(19)

دعاى ديگر در ساعت مخصوص به آن حضرت ارواحنا فداه

    در كتاب «مفتاح الفلاح» اين دعا را براى ساعت مخصوص به آن حضرت - از هنگام زردى آفتاب تا غروب آن - در هر روز نقل كرده است :

    أَللَّهُمَّ يا خالِقَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ، وَالْمِهادِ الْمَوْضُوعِ، وَرازِقَ الْعاصي وَالْمُطيعِ، اَلَّذي لَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلا شَفيعٌ.

    أَسْأَلُكَ بَأَسْمائِكَ الَّتي إِذا سُمِّيَتْ عَلى طَوارِقِ الْعُسْرِ عادَتْ يُسْراً، وَإِذا وُضِعَتْ عَلَى الْجِبالِ كانَتْ هَباءً مَنْثُوراً، وَإِذا رُفِعَتْ إِلَى السَّماءِ تَفَتَّحَتْ لَهَا الْمَغالِقُ، وَإِذا هُبِطَتْ إِلى ظُلُماتِ الْأَرْضِ اتَّسَعَتْ لَهَا الْمَضائِقُ، وَإِذا دُعِيَتْ بِهَا الْمَوْتَى انْتَشَرَتْ مِنَ اللُّحُودِ، وَإِذا نُودِيَتْ بِهَا الْمَعْدُوماتُ خَرَجَتْ إِلَى الْوُجُودِ، وَإِذا ذُكِرَتْ عَلَى الْقُلُوبِ وَجِلَتْ خُشُوعاً، وَإِذا قُرِعَتِ الْأَسْماعُ فاضَتِ الْعُيُونُ دُمُوعاً.

    أَسْأَلُكَ بِمُحَمَّدٍ رَسُولِكَ الْمُؤَيَّدِ بِالْمُعْجِزاتِ، اَلْمَبْعُوثِ بِمُحْكَمِ الْاياتِ، وَبِأَميرِالْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ أَبي طالِبٍ، اَلَّذِي اخْتَرْتَهُ لِمُؤاخاتِهِ وَوَصِيَّتِهِ، وَاصْطَفَيْتَهُ لِمُصافاتِهِ وَمُصاهَرَتِهِ.

    وَبِصاحِبِ الزَّمانِ الْمَهْدِيِّ، اَلَّذي تَجْمَعُ عَلى طاعَتِهِ الْآراءَ الْمُتَفَرِّقَةَ، وَتُؤَلِّفُ بِهِ بَيْنَ الْأَهْواءِ الْمُخْتَلِفَةِ، وَتَسْتَخْلِصُ بِهِ حُقُوقَ أَوْلِيائِكَ، وَتَنْتَقِمُ بِهِ مِنْ شَرِّ أَعْدائِكَ، وَتَمْلَأُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلاً وَإِحْساناً، وَتُوَسِّعُ عَلَى الْعِبادِ بِظُهُورِهِ فَضْلاً وَامْتِناناً، وَتُعيدُ الْحَقَّ إِلى مَكانِهِ عَزيزاً حَميداً، وَتُرْجِعُ الدّينَ عَلى يَدَيْهِ غَضّاً جَديداً.

    أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، فَقَدِ اسْتَشْفَعْتُ بِهِمْ إِلَيْكَ، وَقَدَّمْتُهُمْ أَمامي وَبَيْنَ يَدَيْ حَوائِجي، وَأَنْ تُوزِعَني شُكْرَ نِعْمَتِكَ، فِي التَّوْفيقِ لِمَعْرِفَتِهِ، وَالْهِدايَةِ إِلى طاعَتِهِ، وَتَزيدَني قُوَّةً فِي التَّمَسُّكِ بِعِصْمَتِهِ وَالْإِقْتِداءِ بِسُنَّتِهِ، وَالْكَوْنِ في زُمْرَتِهِ، إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.(1)

