَا مِسْمَعُ أَنْتَ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ أَمَا تَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ قُلْتُ لَا أَنَا رَجُلٌ مَشْهُورٌ مِنْ أَهْلِ الْبَصْرَهِ وَعِنْدَنَا مَنْ يَتْبَعُ هَوَي هَذَا الْخَلِيفَهِ وَ أَعْدَاؤُنَا كَثِيرَهٌ مِنْ ‏أَهْلِ القَبَائِلِ مِنَ النُّصَّابِ وَ غَيْرِهِمْ وَ لَسْتُ آمَنُهُمْ أَنْ‏ يَرْفَعُوا عَلَيَّ حَالِي عِنْدَ وُلْدِ سُلَيْمَانَ فَيُمَثِّلُونَ عَلَيَ قَالَ‏ لِي أَفَمَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِهِ قُلْتُ بَلَي قَالَ فَتَجْزَعُ قُلْتُ إِي ‏وَ اللَّهِ وَ أَسْتَعْبِرُ لِذَلِكَ حَتَّي يَرَي أَهْلِي أَثَرَ ذَلِكَ عَلَيّ ‏فَأَمْتَنِعُ مِنَ الطَّعَامِ حَتَّي يَسْتَبِينَ ذَلِكَ فِي وَجْهِي.

قَالَ رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَكَ أَمَا إِنَّكَ مِنَ الَّذِينَ يُعَدُّونَ فِي أَهْلِ ‏الْجَزَعِ لَنَا وَ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ يَخَافُونَ لِخَوْفِنَا وَ يَأْمَنُونَ إِذَا أَمِنَّا أَمَا إِنَّكَ سَتَرَي ‏عِنْدَ مَوْتِكَ وَ حُضُورِ آبَائِي لَكَ وَ وَصِيَّتِهِمْ مَلَكَ الْمَوْتِ ‏بِكَ وَ مَا يَلْقَوْنَكَ بِهِ مِنَ الْبِشَارَهِ مَا تَقَرُّ بِهِ عَيْنَكَ قَبْلَ ‏الْمَوْتِ فَمَلَكُ الْمَوْتِ أَرَقُّ عَلَيْكَ وَ أَشَدُّ رَحْمَهً لَكَ مِنَ ‏الْأُمِّ الشَّفِيقَهِ عَلَي وَلَدِهَا.

قَالَ ثُمَّ اسْتَعْبَرَ وَ اسْتَعْبَرْتُ مَعَهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِله الَّذِي‏ فَضَّلَنَا عَلَي خَلْقِهِ بِالرَّحْمَهِ وَ خَصَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ ‏بِالرَّحْمَهِ يَا مِسْمَعُ إِنَّ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ لَتَبْكِي مُنْذُ قُتِلَ‏ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ رَحْمَهً لَنَا وَ مَا بَكَي لَنَا مِنَ الْمَلَائِكَهِ أَكْثَرُ وَ مَا رَقَأَتْ دُمُوعُ الْمَلَائِكَهِ مُنْذُ قُتِلْنَا وَ مَا بَكَي أَحَدٌ رَحْمَهً لَنَا وَ لِمَا لَقِينَا إِلَّا رَحِمَهُ اللَّهُ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ‏ الدَّمْعَهُ مِنْ عَيْنِهِ فَإِذَا سَالَ دُمُوعُهُ عَلَي خَدِّهِ فَلَوْ أَنّ ‏قَطْرَهً مِنْ دُمُوعِهِ سَقَطَتْ فِي جَهَنَّمَ لَأَطْفَأَتْ حَرَّهَا حَتَّي لَا يُوجَدَ لَهَا حَرٌّ وَ إِنَّ الْمُوجَعَ قَلْبُهُ لَنَا لَيَفْرَحُ يَوْمَ ‏يَرَانَا عِنْدَ مَوْتِهِ فَرْحَهً - لَا تَزَالُ تِلْكَ الْفَرْحَهُ فِي قَلْبِهِ ‏حَتَّي يَرِدَ عَلَيْنَا الْحَوْضَ وَ إِنَّ الْكَوْثَرَ لَيَفْرَحُ بِمُحِبِّنَا إِذَا وَرَدَ عَلَيْهِ حَتَّی إِنَّهُ لَيُذِيقُهُ مِنْ ضُرُوبِ الطَّعَامِ مَا لَا ‏يَشْتَهِي أَنْ يَصْدُرَ عَنْهُ.(1)

