امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
اوّلین نامۀ اهل کوفه به امام حسین علیه السلام

*******************************

۱٠ ماه مبارک رمضان وصول نخستين نامه كوفيان به امام حسين علیه السلام (۶٠ هـ ق(

*********************************

اوّلین نامۀ اهل کوفه به امام حسین علیه السلام

مرگ معاويه موقعيّت را تغيير داد؛ از طرفى، امام حسين ‏عليه السلام اكنون از تعهّدات ‏معاهده برادرش آزاد بود و از طرفى ديگر، با تقاضاى اصرارآميز شيعيان به ارشاد ورهبرى فعّال آنان مواجه مى ‏گرديد. اين گروه به مجرّدى كه خبر مرگ معاويه را دريافتند، ملاقات ‏هاى زيادى برگزار كردند و حمايت مجدّد و پرحرارت خود را به‏ امام حسين‏ عليه السلام بيان داشتند. آنان نامه ‏هاى متعدّد و فرستادگان پى در پى، به سوى امام‏ حسين ‏عليه السلام فرستادند و پافشارى مى‏ كردند كه امام حسين‏ عليه السلام به كوفه بيايد و رهبرى‏ آن‏ ها را به عهده بگيرد؛ زيرا آنان امامى جز او ندارند.

اوّلين نامه را امام حسين عليه السلام در تاريخ 10 رمضان سال  60 هجری قمری و 15 ژوئن 680 وصول كرد كه اين نامه توسّط اشخاص زير امضاء شده بود: سليمان بن صرد خزاعى، مسيّب بن نجبه، رفاعة بن شدّاد، حبيب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه. در اين نامه كه به نام شيعيان و مسلمانان كوفه امضاء شده بود چنين مى خوانيم:

ما خداوند بزرگ را شكرگزاريم كه حكومت ظالمانه دشمنت را برانداخت؛ كسى كه قدرت را براى حكمرانى بر اين جامعه، بدون اينكه هيچ گونه حقّى داشته باشد غصب كرده بود، املاك خدا را در دست قدرتمندان و ثروتمندان قرار مى داد و بهترين مردم را كشت (اشاره به حجر بن عدى و هوادارانش) در حالى كه بدترين مردم را به ادامۀ حيات اجازه مى داد. از شما دعوت مى كنيم كه به كوفه روى آورى؛ چون ما امامى براى هدايت نداريم، ما اميدواريم كه خداوند به وسيلۀ تو ما را در راه حقيقت متّحد سازد. ما به نمازهاى جماعت و جمعه نعمان بن بشير - حاكم كوفه - نمى رويم و در هنگام عيد با او مجتمع نمى شويم. اگر بشنويم كه شما به سوى مامى آئيد، ما حاكم را از شهر بيرون خواهيم كرد. سلام و رحمت الهى بر شما باد (123).

اين نامه كه توسّط مردان نامبرده مذكور به امضاء رسيده بود، بايد به صورت انگيزه عمده اى براى امام حسين عليه السلام باشد؛ زيرا امضاء كنندگان نامه از ابتدا، پيروان صديق خاندان پيامبر بودند؛ گرچه از پيمان صلح امام حسن عليه السلام با معاويه دلسرد و نوميد شده بودند ليكن در عين حال نسبت به امام حسن عليه السلام همچنان وفادار مانده و دشمن معاويه باقى ماندند.

همچنين به جز اين شيعيان نخستين، تعداد زيادى از كوفيان هم نامه ‏هايى به امام ‏حسين ‏عليه السلام نوشتند كه هر نامه، امضاء افراد زيادى را كه به همين منظور درج شده بودبه ضميمه داشت(124).

نامه ‏هاى مشابهى نيز از سوى شيعيان بصره فرستاده شد كه از امام حسين‏ عليه السلام ‏مصرّانه مى‏ خواستند تا رهبرى فعّال را به عهده بگيرد. در عين حال، همۀ آن ‏ها در يك ‏درجه مساوى از انگيزش مذهبى قرار نداشتند. بعضى از آن ‏ها، احساسات سياسى ‏داشتند و اميدوار بودند يوغ تسلّط شاميان را براندازند.(125)


123) طبرى: 233/2 به بعد، مقاتل: 96.

124) طبرى: 234/2، دينورى: 229، بدايه: 151/8 به بعد.

125) تشيّع در مسير تاريخ: 211.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...

 

 

بازدید : 8834
بازديد امروز : 16678
بازديد ديروز : 19024
بازديد کل : 127582099
بازديد کل : 88863068