    علّامه خواجويى در شرح عبارت «الّذي تجمع على طاعته الآراء المتفرّقة» ؛ «يعنى : صاحب الزمان صلوات اللَّه عليه كسى است كه همه آراء و نظريّات گوناگون و پراكنده را گردهم مى ‏آورد» مى‏ گويد :

    اين عبارت نشانگر اين است كه در زمان ظهور دولت پيروز و حكومت پر افتخار آن حضرت از آراء گوناگون و خواهش‏هاى نفسانىِ ناهمگون خبرى نيست، بلكه همه مردم متّفق القول و يكپارچه در فرمانبردارى از فرمان‏هاى حضرت هستند، و او رئيسى است كه همگان از دستورات او اطاعت كنند.

    در آن روز ميمون و مبارك ؛ همه حقوق به اهلش مى‏ رسد و خمس در محلّ خود مصرف مى شود، و همچنين زكات و... ساير احكام الهى همه و همه در محلّ خود مصرف مى‏ شود، و طبق حقوق مربوطه عمل مى‏ شود.

    در آن روز ؛ فدك - كه بناحق غصب شده است - به صاحبان خود برمى‏ گردد، و در آن روز خداوند انتقام دوستان خودش را از دشمنان آن‏ها - كه زنده هستند - مى‏ گيرد، چه دوستانى كه در قيد حيات هستند و چه آنان كه مرده‏ اند با زنده كردن آن‏ها براى آن‏ها انتقام گرفته مى‏ شود، چنان كه روايات زيادى در اين مورد آمده است.

    از جمله اين كه در روايتى نقل شده است :

    در زمان قيام حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه خداوند گروهى از اولياء خود و شيعيانى را كه ايمان خالص داشتند زنده مى ‏كند، و به دنيا برمى‏ گرداند تا به پاداش يارى آن حضرت برسند، و به جهت ظهور دولت كريمه آن حضرت شاد و مسرور گردند.

    و همچنين گروهى از كافران محض را به دنيا بر مى‏ گرداند تا از آنان انتقام بگيرد، و به قسمتى از عذابى كه سزاوار بودند، برسند ؛ و با خوارى و رسوايى بدست شيعيان كشته شوند، و مقام والاى كلمه حضرتش را مشاهده نمايند.

    در آن زمان عدل و داد و احسان در شرق و غرب زمين منتشر مى‏ شود - چنانكه خداوند در قرآن كريم به عدل و احسان امر فرموده است - و بندگان خدا در وفور نعمت و رزق و روزى زندگى مى‏ كنند طورى كه زندگى آنها هم از لحاظ دنيوى و هم اخروى تأمين مى‏ گردد.

    در آن روز، حقّ و حقّانيّت در مقرّ و قرارگاه گرامى و ستوده خود مستقرّ مى‏ گردد، و دين اسلام بعد از آنكه كاملاً از بين رفته بود برگشته و تجديد مى‏ شود، و مردم از نو اسلام را پذيرفته جديد الإسلام مى ‏شوند.

    آرى ؛ در آن روز است كه فقط دين خدا در عرصه گيتى حكمفرما مى‏ شود، پس گوارا باد بر اهلش، گوارا باد !

    بار خدايا ! در فرج و ظهور امام زمان ارواحنا فداه تعجيل فرما، و قيام و خروج حضرتش را آسان كن، و ما را از كسانى كه در تحت سايه دولت كريمه او زندگى مى‏ كنند و به ديدار والاى حضرت و دوستان او مشرّف شده، و در پيشگاه او جهاد مى‏ كنند، و براى اعتلاى گفتار او و گرامى داشت دين و ملّت او كشته شده و مى ‏كشند، قرار بده، به حقّ محمّد و آل و عترت محمّد عليهم السلام.(2)

---

1) مفتاح الفلاح : 498، المصباح : 194 با اندكى تفاوت.

2) مفتاح الفلاح : 502.