«كامل الزيارات» از مسمع كردين نقل مى‏ كند كه گفت: امام جعفر صادق علیه السلام  به من فرمود: تو اهل عراق هستى، آيا به زيارت ‏قبر امام حسين علیه السلام مى ‏روى؟ گفتم: نه زيرا من مردى مشهور از اهل بصره هستم، نزد ما گروهى هستند كه طرفدار خليفه‏ مى ‏باشند. دشمنان ما كه ناصبى‏ ها و اهل قبايل و ديگران ‏هستند زيادند. من از اينكه شكايت مرا به خليفه بكنند وضررى به من برسانند در امان نيستم.

امام صادق علیه السلام فرمود: آيا مصيبت امام حسين علیه السلام را به خاطر نمى ‏آورى؟ گفتم: بله. فرمود: از مصيبت آن حضرت بى ‏تابى ‏مى‏ كنى؟ گفتم: آرى، به خدا قسم به قدرى حال گريه به من ‏دست مى‏ دهد كه اهل و عيالم اثر آن را بر من مشاهده مى ‏كنند و من به نحوى از غذا خوردن بيزار مى ‏شوم كه اثر آن در صورتم معلوم مى‏ گردد.

امام صادق علیه السلام فرمود: خدا اشك ‏هاى تو را رحمت كند، بدان ‏كه تو از افرادى هستى كه براى مصیبت ما اهل بیت جزع مى ‏كنند، براى ترس ما مى ‏ترسند و براى امنيت ما ايمن ‏خواهند بود. تو به زودى در هنگام مردن خود خواهى ديد كه ‏پدرانم نزد تو حاضر مى‏ شوند و توصيه تو را به فرشته مرگ‏ مى ‏كنند، بشاراتى به تو خواهند داد كه قبل از مرگ چشم تو روشن خواهد شد و فرشته مرگ در آن هنگام از مادرى كه‏ نسبت به فرزند خود مهربان است، با تو مهربان تر خواهد بود.

مسمع مى ‏گويد: سپس امام صادق علیه السلام گريان شد و من هم‏ گريان شدم آن گاه آن حضرت فرمود: سپاس مخصوص آن‏ خدايى است كه ما را با رحمت خود، بر خلق خويش فضيلت و برترى داد و رحمت خود را به ما اهل بيت علیهم السلام اختصاص داد.اي مسمع، از آن زمان كه اميرالمؤمنين علي علیه السلام شهيد شده ‏است، زمين و آسمان براى ما گريه مى ‏كنند و ملائكه بيشتر براى ما گريه كردند. گريه ملائكه براى ما، از آن هنگام كه‏ مردان ما شهيد شدند، خاتمه نيافته است. هيچ شخصى بر مصائب ما گريه نمى ‏كند مگر اينكه قبل از ريزش اشك‏ چشمش خدا او را مى‏ آمرزد،  هنگامى كه اشك وى بر گونه ‏هاى صورتش جارى شود، اگر يك قطره از آن در آتش جهنم ‏بچكد به نحوى حرارت آن را خاموش مى ‏كند كه حرارتى باقى ‏نخواهد ماند.

كسى كه دلش براى ما بسوزد، در هنگام جان دادن به قدرى ‏خوشحال مى ‏شود كه تا وقتى نزد حوض كوثر بر ما وارد شود، آن خوشحالى در قلبش خواهد بود. حوض كوثر از ورود او براى محبتى كه به ما دارد خوشحال مى ‏شود و به قدرى از انواع و اقسام غذا به وى مى‏ دهد كه دوست ندارد از آنجا خارج ‏شود.

_________________________

(1) كامل الزيارات: 150، بحارالأنوار:  44 / 289.

 

 

    بازدید : 3665
    بازديد امروز : 19193
    بازديد ديروز : 23196
    بازديد کل : 127633520
    بازديد کل : 88888779