دعاى امام صادق عليه السلام

براى زائرين حضرت امام حسين عليه السلام

امام صادق عليه السلام در مصلاّى خود نماز خواندند و چون نمازشان‏ تمام شد اين گونه دعا كردند:

... أَللَّهُمَّ إِنَّ أَعْدَاءَنَا عَابُوا عَلَيْهِمْ خُرُوجَهُمْ فَلَمْ يَنْهَهُمْ ‏ذَلِكَ عَنِ النُّهُوضِ وَالشُّخُوصِ إِلَيْنَا خِلاَفاً عَلَيْهِمْ، فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَارْحَمْ تِلْكَ ‏الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِالله عَلَيْهِ السَّلاَم، وَارْحَمْ تِلْكَ الْأَعْيُنَ الَّتِي جَرَتْ دُمُوعُهَا رَحْمَةً لَنَا، وَارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتِي جَزِعَتْ وَاحْتَرَقَتْ لَنَا، وَارْحَمْ ‏تِلْكَ الصَّرْخَةَ الَّتِي كَانَتْ لَنَا. أَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْدِعُكَ تِلْكَ‏ الْأَنْفُسَ وَتِلْكَ الْأَبْدَانَ حَتَّى تُرَوِّيَهُمْ مِنَ الْحَوْضِ يَوْمَ‏ الْعَطَش.

... خدايا دشمنان ما خروج ايشان را مورد ملامت و سرزنش ‏خويش قرار دادند ولى مانع آن‏ ها از اين حركت نشد و با آن ‏ها مخالفت كرده و به سوى ما سفر نمودند، پس تو اين چهره ‏ها را كه تابش آفتاب آن‏ ها را تغيير داده مورد ترحم قرار بده، اين‏گونه ‏ها را كه بر روى قبر ابى عبدالله عليه السلام گذاشته مى‏ شود و برداشته مى‏ شود مورد ترحم قرار بده، اين ديدگانى را كه از روى محبت بر ما اشك آن‏ ها جارى گشته مورد ترحم خويش ‏قرار بده، اين دل ‏هايى را كه به جزع افتاده و به خاطر ما ‏سوخته اند مورد ترحم خويش قرار بده، اين ناله‏ ها و فريادها را كه به خاطر ما بلند شده مورد ترحم خويش ‏قرار بده، خدايا من اين بدن ‏ها و اين ارواح را نزد تو به وديعه‏ قرار مى ‏دهم تا در روز عطش از حوض كوثر سيراب فرمايى.

پيوسته امام عليه السلام اين گونه دعا مى ‏كرد در حالى كه در سجده ‏بود.(1)

هر كس از زائرين داراى اوصافى باشد كه در دعا ذكر شده، وديعه امام صادق علیه السلام نزد خداوند خواهد بود تا خداوند او را از حوض كوثر سيراب گرداند. و همچنين از دعا استفاده مى كنيم كه ‏اشك ريختن و بى تابى كردن و سوزش دل و ناله و فرياد از اسباب ‏نزول رحمت الهى به سوى زائران است.

بنابر گفتار امام صادق علیه السلام در این دعا بى ‏تابى و فرياد زدن در هنگام زيارت نه تنها اشكالى ‏ندارد، بلكه سبب نازل شدن رحمت خداوند مى ‏شود.

________________

(1) كافى: 4 / 582  ح11، كامل الزيارات:  228 ح2، المزار الكبير: 334 ح 14 ، الوافى : 14 / 1464  ح 12،  بحارالانوار:  101 / 8 ح 30، وسائل الشيعه:  14 / 412  ح6، المستدرك: 10 / 231  ح4،  به نقل از صحيفه حسينيّه: 122.